ตอนนี้เราเบลอมาก เสียใจ แต่เฉยๆไม่ได้ฟูมฟาย แค่น้ำตาไหล อธิบายความรู้สึกตัวเองไม่ถูก
เรื่องมีอยู่ว่า
เคยเลิกกันไปครั้งหนึ่ง(คบกันประมาณ8ปี) โดยที่เค้าบอกกับเราว่า ไม่ได้รักเราแล้ว เค้ารักอีกคน
ผ่านไปไม่นาน เค้ากับแฟนใหม่เลิกกัน คบกันได้ไม่ถึง 6 เดือน โดยที่เค้าบอกเลิกกับทางนั้น(ผู้หญิงคบควบ 2คน)

ปล.เราเคยมาปรึกษาห้องนี้เมื่อปีที่แล้ว  ได้รับคำแนะนำดีดี มากมายในตอนนั้น

พอเรารู้ว่าเค้าเลิกกัน ไม่บอกเหตุผลว่าเพราะอะไร แต่เราก็รู้มาบ้าง  
เลยกลับไปทักเค้าถามไถ่เป็นห่วง ในฐานะเพื่อน  จนกลับมาเจอกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน  เราก็คุยกันปกติ
เรายอมรับว่ายังรักเค้าอยู่ เค้าก็รู้  คุยกันได้ประมาณเกือบปี

จนวันหนึ่งมาบอกกับเราว่า

"พยายามรักนะ แต่ไม่ได้เป็นแบบนั้น พยายามทำให้เหมือนเดิม แต่ยังไงมันก็ไม่เหมือนเดิม
ไม่อยากให้เธอเสียโอกาส เสียเวลามาอยู่กับเรา เราละอายใจ เราไม่ได้มีใครใหม่นะ  กี่ครั้งแล้วที่ทำให้เธอต้องเสียใจ เราขอโทษนะ"

เราตอบ:-  ก็ดีแล้วที่พูดตรงๆ  อืม
  
(ตัวเราไม่เคยขอให้เหมือนเดิม เราทำใจตลอดเวลา คิดว่าอะไรมันจะเกิดก็เกิด บอกตัวเองว่า จะไม่รอให้เค้ามารัก  ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องพยายาม ไม่รักก็คือไม่รัก   แต่การกลับมาของเค้า เรามีความสุขนะ)

ปรากฎว่า เรารู้มาว่า เค้าเครียดมาก หาเพื่อนคนนั้นคนนี้ (แต่เพื่อนเค้าไม่ได้เล่าให้ฟัง)

หลังจากที่เราตอบไปนั้น เราไม่ติดต่อ ไม่คุยก่อน ไม่ทัก เราทำถุกแล้วใช่ไหมคะ  ตอนนี้ไปไม่ถูกเลยคะ

ขอบคุณคะ