The Book Of Darkness
V

          ดวงอาทิตย์ลับลาขอบฟ้าจากไป ดวงจันทราปรากฏขึ้นแทน พาทุกสรรพสิ่งเข้าสู่นิทราอีกคราว เมื่อถึงเวลานัด มาครอส,ราทารี่,เจราส ก็มาตรงเวลา รีฟอสเดินไปนั่งโต๊ะตัวที่พวกมาครอส นั่งกันอยู่ แล้วถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นงานเป็นการ
“ได้ข้อมูล อะไรมาบ้างไหมครับ” พร้อมๆกับหันมองทุกคน มาครอสตอบด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดเป็นคนแรก
“ไม่ได้ข่าวอะไร เลย” ราทารี่มองหน้ารีฟอสแล้วตอบด้วยท่าทางผิดหวัง
“เหมือน กัน รู้แต่เพียงว่าหนังสือ อยู่ในเมืองนี้เท่านั้นเอง” รีฟอสมองมาทาง เจราส เจราสแค่ส่ายหน้า ชั่วครู่หนึ่งมาสเตอร์ก็เดินมาหารีฟอสพร้อมกับ ยื่นกระดาษให้ 2-3 แผ่น ราทารี่กล่าวทักทายมาสเตอร์ มาสเตอร์ก็ยิ้มรับ เมื่อส่งของให้รีฟอสแล้วมาสเตอร์ก็เดินกลับไปที่เคาน์เตอร์ รีฟอสตั้งหน้าตั้งตาอ่านกระดาษที่มาสเตอร์นำมาให้สักพักหนึ่ง แล้วก็เรื่มบอกกับทุกคน
“รู้แล้ว ว่า หนังสือ อยู่ที่ไหน” ทุกคนต่างจ้องมองรีฟอสเพื่อรอฟังคำตอบ
“อยู่ที่ คฤหาสน์ เคานต์ โรมานอฟ เมจาวาล” ทุกคนต่างทำท่าทางตกใจ แล้วถามรีฟอสด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“นายแน่ใจ นะว่า ข่าวไม่ผิดพลาด” รีฟอสหันมองราทารี่พร้อมๆกับพูดขึ้นด้วยท่าทางไม่พอใจ
“เธอ ก็ น่าจะรู้นี่ ว่าข่าวจากมาสเตอร์แน่นอนแค่ไหน” ราทารี่หันมองไปทางมาสเตอร์ที่กำลังจัดของอยู่หลังเคาน์เตอร์ ก็ถอนหายใจ แล้วเงียบไป รีฟอสจึงพูดต่อ
“มีใคร จะถอนตัวมั้ย” ทุกคนต่างเงียบ มาครอสหันมองทุกๆคนแล้วพูดขึ้น
“พวกนายจะ บ้าไปแล้วหรือไง” “คฤหาสน์โรมานอฟ มี เวรยามแค่ไหน ไม่รู้หรือไง” แล้วหันมองมาทาง
รีฟอส พร้อมๆกับพูดต่อด้วยน้ำเสียงเหมือนคนสติแตก
“ไหน ถ้าถูกจับได้ อีก” “พวกเราได้ ตายกันหมดแน่” ราทารี่จ้องมองมาครอสที่กำลังจะสติแตก ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูถูก
“หรือ ว่านาย จะถอนตัว” รีฟอสมองมาครอสที่นั่ง ก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
“มาครอส ตกลงว่า นายจะถอนตัวใช่มั้ย” เมื่อมาครอสได้ยินที่ รีฟอสถามก็ตั้งสติขึ้น
“ถ้าพวกนาย ไม่กลัว มีหรือฉันจะกลัว” เมื่อรีฟอสเห็นทุกคนพร้อมจะรับฟังต่อแล้วจึงพูดต่อ
“จากข้อมูลของมาสเตอร์ ระบุว่า” “เคานต์โรมานอฟ ได้นำ “หนังสือแห่งรัตติกาล” มาเก็บไว้ที่คฤหาสน์ของตนเอง” พอรีฟอสพูดจบราทารี่ก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสงสัย
“แล้วหนังสือเล่มที่ ว่า นี้มันมีค่าตรงไหน” ทุกคนต่างรอฟังคำตอบจากรีฟอส รีฟอสหันมองราทารี่แล้วส่ายหน้า เป็นเชิงบอกว่า ก็ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อมาครอสเห็นเช่นนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด
