ถ้าตัดพวกกระพี้ไร้สาระ เช่น ว่าใครถ่วงดุลใคร ใครมีอำนาจ การปลุกระดมต่างๆ ใครซื่อใครโกง
ตัดพวกการต่อสู้กันของแกนนำเพื่อผลประโยชน์ ความเกลียดกันเนื่องจากถูกทำร้าย
จริงๆแล้วก็เหลือแค่ความไม่เห็นด้วยทางระบบเศรษฐกิจ และประชาชนก็แบ่งเป็นสองฝ่ายคือ
ฝ่ายเอา สังคมนิยม vs ฝ่ายเอา ทุนนิยม
ไม่ใช่การต่อสูักันระหว่าง ฝ่ายดี vs ฝ่ายโกง
ไม่ใช่การต่อสู้กันระหว่าง ฝ่ายจงรัก vs ไม่จงรัก
คนที่เอาทักษิณ ก็เพราะชอบแนวคิดแบบสังคมนิยมผสมทุนนิยม *ไม่ได้หมายถึงระบอบทักษิณเป็นระบอบสังคมนิยม แต่เป็นลูกครึ่งทุนนิยมกับสังคมนิยม
คนที่เอาประชาธิปปัตย์ ก็เพราะชอบแนวคิด ทุนนิยมเต็มที่ แต่ยังเหลือสังคมนิยมบางเพื่อเรียกคะแนน
คำว่า ระบอบทักษิณ อำมาตย์ รากหญ้า ไพร่ฟ้า ก็แค่คำที่ใช้เพื่อให้เข้าใจง่ายๆ แต่จริงไม่ตรงกับสาระ รั้งแต่จะสร้างความสับสนมากขึ้น
โดยระบบเศรษฐกิจที่แต่ละพรรคนำมาใช้ (คิดเอง ไม่มีข้อมูลใดๆรับรอง)
ระบอบทักษิณ เป็นระบบเศรษกิจผสม ประกอบด้วยทุน 50% สังคม 50% คอม 0%
ระบอบอำมาตย์ เป็นระบบเศรษกิจผสม ประกอบด้วยทุน 90% สังคม 10% คอม 0%
ระบบเศรษฐกิจ ได้แก่ ทุนนิยม สังคมนิยม คอมมิวนิสต์(ตัดส่วนการปกครองออก) และแบบผสม
ทุนนิยม มุมมองกำไรคือทุกสิ่งทุกอย่าง อะไรแข็มแข็งก็อยู่รอด อะไรอ่อนแอก็ปล่อยให้ตายไป เพื่สิ่งที่แข็มแข็งได้พัฒนาสู่สิ่งที่ดีกว่า
ผลผลิตและทรัพยากรแบ่งตามจากทุน เช่น มีหุ้นเยอะก็ได้ปันผลเยอะ แล้วเอาเงินไปซื้อ
ทรัพยสิน เจ้าของทุนเป็นเจ้าของ
แรงงาน คือเครื่องจักรของนายทุน
ชนชั้น แบ่งแยกชัดเจน
ทางเลือกชีวิต รัฐไม่ยุ่ง อิสระเต็มที่ ได้แก่การแต่งงาน การทำงาน การศึกษา การบริโภค แต่ถ้าไม่มีทุนก็ไม่มีทางเลือกมากนัก
สังคมนิยม มุมมอง ขาดทุนไม่ว่า ขออุ้มไว้เพื่อประโยชน์ของแรงงาน แม้ว่ามันจะเป็นภาระที่หนักแค่ไหน
ผลผลิตและทรัพยากรแบ่งตามความขยัน ทำมากได้มากทำน้อยได้น้อย
ทรัพยสิน มีเฉพาะที่ใช้ส่วนตัว เช่น บ้าน ที่ดิน รถ ที่เหลือใช้เป็นของส่วนรวม เช่น โรงงาน ร้านค้า
แรงงาน ให้ความสำคัญ
ชนชั้น ถือว่าเท่ากัน อย่างน้อยก็โดยกฏหมาย
ทางเลือกชีวิต มีอิสระแต่รัฐจัดการบริการขั้นต่ำแก่ผู้ไม่มีโอกาศไว้ให้เลือกด้วย เช่น การศึกษา การพยาบาลแบบพอประทังชีวิต
คอมมิวนิสต์ มุมมอง ทั้งชีวิต รัฐจัดให้ เลือกสิ่งที่รัฐเห็นว่าดีที่สุดเสมอ
ผลผลิตและทรัพยากรแบ่งเท่ากันทุกคน
ทรัพยสิน ครอบครองแต่ไม่ใช่เจ้าของ
ชนชั้น ถือว่าเท่ากันโดยสมบูรณ์ (เลยไม่มี....)
ทางเลือกชีวิต รัฐจัดให้ทุกคนไม่ต้องเลือก เพราะแต่ละคนถูกบังคับให้ทำตามรัฐ เช่น ให้ใครทำงานอะไร
ระบอบทักษิณ กับระบอบอำมาตย์ ตัดกระพี้ไร้สาระแล้วเปลือกแท้คือ สังคมนิยม vs ทุนนิยม ถูกหรือเปล่า?
