เมื่อวานนี้กลับมาห้อง เปิดตู้เย็น เจอเค้กสภาพเละๆอยู่ในตู้
เลยถามเพื่อนว่า มันคือ อะไร เพื่อนบอกว่า รุ่นน้องมาที่ห้อง ไปฝึกทหารมา 1 เดือน
เอาเค้กมาฝากด้วย 1 กล่อง (ใส่คัปเปอร์แวร์มา) บอกให้ช่วยชิมหน่อย เพราะหัดทำเอง
สภาพไม่น่าพิศมัยเท่าไร เลยไม่มีการชิมเกิดขึ้น แต่รุ่นน้องอีกคนได้ชิมไปแล้วบอกว่า
เนื้อแป้งดีแล้ว แต่ยังไม่ค่อยหวาน ไอ้คนที่ทำมาเลยบอก เออ เดี๋ยวหัดทำอีก ทำไปเซอร์ไพรซ์แฟนตอนวันเกิด

ได้ยินก็อมยิ้ม

แต่นั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่เราเห็นเด็กผู้ชายทำเค้กให้แฟน

ก่อนหน้านี้เคยไปห้องเพื่อนสาว เปิดตู้เย็น เจอเค้กอยู่ในแก้วกาแฟใบใหญ่น่ารัก
ยังตกใจ ถามว่าทำเองเหรอ เพื่อนสาวบอก "ไอ้... ทำให้ ขมไปหน่อย" เธอบอก แต่ยิ้มขำ
เนื่องจาก แฟนของเพื่อนสาว เป็นเพื่อนสนิทเราเอง เราเลยยิ่งเซอร์ไพรซ์
ผู้ชายแบบนั้น ทำเค้กให้แฟนกินด้วย โคตรน่ารักเลย (เป็นผู้ชายกวนทรีนๆหน่อย)
เลยโทรไปล้อมัน มันก็เขินๆ บอกว่าดูมาจากอินเตอร์เนต พยายามสุดฝีมือแล้ว

ได้เห็นแบบนี้ เราเลยรู้สึกว่า ถ้าเรามีแฟนแบบนี้ เราต้องซึ้งน้ำตาไหลแน่ๆ ดินเนอร์สุดหรูมันก็ดี
แต่อาหาร Homemade ดูอบอุ่นกว่ามาก ยิ่งถ้าแฟนเป็นคนไม่เคยทำอาหารเลย

เพื่อนชายบางคน ก็เก็บเงินเพื่อพาแฟนไปดินเนอร์หรูๆบนยอดตึกเหมือนกัน
แต่ทำไมเราไม่เคยรู้สึกอิจฉาอะไรแบบนั้นเลย แต่ถ้าใครมาำทำเค้กไห้ คงซึ้งน้ำตาไหล
เป็นสาวๆ จะเลือกแบบไหนกัน

ขอแท็กห้องแป้งด้วยนะคะ เพราะดูเหมือนสาวๆจะเยอะ