ช่วงนี้เราป่วยค่ะ ประสบอุบัติเหตุ เลยต้องเข้าเฝือกที่ขา
เราลางานอยุ่กับบ้านเกือบ 2 เดือนแล้ว
เราอยู่คนเดียว ทั้งเหงา เศร้า เบื่อ
ปกติต้องออกไปทำงานทุกวัน
นี่ต้องอยู่เฉยๆ นิ่งๆ อยู่กับบ้าน จริงๆช่วงที่ป่วยมีแผนไปเที่ยวสแกนดิเนเวียด้วย(อุตส่าวางแผน backpack ข้ามปี)
แต่เราก็ไปไม่ได้ แผนเที่ยวก็เตรียมไว้หมดแล้ว เป็นอะไรที่นอยด์และ fail มากค่ะ

เราผ่านช่วงเวลาย่ำแย่มาได้ มีเพื่อน 4 ขาคอยปลอบใจ
ทำให้เรารู้ซึ้งว่า แม้เขาจะพูดไม่ได้ แต่แววตา สีหน้าท่าทางของเขา
เราสัมผัสได้ค่ะ ว่าเขารักเราไม่น้อยไปกว่าที่เรารักเขาเลย

เลยมีรูปน่ารักๆของเพื่อนรัก 4 ขา มาฝากค่ะ

วันแรกที่ออกจากโรงพยาบาล..
แม่เป็นไรจ้ะ?? พวกหนูงง
ทำไมใส่กางเกงสีฟ้าขาเดียวอ้ะ



ทำไมแม่ไม่ลุกไปไหนเลยอ่ะ นั่งรอนานแล้วน้ะ


แม่ไม่สบายหรอจ้ะ หนูจะนั่งเฝ้าแม่เองจ้ะ


นั่งนานๆก็เมื่อยเหมือนกันจร่ะ  หนูนอนเฝ้าละกันนะ





แม่เบื่อไหมจ้ะ พวกหนูอยู่ไกล้ๆนะ ขอวางคอหน่อย สบายจัง