ตัดพวกการต่อสู้กันของแกนนำเพื่อผลประโยชน์ ความเกลียดกันเนื่องจากถูกทำร้าย
จริงๆแล้วก็เหลือแค่ความไม่เห็นด้วยทางระบบเศรษฐกิจ และประชาชนก็แบ่งเป็นสองฝ่ายคือ
ฝ่ายเอา สังคมนิยม vs ฝ่ายเอา ทุนนิยม
ไม่ใช่การต่อสูักันระหว่าง ฝ่ายดี vs ฝ่ายโกง
ไม่ใช่การต่อสู้กันระหว่าง ฝ่ายจงรัก vs ไม่จงรัก
คนที่เอาทักษิณ ก็เพราะชอบแนวคิดแบบสังคมนิยมผสมทุนนิยม *ไม่ได้หมายถึงระบอบทักษิณเป็นระบอบสังคมนิยม แต่เป็นลูกครึ่งทุนนิยมกับสังคมนิยม
คนที่เอาประชาธิปปัตย์ ก็เพราะชอบแนวคิด ทุนนิยมเต็มที่ แต่ยังเหลือสังคมนิยมบางเพื่อเรียกคะแนน
คำว่า ระบอบทักษิณ อำมาตย์ รากหญ้า ไพร่ฟ้า ก็แค่คำที่ใช้เพื่อให้เข้าใจง่ายๆ แต่จริงไม่ตรงกับสาระ รั้งแต่จะสร้างความสับสนมากขึ้น
โดยระบบเศรษฐกิจที่แต่ละพรรคนำมาใช้ (คิดเอง ไม่มีข้อมูลใดๆรับรอง)
ระบอบทักษิณ เป็นระบบเศรษกิจผสม ประกอบด้วยทุน 50% สังคม 50% คอม 0%
ระบอบอำมาตย์ เป็นระบบเศรษกิจผสม ประกอบด้วยทุน 90% สังคม 10% คอม 0%
ระบบเศรษฐกิจ ได้แก่ ทุนนิยม สังคมนิยม คอมมิวนิสต์(ตัดส่วนการปกครองออก) และแบบผสม
ทุนนิยม มุมมองกำไรคือทุกสิ่งทุกอย่าง อะไรแข็มแข็งก็อยู่รอด อะไรอ่อนแอก็ปล่อยให้ตายไป เพื่สิ่งที่แข็มแข็งได้พัฒนาสู่สิ่งที่ดีกว่า
ผลผลิตและทรัพยากรแบ่งตามจากทุน เช่น มีหุ้นเยอะก็ได้ปันผลเยอะ แล้วเอาเงินไปซื้อ
ทรัพยสิน เจ้าของทุนเป็นเจ้าของ
แรงงาน คือเครื่องจักรของนายทุน
ชนชั้น แบ่งแยกชัดเจน
ทางเลือกชีวิต รัฐไม่ยุ่ง อิสระเต็มที่ ได้แก่การแต่งงาน การทำงาน การศึกษา การบริโภค แต่ถ้าไม่มีทุนก็ไม่มีทางเลือกมากนัก
สังคมนิยม มุมมอง ขาดทุนไม่ว่า ขออุ้มไว้เพื่อประโยชน์ของแรงงาน แม้ว่ามันจะเป็นภาระที่หนักแค่ไหน
ผลผลิตและทรัพยากรแบ่งตามความขยัน ทำมากได้มากทำน้อยได้น้อย
ทรัพยสิน มีเฉพาะที่ใช้ส่วนตัว เช่น บ้าน ที่ดิน รถ ที่เหลือใช้เป็นของส่วนรวม เช่น โรงงาน ร้านค้า
แรงงาน ให้ความสำคัญ
ชนชั้น ถือว่าเท่ากัน อย่างน้อยก็โดยกฏหมาย
ทางเลือกชีวิต มีอิสระแต่รัฐจัดการบริการขั้นต่ำแก่ผู้ไม่มีโอกาศไว้ให้เลือกด้วย เช่น การศึกษา การพยาบาลแบบพอประทังชีวิต
คอมมิวนิสต์ มุมมอง ทั้งชีวิต รัฐจัดให้ เลือกสิ่งที่รัฐเห็นว่าดีที่สุดเสมอ
ผลผลิตและทรัพยากรแบ่งเท่ากันทุกคน
ทรัพยสิน ครอบครองแต่ไม่ใช่เจ้าของ
ชนชั้น ถือว่าเท่ากันโดยสมบูรณ์ (เลยไม่มี....)
ทางเลือกชีวิต รัฐจัดให้ทุกคนไม่ต้องเลือก เพราะแต่ละคนถูกบังคับให้ทำตามรัฐ เช่น ให้ใครทำงานอะไร