ลูกรัก... พ่อเหนื่อยหนักอยากพักผ่อนตอนใกล้ฝั่ง ทุกวันนี้ที่เป็นอยู่ดูจริงจัง เหนื่อยจากงานมาล้านครั้งพ่อยังทน เมื่อมีเจ้าเฝ้าถนอมพร้อมทนสู้ พร้อมเป็นครูผู้ให้ใฝ่ฝึกฝน หวังให้เจ้าก้าวข้ามความยากจน บนทา

ยามฝนรินดินอุ้มแสนชุ่มฉ่ำ ห้วงธารน้ำเอ่อท้นล้นฝั่งสอง พฤกษาดื่นชื่นหยาดสาดละออง ดั่งรักปองครองสมรื่นรมย์ใจ ครั้นเหมันต์ฝันหวานวิมานแก้ว น้ำค้างแวววาวรับอรุณใส หญ้ายอดอ่อนร่อนพริ้วปลิวลมไกว ปานท่องในส

อัสนีคึกคะนอง ส่งเสียงร้องก้อง ไปทั่วท้องนภากาศ พิรุณหล่นร่วงโปรยปราด หยดฝนรุมสาด ฝนหยดน้อยคอยเรียงราย ดาราไม่มาฉาย เมฆาไม่คลาย ใบไม้ชื้นแฉะทั้งใบ ยามคืนค่ำย่ำเยือนไพร สัตว์ป่าน้อยใหญ่ คอยหาที่กำบังตน

เมฆบนฟ้าเริ่มก่อตัวจนมืดครึ้ม กับความชื้นที่ซึมซับจากฟากฟ้า แล้วเม็ดฝนค่อยๆพรมโปรยลงมา ดั่งนภาร่วงหล่นลงสู่ดิน สายฝนพรำย้ำความคิดให้คิดย้อน ถึงบางตอนของชีวิตที่โหดหิน ถึงเวลาแสนเจ็บปวดถึงอาจิณ ถึงคืน

สายลมเริ่มพัดแรง ฟ้าเคยแจ้ง . . . กลับครึ้มไป เมฆดำดุจร่ำไห้ มองใบไม้ . . . ไกวไปมา แล้วหยาดพิรุณใส มาแต่ไกล . . . ในท้องฟ้า คล้ายม่านทาบนภา เสียงซ่าซ่า . . . น่ายินดี จากแล้งจนหวาดหวั่น จึ่งค่

https://youtu.be/9GQHpAfNJ7g?t=93 @.กลอนแปดสุภาพ.@ ##เงาจันทร์ฉาย## ❣️ @.ใต้เงาจันทร์เต็มดวงคราช่วงค่ำ ความทรงจำเก่าก่อนอาวรณ์หา คิดถึงเขาจำพรากหายจากมา นองน้ำตาเจ้ากรรมแทบพร่ำวอน 💓 @.ถึงข้างขี้นแห