บันทึกที่ห้า
ผมกับมันเป็นเพื่อนรักกัน
เราสองคนโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ
ผมเป็นคนตัวเล็ก มันเป็นคนร่างกายกำยำ
เวลามีปัญหากับใคร มันจะคอยช่วยเหลือผมเสมอมา
ผมกับมันคงจะเป็นแค่เพื่อนรักกันตลอดไป
ถ้าเพียงเราทั้งคู่ไม่ได้เจอกับเธอคนนั้น...
มันกับผมเป็นเพื่อนรักกัน
เราทั้งคู่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ
มันเป็นคนเรียนดี ส่วนผมน่ะโตแต่ตัวหัวขี้เลื่อย
เวลามีปัญหาเรื่องการเรียน มันก็ช่วยผมให้รอดได้ทุกครั้ง
มันกับผมคงจะเป็นแค่เพื่อนรักกันตลอดไป
ถ้าเพียงเราทั้งคู่ไม่ได้เจอกับเธอคนนั้น...
ดิฉันแต่งงานกับเขาได้สองปีแล้ว
เขายังรักและดูแลดิฉันเป็นอย่างดี
ดิฉันรู้สึกโชคดีที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกับเขา
เมื่อทุกอย่างพร้อม เราตั้งใจจะมีลูกเล็กๆด้วยกันสักคน
และวันนี้เราทั้งคู่พร้อมแล้ว
เพียงแต่ถ้าวันนี้เขาไม่ต้องเดินทางไปต่างจังหวัด เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา...
ผมแต่งงานกับหล่อนได้ราวสองปีแล้ว
หล่อนเป็นหญิงสาวที่สวยสะพรั่ง ดวงตากลมโตรับกับใบหน้ารูปไข่
หลายคนว่าผมโชคดีที่ได้หล่อนมาเป็นคู่ชีวิต
ผมทำงานอย่างหนักเพราะหล่อนอยากมีลูก ผมเองก็อยากมีลูก
วันนี้เธอคุยกับผมเรื่องลูก
เพียงแต่วันนี้ผมต้องเดินทางไปต่างจังหวัด ผมโทรศัพท์หามัน...
มันแต่งงานกับหล่อนได้สองปี สี่เดือนกับอีกสิบเอ็ดวันแล้ว
หล่อนเป็นหญิงสาวที่สวยสะพรั่ง ดวงตากลมโตรับกับใบหน้ารูปไข่
ผมอิจฉาชีวิตคู่ของหล่อนกับมันอย่างสุดหัวใจ
แต่คนหัวดีอย่างมันมีอนาคตสดใสคอยอยู่เสมอ
วันนี้มันต้องเดินทางไปต่างจังหวัด
ผมรู้ว่ามันต้องไปต่างจังหวัดเพราะมันโทรหาผม ผมรับโทรศัพท์มัน...
ผมต้องไปต่างจังหวัดประมาณสามสี่วัน
ผมบอกมันให้ช่วยดูแลภรรยาแทนผม
เป็นเรื่องไม่ดีนักที่จะปล่อยผู้หญิงคนหนึ่งไว้เพียงลำพัง
ในฐานะเพื่อนรัก มันควรจะช่วยผมเรื่องนี้
ผมใช้เวลาคุยกับมันเพียงไม่นาน
มันรับปากผม...
มันต้องไปต่างจังหวัดประมาณสามสี่วัน
มันบอกผมให้ช่วยดูแลภรรยาแทนมัน
มันคงไม่อยากปล่อยให้สาวสวยคนหนึ่งต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว
ในฐานะเพื่อนรัก ผมควรจะช่วยมันเรื่องนี้
มันใช้เวลาคุยกับผมเพียงสักพัก
ผมก็รับปากมัน...
