อยู่มาก็เนิ่นนาน กาลเวลายิ่งนำพาให้เราได้ผูกพัน

อาจมีบางครั้งคราว ที่ทำให้เราดูวกวนและสับสน

ดีกันอยู่หรือเปล่า จริงใจให้กันไหม
โปรดอย่าจากไป หยุดทรมาน

แม้ต้องล้มลงตรอมตรมซมคลุกคลาน
ถูกว่าประนาม ยิ่งทำให้เราสู้ต่อไป

ใจเรามั่นคง และมั่นใจ
สติปัญญาและความกล้าหาญเท่านั้น
ที่ทำให้หลุดพ้น จากความหองหม่น
ด้วยความเพียรและอดทน จดจำมันเอาไว้

เมื่อพ่ายแพ้ รางวัลที่ยิ่งใหญ่
อย่าหวั่นไหว ใจเดินไปด้วยกัน

รู้สึกในใจ สาดแสงส่องทางสว่าง
มองผ่านดวงตา ไขว่คว้า จะกลับมา

คืนความงดงามของวันใหม่
ที่สุดหัวใจสุขเปลี่ยมล้น