“เยี่ยม พวกเราเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย เพื่อหนังสือไร ค่าเล่มเดียวนี่นะ” ทุกคนต่างได้ยินสิ่งที่มาครอสพูดขึ้นแต่ทุกคนก็ทำท่าทางเฉยๆ
“เราจะลง มือกันในคืนมะรืนที่จะถึงนี้” ทุกคนต่างเงียบไม่มีข้อโต้แย้ง รีฟอสจึงพูดต่อ
“ขอ ให้ทุกคนมาเจอกันที่บาร์นี้ ก่อน” “เราจะลงมือหลังระฆังตีบอกเวลา” ทุกคนต่างหยักหน้ารับ แล้วทยอยกันลุกขึ้น เดินออกจากบาร์ไป เมื่อทุกคนกลับไปกันหมดแล้ว รีฟอสจึงเดินไปนั่งที่เคาน์เตอร์ เมื่อมาสเตอร์เห็นรีฟอสนั่งอยู่ ก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง
“เป็นยังไงบ้าง จ๊ะ” เมื่อรีฟอสได้ยิมที่มาสเตอร์ถามก็ยิ้มรับ
“ผมอยากได้ แผนผังคฤหาสน์ โรมานอฟ” “มาสเตอร์พอจะหาได้หรือเปล่าครับ” มาสเตอร์ทำสีหน้าครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง
“ได้สิจ๊ะ แล้วพวกเธอจะลงมือกัน วันไหน จ๊ะ”
“คืน มะรืนนี้ ครับ” มาสเตอร์จ้องมองรีฟอสด้วยสายตาเป็นห่วง
“รีฟอส จ๊ะ เธอรู้ไหมว่า โรมานอฟ เป็นคน ยังไง” เมื่อได้ยินที่มาสเตอร์ถามรีฟอสก็พยักหน้ารับ
“ได้ยินข่าวลือ ว่าเขาเป็นคนที่น่ารังเกลียด ครับ” มาสเตอร์มองรีฟอสแล้วถอนหายใจแล้วพูดต่อด้วยท่าทางเป็นกังวนจนรีฟอสสังเกตได้ชัด
“เขา เป็นคน ที่อำมหิต และ คนอย่างเขาก็ไม่มีทางที่จะปล่อยให้คนที่ขโมยของของเขาไปง่ายๆหรอก จ๊ะ”
รีฟอสได้ยินสิ่งที่มาสเตอร์เตือนก็พูดขึ้น
“แต่ว่า.....” มาสเตอร์ก็พูดขึ้นขัดซะก่อน
“จ๊ะ ฉันห้ามเธอไม่สำเร็จ อยู่แล้วจ๊ะ” พร้อมๆกับยิ้มให้อย่างอ่อนโยน มาสเตอร์ขอให้รีฟอสนอนที่นี่ เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว รีฟอสก็ไม่อยากขัดใจมาสเตอร์จึงตกลง แล้วเดินขึ้นบันไดไปที่ชั้นสอง รีฟอสเดินผ่านห้องของเทียน่า แล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องที่อยู่ถัดจากห้องของเทียน่าไป เมื่อรีฟอสเดินผ่านประตูเข้ามาก็เห็นสภาพภายในห้อง มีเตียงอยู่ติดผนังของห้อง มีชั้นหนังสือ และตู้ อยู่อีกข้างหนึ่ง มีบานหน้าต่างอยู่ใกล้ๆกับหัวเตียง รีฟอสเดินไปที่หน้าต่างแล้วเปิดหน้าต่างออก สายลมพัดเข้ามากระทบกับใบหน้าของรีฟอส แล้วเงยหน้าขึ้นมอง ดวงจันทร์ ที่คืนนี้ถูกหมู่เมฆยาวราตรีบดบังแสงสว่าง รีฟอสเดินกลับไปที่เตียงแล้วเอนตัวลงนอน ในยามราตรีอันเงียบสงัด
      รีฟอสรู้สึกว่าตนเองกำลังเดินอยู่ที่ไหนสักแห่ง เป็นทุกดอกไม้หลากหลายสีสันขึ้นอยู่มากมาย เบื้องหน้ารีฟอส มีสตรีนางหนึ่งยืนอยู่ นางมีผมสีทองยาวสลวย กำลังยืนส่งยิ้มให้อยู่ ด้านหลังของนางนั้น มีบุรุษหนุ่มผมยาวดำสลวยยืนพิงหลังนางอยู่ สตรีนางนั้นยื่นมือมาหารีฟอส พร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน รีฟอสยื่นมือไปหมายจะจับมือสตรีนางนั้น
