มีเรื่องราวประทับใจ ซึ้งใจ มาแบ่งปันให้ฟังค่ะ  คือว่าตอนนี้เราก็อายุ 36 ปี นิดๆ ได้ไปช่วยคุณแม่ทำอาหารงานศพค่ะ คือเค้าจ้างไปทำอาหารเลี้ยงแขกอ่ะค่ะ  เราก็นั่งเล่นอยู่ในห้องครัวซึ่งต้องเป็นทางผ่านไปเข้าห้องน้ำค่ะ  คืองานนี้เป็นงานที่สามีเจ้าภาพเสียชีวิตและเป็นคุณครูทั้งคู่ ก็เลยมีแขกที่เป็นครู อาจารย์ มาเป็นจำนวนมาก  มีผู้หญิงเดินผ่านเราเพื่อจะเข้าห้องน้ำ น้องเรา(เป็นกระเทย) เคยเรียนตอนประถม รร.เดียวกัน ชี้ให้เราดูและบอกว่าจำได้มั้ยนี่ครูตอนประถมเรางัยชื่อคุณครูอารี  เราก็บอกไม่ได้สังเกตุ แต่จำได้ว่าตอนประถมเคยเรียนกับคุณครูอารี แต่จำหน้าตาไม่ได้แล้ว พอผู้หญิงคนนั้นเดินผ่านมา คุณแม่เราก็บอกว่าทักคุณครูสิลูก เราหันไปมองหน้าและยังไม่ทันได้ทัก ผู้หญิงคนนั้นก็บอกว่าเราว่า เมื่อกี๊เดินผ่านเห็นหน้าคุ้นๆเหมือนกันว่าแล้วต้องเคยเป็นลูกศิษย์ครู เราก็เลยถามไปว่าคุณครูอารี ใช่มั้ยค่ะ คุณครูบอกว่าใช่  น้องเราก็เลยบอกชื่อเราไป แกก็บอกว่าจำได้ เรางี้น้ำตาคลอเลย ขนลุก เวลาผ่านมา 26 ปี แต่แกจำเราได้ แต่เราสิรู้สึกอายยังไงไม่รู้ที่จำคุณครูไม่ได้(แต่ตอนนั้นไม่ได้บอกหรอกว่าจำไม่ได้ อายอ่ะ) คุณครูคุยกับเราซักพักถามว่าแกแก่มั้ย อีก 3 ปี แกจะเกษียณแล้ว แต่น้องเราแกไม่ได้คุยด้วยเพราะแกจำไม่ได้ ตอนเป็นเด็กเป็นเด็กชาย พอโตเป็น น.ส.(แอบแซวน้อง)  แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ได้คุยกับคุณครูแต่ทำให้ภาพความหลังครั้งยังเป็นเด็กผุดขึ้นมาเต็มไปหมด ครูเดินจากไปพร้อมรอยยิ้ม ส่วนเราเป็นความประทับใจที่จะไม่มีวันลืมเลยค่ะ  (เสียดายมากลืมถ่ายรูปกับคุณครู ถ้ามีโอกาสเจอกันอีกรับรองไม่พลาดแน่ๆค่ะ)