พักหลังมานี้พอปิดไฟหัวถึงหมอน หลับตาจะคิดถึงวินาทีตายของตัวเอง
เป็นแบบนี้มาเกือบปีแล้วครับ จะคิดถึงวินาทีสุดท้ายที่กำลังจะตาย
ในความรู้สึกมันหวิวๆ ตื่นเต้น ปนกังวลยังไงไม่รู้ครับ เพราะรู้อยู่แก่ใจว่ายังไงๆ สักวันมันต้องมาถึง (อายุ 35)
รู้สึกหดหู่นะครับ บางอารมณ์ก็ถามตัวเองว่า "เราไม่ควรเกิดมาเลย" เกิดมาทำไมวะ ต้องมาเจอสภาพความรู้สึกการตายของตนเอง
แต่บางอารมร์ก็คิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ ใครๆ เขาก็ตาย
เคยคิดแบบนี้กันบ้างไหมครับ แล้วใช้หลักอะไรเป็นทางแก้ไขอาการทุกข์นี้
(อาการนี้เป็นเฉพาะตอนนอนครับ เวลาปกติกลับไม่คิดถึงมันเลย)