      “รีฟอส” “รีฟอสนายตื่นหรือยัง” รีฟอสลืมตาขึ้น แล้วพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง มองแสงแดดสาดส่องรอดผ่านเข้ามาภายในห้อง แล้วหันกลับไปมองบานประตูที่มีสียงเรียกดังขึ้น รีฟอสลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปเปิดประตู เมื่อเปิดประตูออก ก็พบว่า เทียน่ายืนอยู่หน้าห้อง เทียน่ายืนมองรีฟอสที่เปิดประตูออกมา แล้วยื่นเสื้อผ้า กับผ้าเช็ดตัวให้ แล้วรีบเดินลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้รีฟอสยืนงงอยู่คนเดียว รีฟอสเดินออกจากห้องไปยังห้องน้ำ แล้วจัดการธุระส่วนตัว เมื่อเสร็จแล้วก็เดินลงไปชั้นล่าง ด้านล่าง มาสเตอร์ และ เทียน่า กำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ รีฟอสจึงรีบเดินเข้าไป
“มีอะไรให้ช่วย ไหมครับมาสเตอร์” มาสเตอร์หันมองรีฟอสที่กำลังเดินเข้ามาใกล้
“ใกล้จะเสร็จ แล้วจ๊ะ” เมื่อพูดจบก็จัดของบนโต๊ะก็ต่อ
“เมื่อคืนหลับ สบายไหมจ๊ะ” รีฟอสเดินไปนั่งที่โต๊ะพร้อมๆกับตอบคำถามของมาสเตอร์
“ครับ” มาสเตอร์ยิ้มรับ ทั่งสามคนนั่งรับประทานอาหารเช้าพร้อมกัน รีฟอสสังเกตว่าสายมากแล้วทำไมมาสเตอร์ยังไม่เปิดร้านจึงถามมาสเตอร์ มาสเตอร์ก็บอกว่า “วันนี้ปิดร้าน แล้วจะไม่อยู่ร้านด้วย” เมื่อรีฟอสได้ยินที่มาสเตอร์บอกก็พอจะเดาได้ว่ามาสเตอร์จะไปไหน มาสเตอร์จ้องมองรีฟอสและเทียน่า ก็เสนอให้ทั้งสองคน ไปเดินเล่นในตัวเมืองแล้วเย็นๆค่อยกลับมา รีฟอสก็พยักหน้าเห็นด้วย หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้วเทียน่ากับรีฟอสก็เดินออกจากร้านไป
      ระหว่างทางรีฟอสหันมองเทียน่า เทียน่าอยู่ในชุด เสื้อแขนยาวสีชมพู กางเกงขายาวสีดำ ผมที่ยาวสลวยถูกเกล้าไว้อย่างเป็นระเบียบ เมื่อเทียน่าหันมองสบตากับรีฟอสก็หันหน้าหนีทันที รีฟอสจ้องมองเทียน่าด้วยท่าทางงงๆ
“เป็นอะไรไป เทียน่า” เทียน่าได้ยินที่รีฟอสถามก็หยุดเดินแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเขินๆ
“เปล่า ฉันแค่อยากรู้ ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน” รีฟอสจ้องมองเทียน่าที่กำลังยืนหน้าแดงอยู่ ก็ หันมองไปทางอื่นแล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เขินเช่นกัน
“เธอก็น่า จะรู้นี่” เทียน่าคว้าแขนรีฟอสแล้วขยับมายืนตรงหน้ารีฟอส
“ก็ ฉันอยากได้ยินจากปากเธอ นี่” รีฟอสจ้องมองผู้หญิงที่ยืน อยู่เบื้องหน้า ตนเองในยามนี้ช่างน่ารักเหลือเกิน ใบหน้าที่ขาวได้รูป ดวงตาสีฟ้าคู่งานที่กำลังจดจ้องรีฟอสเพื่อรอฟังคำตอบ รีฟอสขยับเข้าไปใกล้ๆเทียน่าแล้วกระซิบเบาๆที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน