ขอเล่าก่อนว่า นี้เป็นโพสน์แรก ที่อยากเขียนใน pantip

รู้สึกอึดอัด อยากระบาย แต่ก็ไม่กล้าพูดกับใคร

ไม่รู้ว่าการรู้สึกดีกับใครบางคน จะทำให้เราคิดมากได้ขนาดนี้ ซึ่งความรู้สึกแบบนี้ได้ห่างหายกับผมไปนานแล้ว
ทุกวันนี้ได้แต่ทำงาน เพื่อพ่อแม่และตัวเอง แต่เมื่อในวันวันที่เขาเข้ามา กับทำให้ชีวิตปกติของเราเปลี่ยนไป
ตลอด 1 เดือน ที่สถานะการโควิด-19 ระบาด ทำให้ผมและเขาได้คุยกัน ซึ่งทำให้ผมคิดว่า คน ๆ นี้ มีทัศนคติที่ดีต่อคนอื่นมากกๆ
แต่มาวันนี้ผมรู้สึกว่า เขาไม่เหมือนเดิม (ซึ่งผมเป็นคนมีเซ้นส์เรื่องความรู้สึกแบบนี้มากกกกกก) 

ซึ่งตลอดระยะเวลา 1 เดือนที่ผมและเขารู้จักกัน เขาพยายามทำดี กับผมทุกอย่าง มาหาผมและมาเล่นกันทุกวัน ซึ่งมันทำให้ผมไว้ใจเขา
และเล่าอะไรหลายๆอย่างในที่ทำงาน ให้เขาฟัง ซึ่งปกติ ผมจะไม่เคยเอาเรื่องที่รู้ไปเล่าต่อเลย แต่ผมกลับเล่าให้เขาฟังอย่างง่ายดาย 

แต่เมื่อเวลาผ่านไป อะไรหลายๆ อย่างกลับเริ่มเปลี่ยนไป เขาเริ่มทำตัวไม่เหมือนเดิม เริ่มตีตัวออกห่างและหลายอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกได้ โดยไม่ต้องอธิบาย

แต่ปัจจุบันเรายังต้องทำงานด้วยกัน และต้องเจอกันทุกวัน

ซึ่งผม ไม่รู้จะทำยังไง เพราะเวลาที่เจอหน้าเขา ทำให้ผมไม่มีสมาธิในการทำงานเลย
ถ้าย้อนเวลาไปได้ ก็ไม่อยากจะรู้จักเขา (แค่อยากจะบอกว่ามา ทำให้กูรู้สึกดีกับทำไม)

ขอระบาย
ภูมิคุ้มกัน...ที่กลับมาทำร้ายตัวเอง