ปี 3 เทอม 2
    ก่อนจะถึงช่วงเปิดเทอมผมกับเธอ(คนที่หนีกลับไปคบกับแฟนเก่า) ก็เริ่มได้คุยกันอีกครั้ง ในฐานะเพื่อน เธอพยายามปลอบใจผม แต่ก็ยังไม่อธิบายถึงสาเหตุที่เกิดขึ้นกับการไปคบกับแฟนเก่า เธอบอกว่าเธอโสดแล้ว โสดสนิทเลยทีเดียว เราได้คุยกันบ้างในช่วงปิดเทอม ผมก็ไม่อยากจะไปโกรธเกลียดใคร เพราะไม่อยากสร้างเวรสร้างกรรมไว้สักเท่าไหร่ ก็คุยกับเธอปกติไม่ได้ลึกซึ้งเกินกว่านี้ ในช่วงปิดเทอมผมก็กลับบ้านตามปกติ และเมื่อใกล้เปิดเทอมก็กลับมาเรียนเหมือนเดิม ผมยังโสด แต่เธอก็ชอบแหย่ๆเรื่องรักๆมาหาผมอีก จนมีอยู่วันนึงผมนั่งรถจากที่บ้านมามหาลัยเธอก็ส่งข้อความเล่าให้ฟังผมว่า ที่จริงแล้วสาเหตุที่เธอกลับไปคบกับแฟนเก่า คือเริ่มต้นมาจากเด็กแถวบ้านมาชอบเธอก่อน เธอก็คุยด้วย และช่วงเดียวกันแฟนเก่าก็กลับมาคุยกับเธออีก เธอก็คุยกับสองคนนี้ ทั้งๆที่ยังเป็นแฟนกับผมอยู่ แต่อย่างว่าผมอยู่ไกลเธอไม่ได้เจอเธอประจำเหมือนสองคนนั้น แต่สุดท้ายเธอก็อบอุ่นหัวใจกับแฟนเก่ามากกว่าเด็กนั่น ทำให้ได้คุยได้เจอกันจนไม่รู้จะบอกผมยังไง เลยเงียบหายไปดื้อๆซะงั้น และตอนนั้นเธอก็ยังไม่พร้อมที่จะบอกผมด้วย และเธอส่งข้อความอีกประโยคนึงมาว่า "กลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหม" เธอต้องการจะคบกับผมอีกครั้ง แต่ผมก็ได้ตอบกลับไปว่า "ผมไม่อยากเจ็บอีกแล้ว" เธอก็บอกว่า ไม่เป็นไรเธอเข้าใจดี ตั้งแต่นั้นเธอก็เงียบหายไปเลย พอเปิดเทอมผมก็ยังโสดต่อไปเรื่อยๆ ไม่ได้คุยกับใครเป็นพิเศษ

    จนกระทั้งปลายเทอม 2 ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ เป็นวันวาเลนไทน์ เพื่อนๆก็ชวนไปเที่ยวผับแถวๆมหาลัย ผมว่างก็ไปเพราะอยู่ห้องก็เบื่อๆ เหงาๆ พอเข้าผับไปสักพักนึง มีสาวโต๊ะข้างๆ ซึ่งเธอก็เต้นๆอยู่กะเพื่อนเธอ ผมก็ยืนนิ่งๆมองบรรยากาศไปเรื่อยเปื่อย สักพักผมก็ได้ที่ เริ่มหาคนคุย ผมก็ถามเธอว่าชื่ออะไร เรียนคณะไหน เห็นโทรศัพเธอใช้บีบี ผมก็ขอแอดพิน เธอก็ให้ หลังจากคืนนั้นผมก็คุยกับเธอในบีบีบ้าง โทรคุยบ้าง เธอบอกว่าเธอกะลังโดนทิ้งมา ยังทำใจไม่ค่อยได้ แรกๆผมก็คิดว่าจะคุยๆไปก่อน พอคุยได้ไม่ถึงอาทิตย์ก็ไม่ได้ติดต่อกับเธออีกเลย เพราะดูท่าทางแล้วเธอไม่เปิดใจแน่นอน จนหมดเทอม 2 ของปี 3

