ทั้งตื่นตั้งกะก่อนไก่โห่มาช่วยงานในโรงเรียน


บักแว่น "สรุปว่าพวกผมต่ำชั้นกว่าสัตว์เศรษฐกิจอีกงั้นสินะครับ"
อาจารย์ "ผิดแล้ว!! พวกเอ็งน่ะคือทาสของสัตว์เศรษฐกิจต่างหากเฟ้ย!!!"

แหม่...ชอบไอ้บทพูดตรงฉากนี้จริงๆ ให้ดิ้นตาย




ทั้งติวให้เพื่อนหัวขี้เลื่อยสมองเท่าไก่จนได้คะแนนขึ้นมาตั้งหลักนึง

ว่าแต่ไก่มันจำเป็นต้องใช้สมองในการดำรงชีวิตด้วยเรอะ ทีเจ้านี่ไม่มีสมอง (จริงๆ คือมีแต่ก้านสมองกับหูข้างนึง) ยังอยู่ได้ตั้ง 18 เดือนเลยนา

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

http://en.wikipedia.org/wiki/Mike_the_Headless_Chicken




ทั้งฝึกการเกษตรภาคปฏิบัติ



ทั้งเรียนวิชาพละ



ทั้งฝึกการปศุสัตว์ภาคปฏิบัติหลังเลิกเรียน



ฝึกภาคปฏิบัติเสร็จก็ไปทำกิจกรรมชมรมต่อ (หมายเหตุ - โรงเรียนนี้บังคับนักเรียนทุกคนเข้าชมรมว่ะครับ แถมมีแต่ชมรมกีฬาไม่มีชมรมสายวัฒนธรรมซะด้วย)



เสร็จชมรมมันยังจะกลับมาตีปิงปองที่หอกันต่ออีก

อนึ่ง เห็นฉากตีปิงปองมีเอฟเฟกต์แสงวาบขึ้นมาแบบนี้แล้วชวนให้คิดแว่บขึ้นมาว่า "พวกเอ็งตีปิงปองด้วยวิชาแปรธาตุกันรึไงวะครับ!!??"





เห็นความบ้าพลังของเด็กพวกนี้แล้วอยากส่งไปเข้าชมรมเทนนิสจริงๆ บางทีอาจบรรลุถึง "ผลของความไร้ที่ติ" กันทั้งรุ่นเลยก็ได้

ส่วนบักแว่น...เสียใจด้วยนะที่ในเรื่องนี้เอ็งเป็นแค่มนุษย์เดินดินกินข้าวตอกไข่ธรรมด๊าธรรมดา ไม่ได้เทพระดับวันแมนอาร์มี่แบบในเรื่องก่อน



ช็อตการจู่โจมทางจิตใจของรุ่นพี่ผู้เอาไก่รมควันที่อูมามิไปในตอนที่แล้วมาให้ลองเปิบดู (แต่เห็นสีหน้ารุ่นพี่แล้วก็พอเข้าใจความรู้สึกของบักแว่นอยู่ละนะ )





แต่พอลองเปิบเข้าจริง ก็หย่อยจนหยุดไม่ได้



ความน่าตกตะลึงของสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า "DNA"




บักแว่นผู้หวิดโดนรุ่นพี่โรคจิต (Cow Fetish) ล่วงละเมิดสิทธิ์ในการเลือกเข้าชมรม


หมายเหตุ - ชมรมโฮลสไตน์ในอนิเมนี่ฮาจี้เส้นยิ่งกว่าในมังงะอีกแฮะ

อนึ่ง เพื่อสวัสดิภาพต่อสายตาของหลายๆ ท่าน ขอใส่แท็ก spoil ไว้นะครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้





โชคดีได้พระโพธิสัตว์...เอ๊ย!!...อ.นากาจิม่า ที่ปรึกษาชมรมศิลปะการขี่ม้าเข้ามาช่วยยามตกตาตาย

*หมายเหตุ - อ.นากาจิม่าเสียงหล่อวุ้ย



การพบกันครั้งแรกที่ไม่ค่อยจะน่าประทับใจเท่าไหร่ระหว่างบักแว่นกับม้าคู่หู




เคราะห์ยังดีที่มีน้องอากิมาช่วยเยียวยาหัวใจ



บักแว่นเผชิญหน้าโคคุโอจนถึงกับหลอนว่าตัวเองโดนงับมือไปชั่วขณะ






แต่จริงๆ ก็แค่งับแครอทไปกินจากมือเฉยๆ แค่นั้นแหละ



อีเวนท์ปักธง "เพื่อนร่วมชมรม" ระหว่างบักแว่นกับอากิจัง (อากิอธิบายเรื่องม้ากับนิสัยของม้าให้บักแว่นฟัง ทำให้บักแว่นตัดสินใจเข้าชมรมศิลปะการขี่ม้า)




ประดาเพื่อนร่วมชมรมหน้าใหม่ที่เข้าชมรมมาด้วยกัน



วิมานในอากาศของบักแว่นถึงชีวิตในชมรมศิลปะการขี่ม้า (กับอากิจัง )




แล้วก็กลับสู่ความเป็นจริงราวร่วงสู่ทวารนรก...ที่เต็มไปด้วยงานดูแลม้าที่จำเป็นต้องใช้ทั้งแรงกายและแรงใจ (ในการทนทานต่อกลิ่นขี้ม้า)...ในบัดดล





ลุงผอ.โรงเรียน...ตัวปล่อยมุกแบบเนียนๆ อีกตัวประจำเรื่อง ผู้มาพร้อมกับข้อคิดดีๆ ให้กับบักแว่นและผู้อ่าน (ผู้ชม) ทุกครั้ง



ฉากขึ้นม้าครั้งแรกของบักแว่นกับสมาชิกชมรมใหม่อีก 3 คน

เป็นฉากที่ผมว่าอนิเมทำออกมาได้ดีกว่าในภาคมังงะซะอีกแฮะ






ความรู้สึกหลังดูตอนนี้จบก็คือ ถ้าตอนแรกเป็นตอนที่ทำได้ผิดจากความคาดหวัง (ในแง่ลบ) แล้วละก็ ตอนนี้ต้องเรียกว่าตรงกันข้ามกันเลยครับ หลายฉากทำออกมาได้ดีเทียบเท่าภาคมังงะเลยทีเดียว บางฉากเผลอๆ ยังจะดีกว่ามังงะด้วยซ้ำ อย่างฉากชมรมโฮลสไตน์ออกโรงครั้งแรก หรือฉากบักแว่นกับเพื่อนขึ้นม้าครั้งแรกนั่นผมว่าสื่ออารมณ์ออกมาได้ดีกว่าในภาคมังงะซะอีก เรียกว่าทำได้ลงตัวกว่าตอนที่แล้วอยู่โขเลย

ชอบตรงที่ได้เห็นภาพของโรงเรียนการเกษตรจากมุมมองของบักแว่นนี่แหละ เรียกว่าเป็นภาพสะท้อนแทนมุมมองของตัวคนดู (ที่ส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดาไม่เคยรู้จักโรงเรียนการเกษตรมาก่อนเลย) ที่มองเข้าไปในโรงเรียนได้ดีจริงๆ

ตอนนี้ชักมีกำลังใจอยากดูตอนหน้าขึ้นมาแล้วแฮะว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อไป (แต่ไม่รู้ผมจะมีกำลังใจลงภาพบ้าเลือดแบบนี้อีกมั้ยนะ )

มารอชมตอนหน้าด้วยกันนะครับ