7
น้ำแม่ปิงไหลเชี่ยวเย็นเยียบยิ่งกว่าแผ่นหินอ่อนอาบน้ำค้าง การพาร่างอันหนาวสะท้านผ่านทหารที่คุมอยู่ตรงประตูโดยไม่ให้จับสังเกตนั้นทำได้ยากเย็น ยิ่งเดินท่ามกลางหมู่คน
็รู้สึกได้ว่าว่ามีสายตาจับจ้องมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อสัญชาติญาณบ่งบอกถึงความผิดปกติพอสบโอกาสตอนที่ที่พ่อค้าขายวัวเคลื่อนขบวนมา เสือจึงอาศัยความชุลมุนหลบซ่อนตัวไปหนีไปที่ชายป่า ม้าป่าสีน้ำตาลเข้มถูกผูกไว้ที่เดิม ชายหนุ่มไม่รีรอที่จะขึ้นม้าและหาทางกลับไปยังเวียงแก้ว แม้ฝีเท้าของม้าหนุ่มปราดเปรียวยิ่งกว่าสายฟ้าแต่ไม่เร็วพอเท่าความคำนึงถึงหญิงสาวผู้ที่เพิ่งจากกันไม่นาน
แต่ทว่าหนนี้ระยะทางดูจะไม่ราบรื่นเหมือนตอนขามา ประสาทสัมผัสของเสือรับรู้ได้ว่าเขาไม่ใช่คนเดียวที่อยู่ในป่านี้ การได้เข้ามาเป็นกองทหารกองหน้าทำให้เสือต้องฝึกให้หูไวกว่าคนทั่วไป เขาจำต้องแยกเสียงฝีเท้าสัตว์ให้ออกจากฝีเท้าคน เสียงกุกกักเล็กน้อยอาจจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองได้
ชายหนุ่มลงจากม้าแล้วนอนราบเอาหูแนบกับพื้น เขาได้ยินเสียงฝีเท้าของผู้ชายหลายคน
ฝีเท้าหนักแบบนี้ สงสัยคงจะเป็นทหารเป็นแน่
เสือรีบผูกม้าไว้ที่ทิศอื่นเพื่อแสร้งให้เข้าใจผิด แล้วรีบหลบซ่อนตัวในโพรงต้นไม้ใหญ่ทางอีกมุมหนึ่ง ทำไมถึงมีทหารออกมาลาดตระเวน หรือจะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นเสือคิดในใจ ชายหนุ่มรอจนกลุ่มทหารกลุ่มนั้นเดินผ่านไปจนลับตา เมื่อเห็นท่าไม่ดีเสือจึงเลือกที่จะเดินเท้าเพื่อหลบจากสายตาผู้อื่น
หรือว่าจะเป็นตัวเขาที่เหล่าทหารนั้นตามล่า
เสือคิดวนเวียนมากมายจนรู้สึกปั่นป่วนในท้องไปหมด แต่อย่างเพิ่งคิดมากเลยเสือบางทีพวกทหารก็อาจจะออกมาลาดตระเวนเป็นปกติอยู่แล้วก็ได้ เหงื่อผุดพราวบนใบหน้าของเขาเมื่อออกแรงวิ่งสุดแรงเกิด
เพียงชั่วฟ้าแจ้งไม่นาน
็วิ่งมาจนถึงเส้นทางลับกำแพงเก่าที่ทะลุต่อเข้าไปในเวียงแก้ว เสือลอบขึ้นต้นไม้สูงเพื่อจะได้เห็นเหตุการณ์มุมกว้างได้ เขาไม่ต้องการจะผลีผลามเข้าไปทั้งที่ยังไม่กระจ่างแจ้งในสิ่งที่เกิดขึ้น ร่างสูงปีนป่ายต้นไม้ได้แคล่วคล่องเพียงไม่กี่ก้าวขา
็มองเห็นกลุ่มทหารมากมายที่อออยู่ด้านหลังของกำแพง ใบหน้าซีดเผือดเมื่อตระหนกในสิ่งที่เห็นอยู่เบื้องหน้า
ในวินาทีนั้นเขาไม่ได้ห่วงถึงความปลอดภัยของตัวเองแม้แต่น้อย คนเดียวที่เขาห่วงคือของหญิงสาวผู้ที่ช่วยชีวิตผู้นั้น ป่านนี้นางจะเป็นอย่างไรบ้าง แม้นางจะเป็นเชื้อเจ้าแต่สิ่งที่นางทำเพื่อช่วยเขานั้นมันเป็นเรื่องบ้าบิ่นที่สุดที่เขาจะนึกได้
รอข้าก่อนนะรินคำ
เสือตั้งสติแล้วลงจากต้นไม้ ในเมื่อประตูนี้เข้าไม่ได้อีกแล้วเสือจึงล่าถอยไปตั้งตัวอยู่ในป่าไผ่ ชายหนุ่มหลับตานึกถึงแผนผังของเวียงแก้ว ในเวียงแก้วนั้นใหญ่โตมาก มีทั้งคุ้มเจ้านายอยู่นายคุ้ม อีกทั้งมีฉางหลวงคอยเก็บเสบียงและโรงช้างโรงม้าที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตก
ใช่แล้ว เขานึกออกแล้ว เขาเคยเห็นขบวนเกวียนนำอ้อยเข้ามาในเวียงแก้ว จะเป็นไปได้ไหมที่เขาจะลอบเข้าไปทางประตูด้านนั้น เมื่อคิดได้ดังนี้เสือจึงถอยหลักไปทางประตูด้านนั้นทันที