ดิฉันต้องอยู่โดยลำพังประมาณสามสี่วัน
เขาบอกดิฉันว่าไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น
เขาจะไม่ให้ดิฉันรู้สึกเหงาหรือว้าเหว่ เขาจะให้เพื่อนรักมาดูแลดิฉันช่วงที่เขาไป
ในฐานะภรรยา ดิฉันรับฟังเขาอย่างเข้าอกเข้าใจ
เราใช้เวลาคุยกันพักหนึ่ง
ดิฉันก็พยักหน้าตกลง...
…
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
ใช่!! มันกำลังข่มเหงดิฉันอย่างเมามัน รุนแรงและกักขฬะที่สุด
ร่างกายที่ใหญ่โตกำยำนั้นมีแรงมหาศาล
ดิฉันไม่อาจต้านทานต่อสิ่งที่กำลังดำเนินอยู่
น้ำตาดิฉันไหลริน สายตาเหม่อลอยไร้จุดหมาย
ในใจได้แต่หวังให้มันจบลงเสียที...
…
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
ใช่!! ผมกำลังแก้แค้นหล่อนอย่างสะใจและสาสมที่สุด
ร่างเปลือยเปล่าที่บอบบางนั้นไม่สามารถหยุดยั้งผมได้
ผมกำลังปลดปล่อยอารมณ์ที่ผมกดเก็บไว้จนแทบระเบิดออกมา
หล่อนร้องไห้ สีหน้าเหม่อลอยซังกะตาย
แต่ยังหรอก อีกสักพักมันถึงจะจบ...
…
จากนั้นดิฉันก็ตั้งท้อง...
ไม่รู้ว่าเวรกรรมอะไร ทำให้ดิฉันต้องมาอยู่ในสภาพนี้
ดิฉันรู้ดีว่าการโกหกปิดบังสามีเป็นเรื่องที่เลวร้าย
ดิฉันต้องทนทรมานกับสิ่งที่คอยหลอกหลอนนี้
แต่จะมีทางไหนที่จะปกปิดเรื่องชั่วช้านี้ได้ตลอดไป
ดิฉันไม่มีทางเลือก ตัวเด็กน้อยไม่มีความผิด ความลับนี้จะต้องอยู่กับดิฉันจนตาย
หลังจากคลอด ดิฉันก็เลือกที่จะจากไปอย่างไม่มีวันกลับ ตลอดกาล...
จากนั้นหล่อนก็ตั้งท้อง...
หลังจากคลอดลูกชาย หล่อนก็กินยานอนหลับเกินขนาด
ปล่อยให้มันเลี้ยงลูกชายที่หล่อนทิ้งเอาไว้เพียงลำพัง
ในฐานะเพื่อนรัก ผมย้ายข้าวของเข้ามาอยู่กับมัน
เมื่อมันต้องออกไปทำงาน ผมก็ดูแลลูกชายแทนมัน
แม้จะในฐานะลุง ผมก็รักและเอ็นดูเจ้าตัวเล็กเฉกเช่นลูกในไส้
หล่อนคงคิดว่าความลับได้ตายไปกับหล่อน แต่ไม่จริงหรอก หล่อนรู้ ผมก็รู้ มันก็รู้...
จากนั้นภรรยาผมก็ตั้งท้อง...
เธอคลอดลูกชายให้ผม ก่อนที่จะคิดสั้นจากโลกนี้ไป
ผมรับรู้และเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดมาโดยตลอด
ที่สำคัญ เธอก็ได้ทำสิ่งที่ผมไม่มีวันทำได้เอาไว้ให้ผมแล้ว
เราอยากมีลูกเป็นของเราเองมานาน ในที่สุดวันนี้มันก็มาถึง
เมื่อภรรยาผมตายไป มันก็ย้ายมาอยู่กับผม มาดูแลลูกชายของเรา ในเวลาที่ผมออกไปทำงาน
อย่างเดียวที่ผมรู้สึกเสียใจอย่างที่สุดก็คือ เมื่อลูกชายของเราเติบโตขึ้น เค้าจะเรียกพ่อแท้ๆของตัวเองว่า 'ลุง'
...และไม่มีวันเรียกผมว่า 'แม่'
ดินสอหัก
07.08.11.16.20
บันทึกที่ห้า
ผมกับมันเป็นเพื่อนรักกัน
เราสองคนโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ
ผมเป็นคนตัวเล็ก มันเป็นคนร่างกายกำยำ
เวลามีปัญหากับใคร มันจะคอยช่วยเหลือผมเสมอมา
ผมกับมันคงจะเป็นแค่เพื่อนรักกันตลอดไป
ถ้าเพียงเราทั้งคู่ไม่ได้เจอกับเธอคนนั้น...
