วันนี้มีความในใจมาระบาย เก็บความอึดอัดนี้มานานแล้ว ไม่รู้จะไประบาย หรือไปปรึกษาใคร และก็อยากที่จะขอความคิดคิดของชาวห้องสยามด้วยค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง นามสมุติชื่อ ส้ม แล้วกันเนอะ เริ่มเลยนะ เรากับส้มอยู่ห้องด้วยกัน เราให้คำจริงใจกับเพื่อนคนนี้เต็ม100% แต่สำหรับส้มเราไม่รู้ว่าส้มให้เราเต็ม100% หรือเปล่า เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่มัธยมปลาย และพอเข้ามหาลัยเราก็เรียนด้วยกันอีก
เราสองคนเรียนเอกเดียวกัน เช่าห้องอยู่ด้วยกัน เราอยู่ด้วยกันมา 4 ปีแล้ว เหลืออีกสองปีเราก็เรียนจบแล้ว แต่เรื่องมันก็มาเกิดก่อน เราไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น จากที่ส้มเป็นคนชอบพูด ชอบถาม แต่เดียวนี้กลับทำตัวเงียบ และทำตัวห่างเหินเรา เราเป็นคนไม่สบายบ่อย พอไม่สบายเราก็จะไปหาพี่สาว และไปพักบ้านพี่สาว พอเราหายเราก็กลับมานอนห้อง วันนั้นเรากลับมาห้อง พอเราเดินเข้าห้อง ส้มทำเหมือนมองไม่เห็นเราเดินเข้าห้อง ไม่ถาม และก็ไม่พูดอะไรสักคำ เราก็คิดอยู่ในใจ เอ๊ะ ทำไมบรรยากาศในห้องมันแปลกๆ พอเราทำอะไรเสร็จ เราก็จะกินข้าว เราก็เลยเรียกส้มมากินด้วย ส้มตอบกลับมาว่า อืม คำเดียว และก็ไม่พูดอะไรอีกเลย พอเราถามว่าอาบน้ำยัง ส้มตอบ อืม คำเดียวตามเคย เราก็รู้สึกแปลกๆ เราไม่รู้ว่ามันเกิดรอะไรขึ้น ตั้งแต่นั้นมาเราก็เริ่มอึดอัดแล้ว ส้มเป็นอะไร โกรธอะไรเราหรือเปล่า แต่เราก็ไม่กล้าถามส้มตรงๆๆว่าเป็นอะไร ถึงเราถามส้มก็ไม่บอกหรอก เรารู้นิสัยส้มดี ส้มเป็นคนเก็บความรู้สึกได้ดีมาก เราเดาใจไม่ถูกว่าในใจคิดอะไรอยู่ ทุกวันนี้เราก็พยายามหาเรื่องชวนคุย แต่ส้มทำเหมือนไม่อยากคุย พูดได้เลยว่า ถามคำตอบคำ เหมือนส้มไม่อยากคุยกับเราอีกแล้ว ถามว่าน้อยใจไหม น้อยใจสุดๆ ความสัมพันธ์ของเราและส้มเริ่มห่างกันมากขึ้น เราทนความอึดอัดไม่ได้ เราเลยตัดสิ้นใจย้ายห้องไปอยู่กับเพื่อนอีกคนหนึ่ง
หมายเหตุ เราคิดว่าสาเหตุน่าจะมาจากบุคคลที่สาม บุคคลที่สามอาจจะพูดอะไรที่ไม่เป็นความจริงให้ส้มฟังก็ได้ แต่ส้มก็ไม่น่าเชื่อบุคคลที่สามมากกว่าเรา แต่ถ้าเราทำผิดจริง เราก็พร้อมที่จะขอโทษ เราโตๆๆกันแล้วไม่น่าทำกันอย่างนี้เลย ทุกวันนี้เราก็พยายามเข้าไปคุยกับส้มก่อนตลอด แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย เพราะเข้าทำเหมือนไม่สนใจ ตอนนี้เราหมดความพยายามแล้ว เราได้พยายามเต็มที่แล้ว หน้าแตกมาหลายรอบแล้ว คนเขาไม่อยากคุยด้วย แล้วจะไปคุยกับเขาทำไม อ่อ ลืมบอกไป เมื่อวานส้มไปดูบอล ไม่ชวนเราสักคำ ทั้งๆที่เราเคยบอกแล้วถ้าไปดูบอลให้บอกเราด้วย แต่นี้ไปไม่บอกเราสักคำ กลับไปกับเพื่อนคนอื่น แค่นี้เราก็รู้แล้วว่าเขาพยายามทำตัวห่างเหิน สำหรับเราแล้วคำว่า เพื่อน คำเดียวมันมีความสำคัญกับเรามาก เราไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้ ถึงแม้จะไม่สนิทกันเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ขอให้คุยกับเราเหมือนเพื่อนคนอื่นๆบ้าง
ต้องขอโทษชาวห้องสยามด้วยที่เขียนวกไปวนมา และต้องขอบคุณที่ให้ระบายความในใจ ใครมีความคิดเห็นดีๆๆ แนะนำได้นะค่ะ
เพื่อนกันเขาทำกันอย่างนี้หรอ?