นิยายรักอิงประวัติศาสตร์ รอยระมิงค์ ตอนที่ 7
น้ำแม่ปิงไหลเชี่ยวเย็นเยียบยิ่งกว่าแผ่นหินอ่อนอาบน้ำค้าง การพาร่างอันหนาวสะท้านผ่านทหารที่คุมอยู่ตรงประตูโดยไม่ให้จับสังเกตนั้นทำได้ยากเย็น ยิ่งเดินท่ามกลางหมู่คน็รู้สึกได้ว่าว่ามีสายตาจับจ้องมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อสัญชาติญาณบ่งบอกถึงความผิดปกติพอสบโอกาสตอนที่ที่พ่อค้าขายวัวเคลื่อนขบวนมา เสือจึงอาศัยความชุลมุนหลบซ่อนตัวไปหนีไปที่ชายป่า ม้าป่าสีน้ำตาลเข้มถูกผูกไว้ที่เดิม ชายหนุ่มไม่รีรอที่จะขึ้นม้าและหาทางกลับไปยังเวียงแก้ว แม้ฝีเท้าของม้าหนุ่มปราดเปรียวยิ่งกว่าสายฟ้าแต่ไม่เร็วพอเท่าความคำนึงถึงหญิงสาวผู้ที่เพิ่งจากกันไม่นาน
แต่ทว่าหนนี้ระยะทางดูจะไม่ราบรื่นเหมือนตอนขามา ประสาทสัมผัสของเสือรับรู้ได้ว่าเขาไม่ใช่คนเดียวที่อยู่ในป่านี้ การได้เข้ามาเป็นกองทหารกองหน้าทำให้เสือต้องฝึกให้หูไวกว่าคนทั่วไป เขาจำต้องแยกเสียงฝีเท้าสัตว์ให้ออกจากฝีเท้าคน เสียงกุกกักเล็กน้อยอาจจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองได้
ชายหนุ่มลงจากม้าแล้วนอนราบเอาหูแนบกับพื้น เขาได้ยินเสียงฝีเท้าของผู้ชายหลายคน
ฝีเท้าหนักแบบนี้ สงสัยคงจะเป็นทหารเป็นแน่
เสือรีบผูกม้าไว้ที่ทิศอื่นเพื่อแสร้งให้เข้าใจผิด แล้วรีบหลบซ่อนตัวในโพรงต้นไม้ใหญ่ทางอีกมุมหนึ่ง ทำไมถึงมีทหารออกมาลาดตระเวน หรือจะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นเสือคิดในใจ ชายหนุ่มรอจนกลุ่มทหารกลุ่มนั้นเดินผ่านไปจนลับตา เมื่อเห็นท่าไม่ดีเสือจึงเลือกที่จะเดินเท้าเพื่อหลบจากสายตาผู้อื่น
หรือว่าจะเป็นตัวเขาที่เหล่าทหารนั้นตามล่า
เสือคิดวนเวียนมากมายจนรู้สึกปั่นป่วนในท้องไปหมด แต่อย่างเพิ่งคิดมากเลยเสือบางทีพวกทหารก็อาจจะออกมาลาดตระเวนเป็นปกติอยู่แล้วก็ได้ เหงื่อผุดพราวบนใบหน้าของเขาเมื่อออกแรงวิ่งสุดแรงเกิด
เพียงชั่วฟ้าแจ้งไม่นาน็วิ่งมาจนถึงเส้นทางลับกำแพงเก่าที่ทะลุต่อเข้าไปในเวียงแก้ว เสือลอบขึ้นต้นไม้สูงเพื่อจะได้เห็นเหตุการณ์มุมกว้างได้ เขาไม่ต้องการจะผลีผลามเข้าไปทั้งที่ยังไม่กระจ่างแจ้งในสิ่งที่เกิดขึ้น ร่างสูงปีนป่ายต้นไม้ได้แคล่วคล่องเพียงไม่กี่ก้าวขา็มองเห็นกลุ่มทหารมากมายที่อออยู่ด้านหลังของกำแพง ใบหน้าซีดเผือดเมื่อตระหนกในสิ่งที่เห็นอยู่เบื้องหน้า
ในวินาทีนั้นเขาไม่ได้ห่วงถึงความปลอดภัยของตัวเองแม้แต่น้อย คนเดียวที่เขาห่วงคือของหญิงสาวผู้ที่ช่วยชีวิตผู้นั้น ป่านนี้นางจะเป็นอย่างไรบ้าง แม้นางจะเป็นเชื้อเจ้าแต่สิ่งที่นางทำเพื่อช่วยเขานั้นมันเป็นเรื่องบ้าบิ่นที่สุดที่เขาจะนึกได้
รอข้าก่อนนะรินคำ
เสือตั้งสติแล้วลงจากต้นไม้ ในเมื่อประตูนี้เข้าไม่ได้อีกแล้วเสือจึงล่าถอยไปตั้งตัวอยู่ในป่าไผ่ ชายหนุ่มหลับตานึกถึงแผนผังของเวียงแก้ว ในเวียงแก้วนั้นใหญ่โตมาก มีทั้งคุ้มเจ้านายอยู่นายคุ้ม อีกทั้งมีฉางหลวงคอยเก็บเสบียงและโรงช้างโรงม้าที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตก
ใช่แล้ว เขานึกออกแล้ว เขาเคยเห็นขบวนเกวียนนำอ้อยเข้ามาในเวียงแก้ว จะเป็นไปได้ไหมที่เขาจะลอบเข้าไปทางประตูด้านนั้น เมื่อคิดได้ดังนี้เสือจึงถอยหลักไปทางประตูด้านนั้นทันที