เธออยู่ใกล้แค่นิดเดียว แต่มันก็เหมือนไกลเหลือเกินไกลมาก 
ทุกๆครั้งฉันอยากคุยกับเธอ อยากไปอยู่ใกล้ๆเธอแต่สุดท้ายฉันก็ต้องทำใจ ก็เลือกอยู่ไกลเธอเพราะยังไงอย่างน้อยก็ได้เห็นหน้าเธอ
เวลาฉันอยู่ใกล้ๆเธอฉันก็พยายามเขยิบออกมาเรื่อยๆออกมา เพราะกลัวเธอไม่ชอบกลัวเธอรำคาญ
เธอยังเหมือนเดิมไม่ชอบฉัน เฉยชาเย็นชา และก็ไม่เปลี่ยนใจ ฉันก็เช่นกัน ก็ยังเหมือนเดิม มองหน้าเธอทุกครั้งยิ้มทุกครั้ง และฉันก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจเช่นกัน 
แค่ไม่กี่เดือนฉันคงไม่ได้ทำอย่างนี้อีกไม่ได้แม้แต่จะมอง แต่ฉันก็จะไม่มีีวันเปลี่ยนใจ
มันทำให้ซึ้งหรือร้องไห้หรือกินใจไหมค่ะ
แบบว่าคุณอ่านแล้วรู้สึกยังไง
เป็นความในใจของนางเอกค่ะ เขียนลงในไดอารีีเกี่ยวกับพระเอก