ปี 4
    ยาวไปจนถึงเปิดเทอม 1 ของปี 4 ซึ่งเป็นปีสุดท้ายในการเรียนมหาลัยของผม เธอก็ได้ทักบีบีมาถามว่าเป็นอะไรยังไงมั่ง เธอติดต่อกลับมาแสดงว่าเธอคงดีขึ้นแล้ว ตอนนั้นผมรู้สึกว่าเหงามากและต้องการใครสักคนที่จะเป็นอนาคตของผม พอเธอเข้ามาในช่วงจังหวะนั้น ผมก็คุยกับเธอ สนิทขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้ผมรู้สึกชอบเธอ เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ผอม ขาว หน้าหมวยๆ ผมตามจีบเธอโดยการฝากเพื่อนให้เอาขนมไปให้บ้าง เธอก็เหมือนเล่นๆตัวซะหน่อยนะ จากการที่เธอได้เขามาในชีวิตผม กลับทำให้ผมสนใจในตัวเธออย่างแรง เปิดเทอมได้ประมาณเดือนกว่าๆ เธอกับผมก็รู้จักกันมากขึ้น

    วันนั้นผมมีงานภาษาอังกฤษซึ่งจะต้องทำส่งอาจารย์ในตอนเย็น ผมขอร้องให้เธอมาช่วยเพราะเห็นว่าเธอเรียนด้านธุรกิจระหว่างประเทศ น่าจะเก่งภาษาพอสมควร แต่เธอก็บอกผมว่าไม่ค่อยจะได้เรื่องเลยเกี่ยวกะภาษาเนี่ย ผมบอกไม่เป็นไรอย่างน้อยก็มาช่วยคิดช่วยทำ เธอก็ตกลงจะมาช่วยงานผม แต่ที่จริงแล้วผมทำงานภาษาอังกฤษชิ้นนี้ไว้หมดแล้ว เพียงแต่อยากเจอเธอเท่านั้น ผมพาเธอมาที่ห้องของผม เธอก็ช่วยแปลจากประโยคภาษาไทยเป็นอังกฤษ ผมก็ได้แต่ดูๆแล้วออกความเห็นนิดหน่อย และพอทำเสร็จเรียบร้อย ผมก็คุยเล่นๆกะเธอถึงชีวิต ความเป็นอยู่ หยอกล้อเล่นกะเธอไป แล้วผมก็พูดขึ้นมาว่า คบกับเราได้ไหม เธอก็อึ้งๆนิดนึง แล้วก็บอกว่าก็ได้ ดูๆกันไปก่อนละกัน เพียงเท่านั้นแหละผมก็รู้สึกว่ามีคนข้างกายแล้ว หลังจากที่เกิดอาการเหงารักในช่วงนั้นอย่างรุนแรง ความเหงาก็หายไป

    หลังจากวันนั้นผมกับเธอก็ไปกินข้าวด้วยกันทุกวัน จนวันนึงเธอเอางานมาทำที่หอผมแล้วมันดึกเกินไป เธออยู่หอในซึ่งมีเวลาปิด-เปิด ก็ไม่อยากจะกลับดึก แต่มันดึกไปแล้วเธอก็เลยจำเป็นต้องนอนที่ห้องผมไปก่อน เธอนอนบนเตียงครับ ผมนอนพื้น เพราะผมถือเป็นการให้เกียรติเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรก็นอนหลับไป ผมก็นอนไม่หลับอีกล่ะครับ ผมพยายามข่มตาหลับอยู่นานสุดท้ายก็หลับไป ตื่นเช้ามาก็ปกติครับ กลับไปส่งเธอหอใน และก็ใช้ชีวิตตามเดิม เราก็คุยกันดีกว่าเดิม ก็ถือว่าเป็นแฟนกันโดยสมบูรณ์แบบแล้วล่ะครับ เราใช้ชีวิตความรักอย่างมีความสุข เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวัน กิน-นอน ด้วยกันเสมือนคู่รักอื่นๆ ไม่เคยทะเลาะกันเลยแม้เลยครับ เธอดีกับผมและผมก็ดีกับเธอมาก จนกระทั่งหมดเรียนจบด้วยกัน (ส่วนเรื่องราวความสุขที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับเธอจะมีกระทู้มาให้อ่านแยกนะครับ มันเยอะมาก ก็อาจจะตรงกับใครหลายคน คอยติดตามละกันครับ)

