พออ่านเล่ม 7 ของขุนโจรคู่บัลลังก์จบ ก็เกิดความรู้สึกอยากทบทวนความรู้สึกต่อนิยายจีนกำลังภายในที่เคยอ่านผ่านมา แต่เป็นเพราะเรื่องที่เคยผ่านตามีเยอะจนจำไม่หมด รวมทั้งเรื่องที่ไม่อยากเสียสมองไปจำอีกหลายสิบเรื่องด้วย จึงใช้วิธีแบ่งตามนักประพันธ์ที่ชอบเป็นการส่วนตัวก็แล้วกัน โดยอ้างอิง 3 เรื่องที่ชอบที่สุดของแต่ละท่าน

- กลุ่มที่อ่านอย่างสนุกสนานด้วยความรู้สึกว่ามีคุณค่าระดับคลาสสิค : แน่นอนว่าอันดับหนึ่งต้องเป็นกิมย้งอยู่แล้วจากเรื่องมังกรหยกภาคก้วยเจ๋ง, ยิ้มเย้ยยุทธจักร และกระบี่ใจพิสุทธิ์

อันดับ 2 คือเนี่ยอู้เซ็งจาก รอยแหนจอมยุทธ์, นางพญาผมขาว 2 เรื่องสำหรับท่านนี้

อันดับ 3 คือโกวเล้ง จาก วีรบุรุษสำราญ, เซียวฮื้อยี้ และฤทธิ์มีดสั้น (มีอยู่เรื่องหนึ่งของโกวเล้งที่ท่านน.นพรัตน์แปลนิยายชุดชอลิ้วเฮียงชนกับว.ณ.เมืองลุงจึงใช้วิธีแต่งเรื่องเสริมเองพร้อมเปลี่ยนชื่อพระเอกไปเลยคือ "ลิ้วเฮาะเม้ง" ตอนที่ผมอ่านครั้งแรกรู้สึกชอบมาก ทุกวันนี้คงหาคนจำได้ยากแล้ว)

- กลุ่มนักเขียนที่อ่านเอาความสนุกเพียงอย่างเดียว :
อันดับ 1 อึ้งเอ็ง จาก นักสู้คู่บัลลังก์, ชุดซิมเซ่งอีทุกเรื่อง, จิ้งเหลนมหากาฬ ที่จริงยังมีอีกหลายเรื่องที่ชอบพอๆกัน

อันดับ 2 ฉิ้งอั้ง (คนนี้ชอบตรงที่เขียนแนวสนุกแบบไม่เครียด ตั้งประเด็นเรื่องได้แยบคายมากแต่ก็มีที่ตกม้าตายตอนจบหลายเรื่องอยู่) จาก วีรบุรุษหุ่น, ผู้ล้างแค้น  และที่ชอบและขำมากคือ "ราชสีห์บู๊ลิ้ม" ที่เอาการแข่งกีฬาโอลิมปิคเกมส์มาดัดแปลงเปิดเรื่องได้สนุกมาก โครงเรื่องก็ดี แต่เพราะข้อจำกัดของตัวผู้แต่งเองที่ชอบเขียนแบบเบาๆครื้นเครงจึงไม่อาจสร้างความหนักแน่นได้ดีเท่าที่ควร

อันดับ 3 เซียวอิด จาก ยอดบุรุษเหล็ก และทายาทมังกร

- กลุ่มนักเขียนรุ่นใหม่ตั้งแต่ยุคหวงอี้เป็นต้นมา

อันดับ 1 จิ่วถู แน่นอนว่ามีแค่ 2 เรื่องที่แปลภาษาไทย ยุทธการล่าบัลลังก์ และขุนโจรคู่บัลลังก์

อันดับ 2 เฟิ่งเกอ ชอบคนนี้มากเพราะอ่านสนุกและจินตนาการกว้างไกล เห็นชัดว่าเลียนแบบกิมย้งในภาพใหญ่แต่ก็มีความเป็นตัวของตัวเองเด่นชัดมากกว่า ไม่เหมือนอย่างที่"โป้วอั้งเสาะ" กับ "ม่อย้งมุ้ย" พยายามเลียนแบบโกวเล้งจนเสียเอกลักษณ์ตนเอง เรียงตามความชอบคือ ภาควีรกรรมผู้กล้า, ปาฏิหาริย์ผู้กล้า ส่วนภาคปฐมบทนั้นเหมือนการเอามังกรหยกมายำใหม่ เพราะเห็นเงาของ "เตียชุ่ยซัวกับฮึงซู่ซู่" ทับ "เหลียงเหวินจิ้งกับเซียวอี้หลิง" ค่อนข้างชัด แต่เอาฉากหลังเป็นเหตุการณ์ป้องกันเมืองเซียงเอี๊ยงแล้ววังหารข่านมองโกลซ้ำกับเอียก้วย

อันดับ 3 หวงอี้ จาก มังกรคู่สู้สิบทิศ, เหยี่ยวเหนือฟ้า (ว.ณ.เมืองลุง) และจอมคนแผ่นดินเดือด ที่จริงแล้วคนนี้มีคุณูปการกับวงการนิยายกำลังภายในยุคใหม่มาก โดยภาพรวมแล้วผมยอมรับความยิ่งใหญ่ของหวงอี้ว่าอยู่เหนือคนอื่นในยุคหลังของวงการนิยายที่ถูกแปลเป็นภาษาไทย แต่เมื่อใช้ความนิยมส่วนตัวที่มีต่อนิยายที่ได้อ่านเป็นหลักผมชอบนิยายของจิ่วถูและเฟิ่งเกอมากกว่าครับ

นอกจากที่กำลังรอเรื่องที่ 3 ของจิ่วถูที่มีข่าวว่าแปลแล้ว ตอนนี้ผมรู้สึกอยากอ่านเรื่องใหม่ของเฟิ่งเกอมากกว่าของคนอื่นๆทั้งหมด

ส่วนนักประพันธ์อื่นๆนั้นส่วนใหญ่จะชอบเฉพาะเรื่องเดียวเป็นส่วนใหญ่ เช่น ชุด "สะท้านขวัญบู๊ลิ้ม" ของไซมึ้งเต็ง, "กระบี่จอมจักรพรรดิ" ของอ้อเล้งเซ็ง, "มือปีศาจ" ของลิ้วชังเอี๊ยง, "ศึกสายเลือด" ของ (3 พี่น้องนามเดียว)เซียงกัวเตี้ย...เป็นต้น

ส่วนนิยายที่อยู่ในกลุ่มเกลียดมากเมื่ออ่าน 3 อันดับแรก...

- เนี่ยเสี่ยวอู่ (เหมือนอ่าน La Femme Nikita) ที่อึดอัดและเดินเรื่องได้อาร์ตมากจนรับไม่ไหว

- มาเฟียบู๊ลิ้ม อ่านแล้วสิ้นหวังกับวงการบู๊ลิ้มจนรับไม่ไหวเพราะเรื่องนี้มีแต่ "บู๊" โดยหาส่วนที่เรียกว่า "เฮี้ยบ" ไม่เจอเลย ผมซื้อ 5 เล่มแรกแล้วข้ามไปเล่ม 10 เลยครับ

- นิยายทุกเรื่องของ "ชิวมั่งฮุ้น"

แต่หากเลือกเอาเพียงหนึ่งเดียวในดวงใจที่เขียนนิยายถูกจริตความชอบที่สุดของผมโดยไม่มีเหตุผลแวดล้อมใดๆเป็นตัวแปรก็คือ...อึ้งเอ็ง