วันนี้ก็เป็นวันที่สามแล้วที่ทุกๆทุกๆอย่างมันเปลี่ยน ฉันทำใจยอมรับมันไม่ได้สักที่ ทั้งๆที่เธอใจแข็งมากหรือว่าเธอนั้นตัดฉันออกไปจากชีวิตของเธอแล้วจริงๆ ส่วนฉันมันทรมานเหลือเกิน เธอบอกว่าสักวันเราอาจจะกลับมารักกันอีกครั้ง มันจะกลับมาได้จริงๆหรอ ฉันต้องทำยังไงระหว่างที่ทุกๆสิ่งมันเปลี่ยนไป ส่วนฉันก็ทำได้เพียงทำดีกับเธอต่อไปถึงแม้มันอาจจะดูหน้ารำคาญสำหรับเธอ แต่ฉันก็เต็มใจที่จะทำให้เธอเพราะฉันก็ไม่รู้ว่าต่อนี้ไปฉันต้องเจ็บต้องทรมานอีกสักเท่าไหร่ ฉันยอม ยอมเพราะว่ารักคำเดียวจริงๆ หลายๆคนอาจจะมองว่าฉันโง่งี่เง่า แต่ฉันไม่คิคแบบนั้นเพราะเวลาที่ผ่านมามันมีอะไรมากกว่านั้น มันกว่าที่จะให้ฉันลืมเธอ ถึงแม้บางครั้งอาจจะทำเหมือนฉันไม่ได้อยู่กับเธอ ทำเป็นเฉยๆ ไม่ได้สนใจอะไร แต่ฉันก็เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไรเธอถึงต้องทำอย่างนี้ เธออย่าโทษตัวเองว่าเธอเปลี่ยนไป ฉันเองต่างหากที่เป็นคนทำให้เธอเปลี่ยนเอง ฉันผิดเอง โอกาศของฉันมันอาจจะมีน้อยแต่ฉันจะพยายามให้ทุกๆอย่างมันดีและมีความสุขที่สุดเท่าที่ฉันคนนี้จะทำได้ ฉันจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว ฉันจะเข้มแข็งเพื่อไม่ให้เธอได้รู้สึกผิด ฉันจะใช้เวลาที่เหลือต่อจากนี้ให้มีความหมาย ให้มันเป็นความทรงจำที่ดีสำหรับเรา

สิ่งที่ฉันทำมันถูกแล้วใช่มั้ย ?

ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เธอต้องการอะไรกันแน่ ฉันเริ่มสับสน ฉันเริ่ม งง ฉันไม่รู้ฉันจะดีใจหรือว่าเสียใจกันแน่ กับคำตอบที่เธอให้ฉัน มันคือเรื่องจริงใช่มั้ยหรือเธอแค่บอกแค่หลอกให้ฉันตายใจ ฉันพยายามทำให้เธอเห็นว่าฉันคนนี้รักเธอมากแค่ไหน แต่บางสิ่งบางอย่างมันก็ยังทำให้ฉันคิดว่าเธอยังฉันอยู่จริงรึป่าว ฉันไม่แน่ใจ การกระทำของเธอมันยังเฉยชากับฉัน ฉันพยามยามคุย พยายามทำ เพื่อให้ทุกๆอย่างมันคงยังเหมือนเดิม ทุกๆครั้งเธอเรียกชื่อฉันว่า "อ้วน" แต่ตอนนี้เธอเรียกเป็นชื่อแทน คำๆนั้นมันคงไม่มีอีกแล้ว บางทีมันก็ทำให้ฉันแปลกๆ มันอาจจะยังไม่ชินกับการเรียกเราแบบนี้ ไม่คงยังไม่ชินกับหูจริงๆ บางครั้งก็แอบเสียใจนะ ณ ตอนนี้หัวใจของฉันมันหวิวๆ อย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกจุกอก จนต้องมาระบายความรู้สึกออกมาแบบนี้ เพราะไม่รู้จะไประบายกับใคร อย่างน้อยในที่ๆตรงนี้ยังมีที่ว่างสำหรับคนอย่างฉัน....เสมอ