เป็นอย่างที่(หลายคน) คิดค่ะ   ว่าพ่อกับแม่(แต่เราชินที่จะเรียกตากับยายตามลูกมากกว่าค่ะ)  มาอยู่กับเราไม่ได้หรอก   เพราะยายจะเป็นคนที่ติดบ้านมากๆๆๆ   น้องชายกับน้องสะใภ้บอกว่า"คอยดูนะไม่เกินสามวันยายต้องบ่นอยากกลับบ้านแน่ๆ"  เฮ้ยขนาดนั้นเลยเหรอ!
     ไม่น่าเป็นไปได้เพราะเราเห็นยายเตรียมเมล็ดพันธุ์ผักมาเพียบ   กะจะเปลี่ยนหลังบ้านเราเป็นสวนผักเลยทีเดียวเชียว
       มาถึงก็เริ่มลุยเลย   ถางหญ้าก่อนเป็นอันดับแรกค่ะ(สังเกตุว่ายายนั่งยองๆไม่ไหวแล้ว)
ในบ้านเสร็จแล้วยัง....ยังไม่พอลามไปนอกบ้านนู่น    "ข้างนอกนี้ดินดีมากนะเนี่ย!"  ความเห็นของสองผู้เชี่ยวชาญประสบการณ์สูงในการทำสวน

เหนื่อยนักพักตัดผมก่อน   เตรียมมีดซอยผมมาพร้อมเลยนะนั่น   ตาไม่ต้องเสียตังค์ให้ช่างมาหลายสิบปีแล้ว...ขอบอก

ระหว่างนั้นลูกหลาน(ส่วนใหญ่มาทำมาหากินอยู่แถวนี้)  ก็แวะเวียนมากินข้าวด้วยทุกเย็น   ที่สำคัญตาชอบทำกับข้าวมาก   แล้วก็อร่อยด้วยนา(ขี่มอร์เตอร์ไซค์ไปซื้อกับข้าวเองด้วย   เป็นห่วงอยู่   แต่ตาบอกว่าค่อยๆไป  ตาขี่ไม่ไวหรอก

มาแล้วๆๆๆผลงานชุดแรก.....ผักกาดจ้า   วันนี้เพิ่งโทรฯไปรายงานว่า  "เก็บผักยายแจกเพื่อนบ้านไปสามเจ้าแล้วเน้อเจ้า"
ยอดฟักทองก็โตแล้ว    เลยบอกให้หลานชายคนเดียวของยายมาเก็บไปผัดใส่ไข่ด้วยแหละ   ของโปรดเค้าล่ะ   แถมแตงโมไปด้วยหนึ่งลูก  
   แตงโมลูกเล๊กเล็ก   เพราะขึ้นเอง  สงสัยตอนกินพวกเราทิ้งเมล็ดเรื่อยเปื่อย   ไม่ได้บำรุงอะไรเลยปล่อยไปตามธรรมชาติ(รอเก็บอย่างเดียวฮ่าๆๆ)  แต่ผ่าออกมาแล้วแดงนะ   หวานด้วย
  เป็นไงเห็นลูกเล็กๆ  แต่น่ากินน๊าจาบอกให้   ข่าวดี....ตอนนี้ต้นหน้าบ้านกำลังมีลูกอีกแล้ว  แต่ยังโตไม่ได้ที่ค่ะ
มีอีกค่ะผลงานของยาย  
   ปลูกผักทั้งหลายแหล่เสร็จแล้วแต่ยังไม่ทันโต   ยายเริ่มบ่น"อยากกลับบ้าน"  ซะแล้ว  เราอุตส่าห์อ้างนู่นนี่นั่น  เพื่อจะถ่วงเวลา    แต่พอเจอ เจอประโยคเด็ดของยายแล้วพูดไม่ออกเลย   "ถ้าไม่มีเวลาขับรถไปส่งแม่   ก็ส่งแม่ขึ้นรถไฟกลับเองก็ได้"  พูดนิ่มๆแบบน่าสงสารที่สุด   อย่างนี้ใครจะกล้าบังคับขืนใจให้ยายอยู่ต่อล่ะเนี่ย!    ว่าแล้วก็จำใจไปส่งยายกลับบ้าน   แล้วก็โทรฯหากันบ่อยๆเหมือนเดิม   ว่าแล้วอยากบอกว่าทุกๆคนคิดถึงตากับยายที่สุดเลยเน๊อ   
    ใครเป็นเหมือนครอบครัวเราบ้าง   ที่ต้องมาทำมาหากินอยู่ต่างจังหวัด   แล้วอยากรับพ่อกับแม่มาอยู่ด้วย   แต่ท่านไม่ยอมมาอยู่กับเราน่ะค่ะ