เย็นวันนี้ เราได้ไปสั่งอาหารที่ฟู้ดคอร์ทในห้างประจำแห่งหนึ่ง

ปกติก้ทานแค่อย่างเดียว
แต่ช่วงนี้เค้ามีแจกสติกเก้อร์โดเรม่อน
เราก็เลยสั่งยำไก่ยอไว้ร้านนึง
แล้วเดินไปสั่งราดหน้า
ราดหน้าทำเสร็จก่อน ก็เอามาทานก่อน
ระหว่างทานราดหน้า ตาก็คอยมองร้านไก่ยอ
ว่าเมื่อไหร่ของเราจะเสร็จ จะได้ลุกไปเอา

แต่กลายเป็นเห็นช็อตอึ้ง
เพราะระหว่างที่แม่ค้ากำลังปรุงรสยำไก่ยอ
เค้าก็เอาทัพพีที่คนตักน้ำยำมาชิม
แล้วก็ตักให้ผู้ช่วยชาวพม่าชิม!!!!!!
(ใช่ทัพพีเดียวกัน)
เติมเครื่องปรุงรสทีละนิด
แล้วก็ผลัดกันชิม
ทำอยู่สามรอบ

เรานึกในใจ เอ้ย.... นั้นมันอาหารของเรานี่หว่า
จะรับมาทาน หรือปฏิเสธดี
ถ้าเราไม่เอา แม่ค้าจะโกรธเราไม๊???

แล้วแม่ค้าก็เรียก "ยำไก่ยอเสร็จแล้วค่ะ"
เราก็ลุกไปแบบใจแห้งๆ ยื่นบัตรแทนเงินสดให้แม่ค้า แล้วบอกว่า
เรา   "เราจ่ายเงินให้นะ แต่ขอไม่รับยำไก่ยอจานนี้ค่ะ
แม่ค้า  ทำหน้างง ถามกลับ "ทำไมค่ะ"
เรา   "ตอนที่แม่ค้าปรุงรสนั้น แม่ค้าทั้งสองคนผลัดกันชิมโดยที่ไม่ได้ใช้ช้อนกลางใช่ไม๊คะ?" น้ำเสียงเราปกติ
แม่ค้า  หน้าถอดสีทั้งสองคนเลย
           "งั้นพี่ทำจานให้ให้นะคะ"
เรา  ได้คะ แต่ขอใส่ถุงกลับบ้านแล้วกันค่ะ
      
     แล้วเรากลับมาทานราดหน้าต่อ หันไปมองที่ครัว แม่ค้าจับกลุ่มคุยกันใหญ่เลย มองมาที่เราด้วย ใจยิ่งแห้งเข้าไปอีก แต่ถ้าเราเอายำไก่ยอจานนั้นมา เราก็ทานไม่ลงอยู่ดีนี่นา
     สักพักเค้าก็ทำอันใหม่ใส่ถุงให้เสร็จ
ตอนเราไปเอา แม่ค้าแถวนั้นหลบไปยืนที่อื่นกันหมดเลย
เหลือแค่ผู้ช่วยชาวพม่า ยืนถุงให้เรา กับยิ่มแห้งๆ


     ที่เอามาเล่าให้ฟังนี้ เราทราบดีว่ามันไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายอะไร แต่อยากให้เป็นบทเรียนแก่แม่ครัวคนนี้และผู้ประกอบอาหารท้านอื่น ในเรื่องของสุขอนามัย และสิทธิในการปฏิเสธของลูกค้าค่ะ

เห้อ เรื่องวันนี้จะไม่เกิดขึ้นเลย ถ้าเราไม่อยากได้สติ้กเกอร์โดเรม่อน