บ่ายวันหนึ่ง สินธร กำลังว้าวุ่นหงุดหงิดใจเป็นอย่างหนักเพราะว่า ปลาทูตัวสุดท้ายถูกเจ้าแมวขโมยเข้ามาแย่งขโมยกินอีกแล้วเขาต้องทำอย่างไรต่อไปเพื่อที่จะป้องกันปลาทูของเขาจากแมวขโมยตัวนั้นได้ ไม่รู้ว่ามันเข้ามาทางไหนปีนเข้ามาได้อย่างไรข้างในบ้านของเขาหรืออาจจะเพราะว่ามันมีช่องหน้าต่างที่เขามักจะเปิดอ้าเอาไว้พื่อที่จะรับระบายลมเย็นๆเข้ามาในห้องเพื่อขจัดความร้อน ทั้งๆที่เขานั้นมีแอร์ประจำอยู่ที่ภายในตัวบ้านอยู่แล้วแต่นั่นแหละเขามักจะไม่ค่อยได้เปิดมันเพราะมันจะฟุ่มเฟือยโดยใช่เหตุ เขาเลยที่จะเลือกเปิดหน้าต่างเอาไว้เพื่อที่จะรับลมบริสุทธิ์ให้เข้ามาข้างใน แต่การที่เปิดหน้าต่างเอาไว้ก็จะทำให้แมวนั้นได้ปีนเข้ามาได้เพื่อที่จะมาหาอาหารอันโอชะเพราะกลิ่นปลาทูทอดนั้นยั่วยวนใจของเจ้าเหมียวตัวนี้ได้เป็นอย่างดี สินธรมักจะชอบซื้อปลาทูมาทอดกินเป็นประจำเพราะว่าเนื้อปลาทูนั้นจะเค็มและได้รับสารไอโอดีนได้เป็นอย่างดีแต่ก็นะเขาจะซื้อปลาทูมาทอดทีไรมักจะโดนเจ้าแมวขโมยตัวนี้มาคาบกินเป็นประจำและก็วิ่งหายออกไปภายในพริบตา สินธรมักจะโมโหเป็นอย่างมากเขารู้นะว่าแมวตัวนี้เป็นแมวของคนข้างๆบ้านที่รักสัตว์แต่ก็ไม่ได้ควบคุมแมวของตัวเองปล่อยให้มันออกมาและทำความเดือดร้อนให้คนอื่นโดยเฉพาะเขา หลังจากที่ปลาทูตัวสุดท้ายโดนเจ้าแมวขโมยตัวนั้นแย่งเอาไปแล้วสินธรก็มานั่งหวุดหงิดอยู่บนโซฟาตัวโปรดมื้อนี้เขาต้องไปซื้ออาหารถุงมากินอีกแล้วมันทั้งไม่อร่อยและก็ไม่ถูกใจเขาอย่างมาก เขาอยากกินปลาทูที่เอามาทอดเองมันจะถูกปากเขามากกว่า สินธรตัดสินใจเดินออกไปจากบ้านเดินไปที่บ้านตรงข้ามทันที
ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง เสียงกดออดดังขึ้นพร้อมกับเจ้าของบ้านและเป็นเจ้าของแมวขโมยเดินออกมาทางหน้าบ้านเพื่อที่จะดูว่าแขกผู้มาเยือนนั้นเป็นใคร
"สวัสดีครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ" เจ้าของบ้านทักทาย
"ขอโทษครับ บ้านคุณเลี้ยงแมวเอาไว้กรุณาดูแลมันด้วยนะครับ แมวมันปีนเข้าบ้านผมขโมยปลาทูที่ผมทอดเอาไว้นะครับ"สินธรเอ่ยปากบอกเจ้าของบ้าน
"มีธุระแค่นี้ใช่มั้ยครับ ผมขอตัวก่อน"เจ้าของบ้านรีบตัดบทพร้อมที่จะเดินเข้าไปในบ้านของตัวเอง
"เดี่ยวสิครับ แมวของคุณมาทำแบบนี้คุณยังจะเฉยอีกหรอครับ คุณเป็นเจ้าของคุณต้องรับผิดชอบด้วยนะครับ" สินธรโกรธมากเมื่อเจ้าของแมวไม่รับผิดชอบอะไรเลย
"มันเรื่องของแมวนะคุณมันเป็นสัตว์มันฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอก ปลาทูตัวสองตัวสละให้มันหน่อยจะเป็นอะไรไป"เจ้าของบ้านโกรธเหมือนกันที่อยู่ๆจะต้องมารับผิดชอบเรื่องที่ตัวเองก่อขึ้นไว้