มันกับผมเป็นเพื่อนรักกัน
เราทั้งคู่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ
มันเป็นคนเรียนดี ส่วนผมน่ะโตแต่ตัวหัวขี้เลื่อย
เวลามีปัญหาเรื่องการเรียน มันก็ช่วยผมให้รอดได้ทุกครั้ง
มันกับผมคงจะเป็นแค่เพื่อนรักกันตลอดไป
ถ้าเพียงเราทั้งคู่ไม่ได้เจอกับเธอคนนั้น...
ดิฉันแต่งงานกับเขาได้สองปีแล้ว
เขายังรักและดูแลดิฉันเป็นอย่างดี
ดิฉันรู้สึกโชคดีที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกับเขา
เมื่อทุกอย่างพร้อม เราตั้งใจจะมีลูกเล็กๆด้วยกันสักคน
และวันนี้เราทั้งคู่พร้อมแล้ว
เพียงแต่ถ้าวันนี้เขาไม่ต้องเดินทางไปต่างจังหวัด เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา...
ผมแต่งงานกับหล่อนได้ราวสองปีแล้ว
หล่อนเป็นหญิงสาวที่สวยสะพรั่ง ดวงตากลมโตรับกับใบหน้ารูปไข่
หลายคนว่าผมโชคดีที่ได้หล่อนมาเป็นคู่ชีวิต
ผมทำงานอย่างหนักเพราะหล่อนอยากมีลูก ผมเองก็อยากมีลูก
วันนี้เธอคุยกับผมเรื่องลูก
เพียงแต่วันนี้ผมต้องเดินทางไปต่างจังหวัด ผมโทรศัพท์หามัน...
มันแต่งงานกับหล่อนได้สองปี สี่เดือนกับอีกสิบเอ็ดวันแล้ว
หล่อนเป็นหญิงสาวที่สวยสะพรั่ง ดวงตากลมโตรับกับใบหน้ารูปไข่
ผมอิจฉาชีวิตคู่ของหล่อนกับมันอย่างสุดหัวใจ
แต่คนหัวดีอย่างมันมีอนาคตสดใสคอยอยู่เสมอ
วันนี้มันต้องเดินทางไปต่างจังหวัด
ผมรู้ว่ามันต้องไปต่างจังหวัดเพราะมันโทรหาผม ผมรับโทรศัพท์มัน...
ผมต้องไปต่างจังหวัดประมาณสามสี่วัน
ผมบอกมันให้ช่วยดูแลภรรยาแทนผม
เป็นเรื่องไม่ดีนักที่จะปล่อยผู้หญิงคนหนึ่งไว้เพียงลำพัง
ในฐานะเพื่อนรัก มันควรจะช่วยผมเรื่องนี้
ผมใช้เวลาคุยกับมันเพียงไม่นาน
มันรับปากผม...
มันต้องไปต่างจังหวัดประมาณสามสี่วัน
มันบอกผมให้ช่วยดูแลภรรยาแทนมัน
มันคงไม่อยากปล่อยให้สาวสวยคนหนึ่งต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว
ในฐานะเพื่อนรัก ผมควรจะช่วยมันเรื่องนี้
มันใช้เวลาคุยกับผมเพียงสักพัก
ผมก็รับปากมัน...
