.... "หมดค่าตน " ....

นั่งตาตื่น ตื่น..ไม่หลับ ให้มึนหัว
เขียนมั่วๆ มั่วคำกลอน ไร้อ่อนหวาน
จิตรวนเร เรรวน ป่วนเอาการ
ชวนรำคาญ จารคำเจียร .. วกเวียนวน

โน่นนี่นั่น นั่นนี่โน่น โยนคำถ้อย
ดูเลือนลอย ลอยเลือน เลือนสับสน
ยากตีความ ความตียาก ยากลำบน
อับทางจน จนอับทาง .. ทางวุ่นวาย

คิดถึงยาก ยากนึกคิด คิดไม่ออก
คิดย้อนยอก ย้อนยอกคิด คิดไร้หมาย
คิดคำนึง คำนึงคิด คิดไม่คลาย
คิดกระจาย กระจายคิด .. คิดไร้ความ

จิตหวั่นไหว หวั่นไหวจิต จิตเลือนรู้
จิตอดสู อดสูจิต จิตหวั่นหวาม
จิตอัดอั้น อัดอั้นจิต จิตรอนลาม
จิตเพรียกถาม ถามเพรียกจิต .. จิตตรอมตรม

นั่งนิ่งนึก นึกนิ่งนั่ง นั่งนิ่งเฉย
กาลล่วงเลย เลยล่วงกาล กาลขื่นขม
หวังสิ่งมุ่ง มุ่งสิ่งหวัง หวังลมๆ
หมดนิยม นิยมหมด .. หมดค่าตน

.... " เสียงรำพึง " ....