"มันไม่ใช่ตัวสองตัวนะสิครับ มันหลายตัวแล้วทุกครั้งที่ผมซื้อปลาทูมาทอดเพื่อจะกิน เจ้าแมวของคุณมันต้องมาขโมยทุกครั้งเลย รับผิดชอบบ้างสิครับ" สินธรหัวเสียหนักขึ้นกว่าเดิมเมื่อได้ยินคู่สนทนาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเฉยชาว่า
"ขอโทษครับแมวมันกินเข้าไป ก็ให้แมวมันรับผิดชอบสิครับ แล้วอย่างคุณทอดอะไรเป้นด้วยเหรอมันจะอร่อยเหรอถ้าอร่อยจริงเอาอาหารมาให้ผมลองชิมดูสิผมจะได้บอกว่าอร่อยหรือไม่อร่อย"
"ได้ ในเมื่อคุณต้องการอย่างนั้นแล้วคุณต้องเสียใจ" สินธรพูดจบพร้อมเดินเข้าบ้านตัวเองไปอย่างหัวเสีย
ปกติสินธรไม่ใช่คนรังเกียจสัตว์หรอกเขารักสัตว์จะตายแต่แมวตัวนี้มันขโมยปลาทูเขากินหบายครั้งแล้วคงเพราะเจ้าของไม่ได้อบรมสั่งสอนหรือเป็นเพราะมันเป็นแมวก็ไม่ทราบ มันคงหิวถึงได้เข้ามากินปลาทูของเขา สินธรพยายามมองในแง่ดีเข้าไว้เพื่อที่จะให้ตัวเองสบายใจที่จะไม่อาฆาตแมวตัวนั้น
วันรุ่งขึ้น สินธรออกไปจ่ายตลาดตอนบ่ายเขาซื้อปลาทูมาอีกคัวเพื่อที่จะทอดพร้อมกับที่จะเตรียมแผนรับมือเอาไว้ในตอนที่แมวมันจะเข้ามาขโมย พอเขามาถึงบ้านเขารีบปิดประตู หน้าต่างที่เปิดไว้เขาปิดหมดและเดินเข้าไปในครัวเพื่อที่จะเอาของไปเก็บก่อนและสินธรก็ได้เดินขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าให้สบายตัวเตรียมพร้อมจะทอดปลาทูสุดโปรดของเขา เขาจะไม่สะเพร่าเปิดอะไรทิ้งไว้ให้แมวมันเข้ามาอีกแล้ว  
ข้างในครัวสินธรเอาปลาทูสดที่ซื้อมาเตรียมพร้อมตั้งกระทะเปิดไฟอ่อนๆใส่น้ำมันรอเอาไว้จนน้ำมันเดือด เขาจึงได้เอาปลาทูสดนั้นใส่ลงกระทะเพื่อทอด
ฉ่า ฉ่า ฉ่า เสียงทอดปลาทูพร้อมกับมันส่งกลิ่นหอมยั่วยวนเขาน้ำลายไหลไปทอดปลาทูไป ชีวิตตัวคนเดียวของเขาแฟนก็ไม่มี พ่อแม่อยู่ต่างจังหวัดชีวิตของเขาได้แต่ทำงานอย่างดีจนเขาได้ตกงานไปมันทำให้เขานั้นเครียดอยู่แล้ว เขาได้เจียดเงินเก็บของเขาไปซื้อปลาทูสุดโปรดมาทอดแต่ต้องโดนแมวขโมยไปกินทุกครั้งสิน่า หลังจากทอดปลาทูเสร็จเขาตักปลาทูใส่จานปิดไฟเรียบร้อย เตรียมพร้อมจะหุงข้าวต่อไปเพื่อที่จะได้กินปลาทูทอดกับข้าวสวยอย่างเอร็ดอร่อยซักที พอสินธรวางจานปลาทูบนโต๊ะในครัวเตรียมจะหุงข้าวนั้น เสียงนี้ได้เกิดขึ้น
"เมี้ยว เมี้ยว เมี้ยว" สินธรหันหลังกลับไปดู แต่เขาต้องจกใจเพราะสิ่งที่เขาเห้นนั้นคือแมวขโมยตัวนั้นกำลังกินปลาทูบนโต๊ะอย่างเอร็ดอร่อย สินธรโกรธจัดมากไม่รู้มันเข้ามาทางไหนเพราะตัวเขานั้นปิดทั้งประตู หน้าต่างไว้หมดแล้ว เขาโกรธจัดถึงขั้นเดินเข้าใกล้มันแต่น่าแปลกคราวนี้แมวขโมยตัวนั้นไม่กลัวเขาอย่างที่เคยมันไม่วิ่งหนีมันจ้องเขาด้วยตาเขม็งพร้อมที่จะเอาเรื่องทุกเมื่อที่เขาจะไปจับตัวมัน แมวตัวนั้นมันยังไม่ใช่แมวตัวใหญ่นักมันยังเป็นแมวตัวเล็กอยู่เลยแต่มันก็ไม่กลัวคนนะตอนนี้ใจกล้าดีแท้ แมวขโมยตัวนั้นส่งเสียงขู่ ฟ่อ ฟ่อ ฟ่อ พร้อมกับจ้องตาเขาเขม็งพร้อมที่จะกัดเขาทุกเมื่อ สินธรได้ยินมันขู่เท่านั้นโกรธจัดมากเข้าไปแย่งปลาทูจากปากเจ้าแมวตัดนั้น
