มันอาจจะดูว่าแล้งน้ำใจ แต่อยากจะแสดงออกว่า
หลายต่อหลายครั้ง ที่ ผมเข้าไปใช้บริการในหลายสถานที่ เช่น ร้านอาหารทั่วไป , สถานบันเทิง , สถานบริการเฉพาะ ซึ่งในบ่อยครั้ง  ผมไม่ให้ทิป พนักงาน หรือบางทีให้ไป ก็ให้ไปแบบน้อยๆ ซึ่ง 20-40 บาทสมัยนี้ เขาไม่เอากันแล้วนะ
ผมแยกแยะออกว่า ควรให้เท่าไหร่ หรือใครควรให้ ใครไม่ควรให้ แต่ไม่ใช่ว่า หน้าที่คือต้องให้ ให้มากให้น้อย ก็ต้องให้ทุกครั้งทุกคน แต่สำหรับผม ไม่ใช่เช่นนั้น
ผมไม่ทราบว่า ทำไมทุกวันนี้ มันกลายเป็นว่า ลูกค้ามีหน้าที่ต้องให้ทิป เจ้าของร้านเขาไม่ดูแลลูกจ้างของเขาหรือ ถึงปล่อยให้เด็กในร้านมาขอเศษเงินลูกค้า เด็กทำงานเพื่อหวังทิป แต่ความคิดผม ทำไมความเป็นอยู่ที่ดีของพนักงาน จึงต้องผลักภาระมาให้ลูกค้า ความคิดของผมคือว่า ผมไปทานข้าวมื้อนึง อาหารจานหนึ่งก็ร้อยกว่า เครื่องดื่ม ก็ถูกชาร์จมาแล้ว มื้อนึงก็หมดไปไม่ใช่น้อย เข้าใจว่า ราคาสินค้าเหล่านั้น ต้องรวมค่าบริการเข้าไปด้วยอยู่แล้ว แล้วทำไม ยังต้องให้ทิปอีก
ไม่รู้ว่าผมเข้าใจถูกหรือไม่
พนักงานที่ว่า เช่น เด็กเสริฟ , เด็กรับรถ
1.    เด็กรับรถ บางทีผมไม่ให้แม้แต่บาทเดียวเลย สถานที่จอดก็ไม่ใช่ข้างถนน แต่เป็นบริเวณจัดบริการให้กับลูกค้า เวลาจอดก็ไม่เห็นใครมาบริการ แต่เวลาจะกลับ วิ่งร้อยเมตรมาเปิดประตูให้เชียว เขาคงคิดว่าผมเปิดประตูรถเองไม่เป็น
2.    เด็กเสริฟ บางทีก็ให้ไป ไม่กี่สิบบาท พอให้น้อย ก็มาบ่นลับหลัง บางทีก็ขอร้อยนึงอย่างต่ำ อยากจะบอกเด็กเหล่านั้นเหลือเกิน ผมมานั่งกินข้าวนะ ไม่ได้มานั่งหว่านเงินเพื่อหวังผลตอบแทน หลายครั้งผมก็ไม่ให้ เหตุผล ก็ตามข้างต้น แต่ผลคือ คราวต่อไป ผมมานั่งกินใหม่ เหมือนรู้สึกเป็นส่วนเกินยังไงไม่รู้ เวลาจะเรียกเด็กแต่ละครั้ง ดูเกรงใจเหลือเกิน ไม่กล้าใช้
บางคนมักบอกว่า มีกินใช้จ่ายทีนึงก็หลายพัน ให้เงินเด็กนิดหน่อย ทำเป็นบ่น และบางคนมักบอกว่า ให้ๆ ไปเถอะ เด็กเขาทำงานเพื่อหวังทิป เงินเดือนน้อย แต่ผมไม่คิดอย่างนั้น คนอื่นๆ ก็เงินเดือนน้อยเหมือนกัน ถ้าอยากให้ทุกคนมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี ก็ต้องให้ทุกคน
คุณเคยให้เงินทิป ยาม หน้าหมู่บ้าน สักกี่ครั้ง คุณเคยต้องให้ทิป คนรับบัตรจอดรถ ในห้างไหม แล้วคนพวกนี้ มีเงินเดือนสักกี่บาทกัน
มีใครบอกผมได้บ้างว่า ความคิดผมผิดหรือถูก
อย่าบ่นว่าผมเลยนะ ว่ามาบ่นอะไร แต่ผมอึดอัดมาก แต่ก็น้อมรับทุกความเห็นครับ