จากที่ดิฉันได้ศึกษาศาสตร์เกี่ยวกับความรักมาในระดับหนึ่ง ผนวกกับแง่มุมความคิดของตนเอง ทำให้สรุปได้ว่า ไม่ว่าจะเป็นความรักแบบหนุ่มสาว หรือความรักของพ่อแม่ นั้นเป็นผลมาจากการสารเคมีในร่างกายบ้างล่ะ หวังผลตอบแทนโดยที่ไม่รู้ตัวบ้าง ดำรงเผ่าพันธุ์บ้างล่ะ นั่นทำให้เกิดข้อถกเถียงอย่างมามายในคำสั้นๆที่เรียกว่า รัก  และความรักแบบไหนกันน่ะที่สะอาดบริสุทธิ์อย่างแท้จริง?
    
ดิฉันจึงเอะใจขึ้นมาได้ว่า ความรักที่สะอาด บริสุทธิ์ ไร้ซึ่งการถกเถียง ที่สุด เห็นจะเป็น ความรัก...แก่บุคคลอันล่วงลับและจากลาอย่างไม่มีทางหวนกลับ นั่นรวมถึงกรณีที่ยังมีชีวิต แต่ เราจะไม่มีวันมีส่วนเกี่ยวข้องในชีวิตซึ่งกันและกันอีกแน่นอนเด็ดขาด ขาดกันอย่างสิ้นเชิงไร้การติดต่อ  แต่นั่นสิน่ะ  เรากลับยังมีความรู้สึกถึงความรัก และการห่วงหาอยู่ ทั้งๆที่ไม่มีเรื่องผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องแล้ว

ไม่ทราบว่ามีใคร พอมีประเด็นมาถกเถียงกันไหมค่ะ เพื่อเป็นการแลเปลี่ยนความคิดซึ่งกันและกันคะ ถ้าเป็นวิทยาศาสตร์ยิ่งดีรอฟังอยู่น่ะค่ะ ^^

ปล.ตอนนี้ดิฉันไม่เชื่อว่าความรักในอุดมคติมีอยู่จริง