วันนี้เมื่อเก้าปีที่แล้ว 20 สิงหาคม 2547 คนสองคนตกลงปลงใจที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน คนสองคนจากครอบครัวที่แตกต่างกันได้จับมือกันและตกลงกันว่าเราจะใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน จากวันนั้นถึงวันนี้ครบรอบ 9 ปี  ตลอดระยะเวลา 9 ปี ภรรยาผมได้เป็นทั้งภรรยา เป็นเพื่อนคู่คิดและเป็นอะไรอีกหลายอย่างมากมาย เป็นครูที่คอยสอน เป็นที่ปรึกษายามมีปัญหา และเป็นคู่ชีวิตที่ช่วยกันก้าวผ่านอุปสรรคที่ขวางอยู่ข้างหน้า ขอบคุณที่ใช้ความอดทนอย่างมากกับผู้ชายที่เอาแต่ใจตัวเอง ขอบคุณที่เป็นคนใจเย็นในยามที่สามีใจร้อน
   เมื่อคืนผมคิดคำพูดไว้มากมายแต่พอลงมือพิมพ์คำพูดเหล่านั้นกลับนึกไม่ออกเลย แต่ที่รับรู้ได้คือ ภรรยาของผมน่ารักและดีทุกอย่าง ตื่นเช้าทำกับข้าวให้ผมและลูก เย็นไปรับลูกกลับจากโรงเรียน ทำกับข้าวให้ลูกทานตอนเย็น ในขณะที่ผมใช้เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับการทำงานและการออกกำลังกาย ไม่ค่อยมีเวลาเลี้ยงลูกแต่เธอไม่เคยบ่นว่าผมไม่มีเวลาให้ครอบครัวแม้แต่ครั้งเดียว บ่อยครั้งที่ภรรยาเครียดจากการทำงานแต่ผมก็ช่วยอะไรได้น้อยมาก นอกจากคอยปลอบว่าใจเย็นๆ เดี๊ยวมันก็ผ่านไป  

     คงไม่มีคำพูดใดจะให้มากไปกว่าคำว่า "รัก" และ "ขอบคุณ"