สงสัยครับ  พ่อค้าแม่ขายในตลาดสด  คนปลูกอ้อยปลูกมัน คนเลี้ยงปลาปลูกทุกเรียน  คนทำไร่ส้มไร่สัปปะรด   เขาไม่มีโอกาสเจ๊ง ไม่มีโอกาสขาดทุน ไม่มีความเสี่ยงในอาชีพหรือไง  

คือ เท่าที่รู้มา  คนทำนาไม่ได้ลำบากดรามากันทุกคน  ถ้าทำนาแล้วมันลำบากจริง  คงไม่ปลูกจนเหลือส่งออกติดอันดับโลก ทั้งที่จริง ประเทศเราเล็กนิดเดียว  คนที่ทำนาแล้วเขาอยู่ได้มันก็มี

คนที่ทำนาแล้วลำบาก ก็เลิกทำซะ  ไปทำอาชีพอื่น   ทำไมต้องมาเรียกร้องหาคนอุ้ม   คนทำอาชีพอื่นเวลาเจ๊งก็นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว  ไม่มีใครมาอุ้ม  

ไม่ว่าอาชีพอะไรถ้าไม่มีองค์ความรู้  ทำไม่เป็น มันก็เจ๊งเหมือน ๆ กันหมดแหละครับ  แต่คนอาชีพอื่นเขาต้องพึ่งตัวเอง  แต่ขาวนาดูเหมือนว่าต้องหาคนอื่นมาช่วยเป็นนิสัยและกระมัง  

และอีกอย่างคือ  ผมคิดว่าสินค้าทุกอย่าง  ราคามันก็ต้องขึ้นอยู่กับดีมานด์ซพพลาย  มันมีจุดคุ้มค่าของมัน   ถ้าราคาสินค้ามันถูกจนไม่มีกำไร  ก็จะเป็นเพราะว่ามันมีมากเกินไปนะครับ   เหมือนเช่น  ยางพารา พอราคาดีก็โค่นภูเขาเป็นลูก ๆ มาปลูกยาง  พอมีเยอะราคามันก็ต้องตก  จะมา  fix ราคามันก็มีแต่รัฐจะขาดทุนเข้าเนื้อนะครับ

ข้าวก็เหมือน  ถ้าไป fix ราคาสูง ๆ   ถ้ามันมีมากเกิน  จะไปฟิกราคาต่อ มันก็มีแต่เข้าเนื้อไปเรื่อย ๆ  ถ้าคนซื้อข้าวเห็นเรามีข้าวล้นโกดัง   เขาจะโง่ซื้อแพง ๆ ทำไม        

ถ้าอยากให้ข้าวราคาดี ก็อย่าปลูกเยอะก็เท่านั้นเอง  ไม่ใช่ไปอุ้มแบบนี้  ที่สุดมันก็ลากเอาเงินภาษีจากคนอาชีพอื่นไปอุ้ม  แล้วมันก็จะพังไปทั้งระบบ  

***********

ตั้งกระทู้อยากให้รู้ว่า ชาวนาที่ขยัน มีองค์ความรู้  ถึงไม่ไปอุ้ม  เขาก็อยู่ได้  เคยดูทีวีชาวนาที่เคยทำงานบริษัทเมืองนอก โดนโรงสีกดราคา  เขาก็ขายเองทำตลาดเองก็มี   ถ้าชาวนาทำแบบนี้เยอะ ๆ โรงสีจะกล้ากดราคามั้ย  คือมันอยู่ที่วิธีคิดของชาวนาเอง

อาชีพอะไรมันก็ต้องดิ้นรนหรือปรับตัวครับ  ทำไม่ได้ก็เลิก  อย่ามาดราม่าร้องแร่แห่กระเชอเลย  มันทุเรศ