สืบเนื่องจากเหตุการณ์ในรายการหนึ่งทางช่องน้อยสี ที่มีผู้ชายคนหนึ่ง (ที่สันนิษฐานว่าเป็นเด็กพิเศษ) ขึ้นแสดง แต่กลับได้รับเสียงก่นด่าอย่างรุนแรง

ผมก็เป็นคนหนึ่งที่เป็นเด็กพิเศษ (ผมเป็นแอสเพอร์เกอร์ครับ) ผมรักษาที่ รพ. ของรัฐแห่งหนึ่ง อาการของผมก็คือ มักจะแสดงอาการรุนแรงเมื่อเวลาไม่พอใจ หลังจากนั้น ผมก็จะร้องไห้ รู้สึกผิดอย่างรุนแรง จนกระทั่งคิดฆ่าตัวตาย ผมเคยคิดฆ่าตัวตายมาหลายครั้ง ทุกวิธี แต่ก็ยังดีที่รอดมาได้ทุกครั้ง

ผมมองว่า การที่ผมเป็นแอสเพอร์เกอร์ ถ้าคนไม่เข้าใจ เขาก็จะมองเราในทางไม่ดี ผมน้อยใจทุกครั้ง เวลาที่รู้สึกว่า ทำไมตัวเองต้องเป็นแอสฯ ด้วย??? รู้สึกว่าตัวเองเป็นขยะสังคมทุกครั้ง

ผมเคยร้องไห้เสียใจ จนต้องเข้าไปแอดมิทในแผนกจิตเวชมาแล้ว บทเรียนนั้นยังจำได้เสมอ ล่าสุด ผมร้องไห้ 3 วัน 3 คืน แถมยังคิดฆ่าตัวตายอีกต่างหาก

ตอนนี้ ผมกินยา และรักษาเชิงสังคม พอผมได้มีโอกาส ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก ตัวเองชอบ ก็แสดงความสามารถให้เค้าได้เห็น ว่าคนเป็นเด็กพิเศษ ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการใช้ชีวิต เพียงแต่เขาอาจจะไม่เหมือนคนปกติทั่วไปเท่านั้นเอง

อยากจะบอกให้สังคมรู้ว่า เด็กพิเศษ (จะเป็นแบบไหนก็ตาม) เค้าไม่ใช่ขยะของสังคม เพียงแต่เขาต้องการการรักษา ถ้าได้รับการรักษาที่ถูกต้อง อาจจะไม่หาย 100% แต่เขาก็สามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้ครับ

จากใจ คนที่ถูกสังคม (บางส่วน) ตีตราว่าเป็นขยะสังคม

ปอลอ. ตอนแรกตั้งใจจะแท็กห้องเฉลิมไทยด้วย แต่ไม่เอาดีกว่า
ปอลอ2. ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะครับ (ถ้ายาวไปไม่อ่านต้องขออภัยด้วย)