    ผมก็ได้ทำงานเป็นวิศวกรโรงงาน ส่วนเธอก็ทำงานบริษัทอยู๋ไม่ไกลกันมากเท่าไหร่ แต่เผอิญว่าช่วงที่ผมมาทำงานเดือนแรก เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนตอนเรียน ทำให้เกิดความรู้สึกเบื่อขึ้นกับเธอ เพราะผมกะลังอยู่ในช่วงปรับตัวในการทำงาน เธอก็เริ่มเที่ยวกลางคืนบ่อยขึ้น จนเกิดเรื่องกับเธอขึ้น (ขอไม่เล่านะครับผมให้เกียรติเธอ) ทำให้เธอรู้สึกผิดมากที่จะกลับมาคบกะผมต่อ เธอจึงขอห่างผมไป ผมเสียใจมากที่เกิดเรื่องขึ้น จากปกติดีดี กลับกลายเป็นผมที่คาดหวังอะไรไว้มากมายกลับล่มสลายไปในพริบตา เรามีแผนที่จะไปเที่ยวเกาะด้วยกันในต้นเดือนหน้า ผมอยากสร้างฝันที่เธอจะเปิดร้านนม-กาแฟเป็นของตัวเอง ฯลฯ เหมือนเธอทิ้งทุกอย่างไว้ที่ผม แล้วเธอก็เดินจากไปเฉยเลย แต่เธอก็รู้สึกผิดเต็มๆ ด้วยความรักที่ผมมีให้เธอมาก ผมก็ให้อภัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น ขอร้องให้เธอกลับมาคบกับผมใหม่ เริ่มใหม่ไปด้วยกัน แต่เธอดื้อดึงที่จะกลับมา โดยบอกเหตุผลว่า เธอยังรักผม แต่ละอายใจมากกว่าจะกลับมาคบ เธอทำแบบนั้นไม่ได้ ผมแอบนอนร้องไห้ทุกวันจนถึงปัจจุบัน เพราะผมไม่ได้มีใครใหม่ ผมเห็นอะไรมองอะไรก็เห็นแต่เธอ อะไร ที่ไหน ที่เคยทำด้วยกัน ที่เคยไปกับเธอผมฝังใจมาก ไม่กล้าทำ ไม่กล้าไปที่นั่นอีกเลย ผมยังคงรักเธอมากจนถึงปัจจุบัน ความรู้สึกที่มีต่อเธอก็ไม่เปลี่ยนแปลงไปครับ ยินดีต้อนรับเธอเสมอเมื่อเธอกลับมา ผมตอนนี้เธอคงทำใจได้แล้วล่ะครับ เธอมีคนเข้ามาคุยด้วย เธอบอกละอายใจที่จะกลับมาคบกับผม แต่ไม่ละอายใจบ้างเลยที่ทำกับผมแบบนี้ ขอให้เธอโชคดี...

    นี่ก็เป็นชีวิตจริงความรักของผมตลอด 4 ปีที่เรียนมหาวิทยาลัยครับ โดนทิ้งทุกครั้งเมื่อได้รักใคร ไม่รู้ว่าเป็นเวรกรรมอะไรของผม ไม่เคยทิ้งใคร ไม่เคยทำให้ใครเสียใจ ไม่เจ้าชู้ อยู่ในเส้นทางความรักอย่างบริสุทธิ์ใจมาโดยตลอด วางแผนอนาคตไว้แต่ก็ล่มสลายทุกครั้งไป ผมคงเป็นคนอาพับรักน่ะครับ เจ็บมาเยอะแต่ก็จำนะ แต่ก็ยังชอบความรักเพราะคิดว่าเป็นความสวยงามในชีวิตเสมอ ไม่รู้เมื่อไหร่จะเจอรักแท้กับเขาซะที ขอกำลังใจจากท่านผู้อ่านด้วยนะครับ และขอให้เป็นบทเรียน และประสบการณ์เล่าสู่กันฟังที่ดีกับท่านผู้อ่าน สิ่งไหนขาดตกบกพร่อง ผมขออภัยด้วยครับ สิ่งไหนที่เป็นประโยชน์กับท่าน ก็ติชมได้ครับ ขอบคุณที่ติดตามอ่านตั้งแต่ตอนที่ 1-5 ครับ ขอบคุณครับ