เรื่องมีอยู่ว่า เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง นามสมุติชื่อ ส้ม แล้วกันเนอะ เริ่มเลยนะ เรากับส้มอยู่ห้องด้วยกัน เราให้คำจริงใจกับเพื่อนคนนี้เต็ม100% แต่สำหรับส้มเราไม่รู้ว่าส้มให้เราเต็ม100% หรือเปล่า เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่มัธยมปลาย และพอเข้ามหาลัยเราก็เรียนด้วยกันอีก
เราสองคนเรียนเอกเดียวกัน เช่าห้องอยู่ด้วยกัน เราอยู่ด้วยกันมา 4 ปีแล้ว เหลืออีกสองปีเราก็เรียนจบแล้ว แต่เรื่องมันก็มาเกิดก่อน เราไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น จากที่ส้มเป็นคนชอบพูด ชอบถาม แต่เดียวนี้กลับทำตัวเงียบ และทำตัวห่างเหินเรา เราเป็นคนไม่สบายบ่อย พอไม่สบายเราก็จะไปหาพี่สาว และไปพักบ้านพี่สาว พอเราหายเราก็กลับมานอนห้อง วันนั้นเรากลับมาห้อง พอเราเดินเข้าห้อง ส้มทำเหมือนมองไม่เห็นเราเดินเข้าห้อง ไม่ถาม และก็ไม่พูดอะไรสักคำ เราก็คิดอยู่ในใจ เอ๊ะ ทำไมบรรยากาศในห้องมันแปลกๆ พอเราทำอะไรเสร็จ เราก็จะกินข้าว เราก็เลยเรียกส้มมากินด้วย ส้มตอบกลับมาว่า อืม คำเดียว และก็ไม่พูดอะไรอีกเลย พอเราถามว่าอาบน้ำยัง ส้มตอบ อืม คำเดียวตามเคย เราก็รู้สึกแปลกๆ เราไม่รู้ว่ามันเกิดรอะไรขึ้น ตั้งแต่นั้นมาเราก็เริ่มอึดอัดแล้ว ส้มเป็นอะไร โกรธอะไรเราหรือเปล่า แต่เราก็ไม่กล้าถามส้มตรงๆๆว่าเป็นอะไร ถึงเราถามส้มก็ไม่บอกหรอก เรารู้นิสัยส้มดี ส้มเป็นคนเก็บความรู้สึกได้ดีมาก เราเดาใจไม่ถูกว่าในใจคิดอะไรอยู่ ทุกวันนี้เราก็พยายามหาเรื่องชวนคุย แต่ส้มทำเหมือนไม่อยากคุย พูดได้เลยว่า ถามคำตอบคำ เหมือนส้มไม่อยากคุยกับเราอีกแล้ว ถามว่าน้อยใจไหม น้อยใจสุดๆ ความสัมพันธ์ของเราและส้มเริ่มห่างกันมากขึ้น เราทนความอึดอัดไม่ได้ เราเลยตัดสิ้นใจย้ายห้องไปอยู่กับเพื่อนอีกคนหนึ่ง
หมายเหตุ เราคิดว่าสาเหตุน่าจะมาจากบุคคลที่สาม บุคคลที่สามอาจจะพูดอะไรที่ไม่เป็นความจริงให้ส้มฟังก็ได้ แต่ส้มก็ไม่น่าเชื่อบุคคลที่สามมากกว่าเรา แต่ถ้าเราทำผิดจริง เราก็พร้อมที่จะขอโทษ เราโตๆๆกันแล้วไม่น่าทำกันอย่างนี้เลย ทุกวันนี้เราก็พยายามเข้าไปคุยกับส้มก่อนตลอด แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย เพราะเข้าทำเหมือนไม่สนใจ ตอนนี้เราหมดความพยายามแล้ว เราได้พยายามเต็มที่แล้ว หน้าแตกมาหลายรอบแล้ว คนเขาไม่อยากคุยด้วย แล้วจะไปคุยกับเขาทำไม อ่อ ลืมบอกไป เมื่อวานส้มไปดูบอล ไม่ชวนเราสักคำ ทั้งๆที่เราเคยบอกแล้วถ้าไปดูบอลให้บอกเราด้วย แต่นี้ไปไม่บอกเราสักคำ กลับไปกับเพื่อนคนอื่น แค่นี้เราก็รู้แล้วว่าเขาพยายามทำตัวห่างเหิน สำหรับเราแล้วคำว่า เพื่อน คำเดียวมันมีความสำคัญกับเรามาก เราไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้ ถึงแม้จะไม่สนิทกันเหมือนเมื่อก่อน แต่ก็ขอให้คุยกับเราเหมือนเพื่อนคนอื่นๆบ้าง
ต้องขอโทษชาวห้องสยามด้วยที่เขียนวกไปวนมา และต้องขอบคุณที่ให้ระบายความในใจ ใครมีความคิดเห็นดีๆๆ แนะนำได้นะค่ะ