ดิฉันต้องอยู่โดยลำพังประมาณสามสี่วัน
เขาบอกดิฉันว่าไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น
เขาจะไม่ให้ดิฉันรู้สึกเหงาหรือว้าเหว่ เขาจะให้เพื่อนรักมาดูแลดิฉันช่วงที่เขาไป
ในฐานะภรรยา ดิฉันรับฟังเขาอย่างเข้าอกเข้าใจ
เราใช้เวลาคุยกันพักหนึ่ง
ดิฉันก็พยักหน้าตกลง...
…
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
ใช่!! มันกำลังข่มเหงดิฉันอย่างเมามัน รุนแรงและกักขฬะที่สุด
ร่างกายที่ใหญ่โตกำยำนั้นมีแรงมหาศาล
ดิฉันไม่อาจต้านทานต่อสิ่งที่กำลังดำเนินอยู่
น้ำตาดิฉันไหลริน สายตาเหม่อลอยไร้จุดหมาย
ในใจได้แต่หวังให้มันจบลงเสียที...
…
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
ใช่!! ผมกำลังแก้แค้นหล่อนอย่างสะใจและสาสมที่สุด
ร่างเปลือยเปล่าที่บอบบางนั้นไม่สามารถหยุดยั้งผมได้
ผมกำลังปลดปล่อยอารมณ์ที่ผมกดเก็บไว้จนแทบระเบิดออกมา
หล่อนร้องไห้ สีหน้าเหม่อลอยซังกะตาย
แต่ยังหรอก อีกสักพักมันถึงจะจบ...
…
จากนั้นดิฉันก็ตั้งท้อง...
ไม่รู้ว่าเวรกรรมอะไร ทำให้ดิฉันต้องมาอยู่ในสภาพนี้
ดิฉันรู้ดีว่าการโกหกปิดบังสามีเป็นเรื่องที่เลวร้าย
ดิฉันต้องทนทรมานกับสิ่งที่คอยหลอกหลอนนี้
แต่จะมีทางไหนที่จะปกปิดเรื่องชั่วช้านี้ได้ตลอดไป
ดิฉันไม่มีทางเลือก ตัวเด็กน้อยไม่มีความผิด ความลับนี้จะต้องอยู่กับดิฉันจนตาย
หลังจากคลอด ดิฉันก็เลือกที่จะจากไปอย่างไม่มีวันกลับ ตลอดกาล...
จากนั้นหล่อนก็ตั้งท้อง...
หลังจากคลอดลูกชาย หล่อนก็กินยานอนหลับเกินขนาด
ปล่อยให้มันเลี้ยงลูกชายที่หล่อนทิ้งเอาไว้เพียงลำพัง
ในฐานะเพื่อนรัก ผมย้ายข้าวของเข้ามาอยู่กับมัน
เมื่อมันต้องออกไปทำงาน ผมก็ดูแลลูกชายแทนมัน
แม้จะในฐานะลุง ผมก็รักและเอ็นดูเจ้าตัวเล็กเฉกเช่นลูกในไส้
หล่อนคงคิดว่าความลับได้ตายไปกับหล่อน แต่ไม่จริงหรอก หล่อนรู้ ผมก็รู้ มันก็รู้...
จากนั้นภรรยาผมก็ตั้งท้อง...
เธอคลอดลูกชายให้ผม ก่อนที่จะคิดสั้นจากโลกนี้ไป
ผมรับรู้และเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดมาโดยตลอด
ที่สำคัญ เธอก็ได้ทำสิ่งที่ผมไม่มีวันทำได้เอาไว้ให้ผมแล้ว
เราอยากมีลูกเป็นของเราเองมานาน ในที่สุดวันนี้มันก็มาถึง
เมื่อภรรยาผมตายไป มันก็ย้ายมาอยู่กับผม มาดูแลลูกชายของเรา ในเวลาที่ผมออกไปทำงาน
อย่างเดียวที่ผมรู้สึกเสียใจอย่างที่สุดก็คือ เมื่อลูกชายของเราเติบโตขึ้น เค้าจะเรียกพ่อแท้ๆของตัวเองว่า 'ลุง'
...และไม่มีวันเรียกผมว่า 'แม่'
ดินสอหัก
07.08.11.16.20