ผมคบกับผญคนนี้ มา4ปี  มีลูกด้วยกัน2คน   ตอนคบกันใหม่ แฟนผมเธอคุยไว้หลายคน  แต่ผมไม่ได้เอะใจอะไร 

จนมาปีกว่าๆ มีวันนึง ผมแอบกลับมาจังหวัดที่บ้าน กะว่าจะไปเซอร์ไพร  แต่สิ่งที่ผมเห็นมันฝังใจผมมาจนถึงทุกวันนี้ วันนั้นผมเลือกที่จะบอกเลิกเธอ  ผมเสียใจมากๆร้องไห้ฟูมฟาย เราห่างกันไป3เดือน เธอทักแชทมาขอโทษขอโพย เธอขอโอกาศครั้งใหม่ แล้วเรากลับมาใช้ชีวิตด้วยกันใหม่อีกครั้ง เธอคลอดลูกมา2คน  ในตอนนั้นผมมันคิดไม่ถี่ถ้วน ตอนนั้นคิดว่าถ้าเธอมีลูกแล้ว เธอจะซื่อสัยต์และหยุดทุกอย่าง  ใช้ชีวิตมาด้วยกันอีก3ปี เป็น3ปีที่มีความสุข 

แต่! เมื่อไม่นานมานี้ เธอออกไปกินเหล้าเที่ยวผับ ใช้ชีวิตกลางคืน เหมือนตอนที่เราคบกันใหม่ๆ ความรู้สึกของผมเมื่อ 3ปีที่แล้ว วาปเข้ามาในหัวผม ซึ่งมันทรมาณมาก ต้องคอยถามไถ่ ต้องทนอยู่กับความหวาดระแวง ตอนเธอไปเที่ยว ผมเลยจับเข่าคุยกับเธอ ขอให้เธอไม่ไปเที่ยวได้ไหม ทุกครั้งเธอจะสวนมาว่า เธอไม่ได้ออกไปไหนมา3ปีแล้วนะ  ขอไปเปิดหูเปิดตา  เธอไปกับเพื่อนๆ ไม่มีอะไรหรอก ไม่ต้องคิดมาก เธอให้สัญญาว่าเธอจะไม่กลับไปทำแบบเดิม เธอแค่อยากไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ (ประมาณอาทิตละครั้ง)   ผมควรทำยังไงครับ ปมที่ฝังอยู่ในใจมันทำให้ระแวง จะเลิกก็สงสารลูกมากๆ แต่ก็ไม่อยากอยู่กับความหวาดระแวงแบบนี้ไปตลอตชีวิต ...