"แง้ว เแง้ว แง้ว" หลังจากโดนแย่งปลาไปแล้วแมวตัวนั้นก็กัดสินธรจมเขี้ยวบนแขนของเขาไม่ยอมปล่อย
"โอ๊ยยยยยยยยยย เจ็บโว้ยยยยยย" เลือดพุ่งออกมาเพราะฝีมือเขี้ยวของแมวตัวนั้นที่มันกัดจมเขี้ยวเลยสงสัยแผลต้องลึกมาก สินธรโกรธจัดรีบไปเปิดไฟบนเตาแก๊สพร้อมเทน้ำมันลงไปในกระทะเปิดไฟอย่างแรงสูงมากมากจนแทบจะเผากระทะของเขาแล้ว แต่แมวตัวนั้นยังไม่รู้ชะตากรรมยังกัดเขาจมเขี้ยวไม่ยอมปล่อยซะทีสินธรอดทนความเจ็บเอาไว้จนกระทั่งน้ำมันเริ่มเดือดอย่างรวดเร็วเพราะความแรงของไฟ สินธรเห็นดังนั้นจึงกระชากเจ้าแมวตัวนั้นออกมาเลือดพุ่งปรี๊ดยิ่งทำให้เขาโกรธมากขึ้นเขาเหวี่ยงแมวตัวนั้นลงบนกระทะไฟแรงสูงน้ำมันเดือดพล่านไม่คิดว่าจะทำบาปทำกรรมอะไรไว้แล้วความโกรธมันพุ่งสุดขีดอย่างมาก เขาเหวี่ยงแมวลงบนกระทะไฟแรงสูงแล้วเขารีบเอาตะหลิวจับมันทอด ทอดส่วนเจ้าแมวตัวนั้นคงร้อนมากรีบหาทางหนีแต่ไฟที่มันแรงสูงแทบจะเผากระทะเขาแล้วพร้อมกับน้ำมันเดือดมากๆมันเลยทุกทรมาน
"เมี้ยว เมี้ยว เมี้ยว" พอสิ้นเสียงเจ้าแมวตัวนั้นเริ่มนิ่งไปแล้ว
"ซ่านักใช่มั้ยแก หนอย" พูดจบพร้อมกับเอาน้ำปลา ซีอิ๊วขาว ปรุงรสด้วยน้ำตาลหน่อยเทใส่ลงไปในกระทะนั้นพร้อมกับทอดจนแมวตัวนั้นเริ่มเหลืองกรอบไปแล้ว สินธรเลยเอาน้ำมันหอยเทใส่ปรุงรสให้เจ้าเหมียวน้อยผู้เคราะห์ร้ายตัวนั้นหน่อย จากแมวสีขาวสะอาดตอนนี้ตัวมันสีเหลืองกรอบเพราะแรงของการทอดพร้อมกับแรงของไฟที่เขาตั้งไว้ให้เดือดสุดๆ สินธรหยิบเอาซอสภูเขาทองเทซ้ำไปอีกครึ่งขวดพร้อมกับทอดๆมันจนเริ่มไหม้แล้ว กลิ่นซากแมวพร้อมกลิ่นไหม้ตลบห้องครัวของเขาจนหมดเขาจัดการปิดไฟเตาแก๊สแล้วไปหยิบเอาถุงพลาสติกมา แล้วเอาตะหลัวตักซากแมวตัวนั้นเทเข้าไปในถุงพร้อมมัดถุงเอาไว้พร้อมเดินออกไปข้างนอกบ้านพร้อมพูดพึมพำว่า
"เดี๋ยวแกจะได้กินเมนูฝีมือฉันแล้วนะ แป๊ปนึง"
พอสินธรรีบเดินออกไปจากบ้านเดินไปหน้าบ้านเจ้าของแมวตัวนั้นพร้อมกับเขาได้โยนถุงแมวทอดปรุงรสเข้าในบ้านของเจ้าของบ้านคนนั้นทันทีพร้อมตะโกนว่า
"เอาอาหารมาให้แล้วโว้ยยยยยย 5555555" พูดจบสินธรเดินจากเข้าบ้านของเขาเองทันที
เสียงถุงใส่แมวทอดปรุงรสนั้นกระทบกับบานประตูทำให้เจ้าของบ้านออกมาดู พอเจ้าของบ้านเห็นถุงพลาสติกใส่ของเอาไว้พร้อมกับหยิบขึ้นมาดู
"ใครเอาอะไรมาให้นะ" พอเจ้าของบ้านดูแล้วถึงกับช็อกเป็นลมทันทีเลย เพราะข้างในถุงพลาสติกนั้นเป็น แมวของเขาทั้งตัวจากสีขาวน่ารักตอนนี้เหลืองกรอบไหม้นิดหน่อยพร้อมกับเศษซอสและน้ำปลาที่ขังอยู่ในถุงพลาสติก

เราเตือนคุณแล้วว่าน่ากลัว  ขออภัยสำหรับคนรักแมวนะครับ มันแค่เรื่องแต่งคงไม่มีใครกล้าทำแบบนั้นหรอก 5555555 ถ้าแท็กไปห้องคนรักแมวผมจะโดนด่ามั้ยเนี่ย