สวัสดีครับพี่ๆน้องๆชาวจักรยานทุกท่าน นานๆมาตั้งกระทู้ทีวันนี้ผมจะมาบอกเล่าประสบการณ์การปั่นที่น่าประทับใจของผมอีกครั้งหนึ่งครับ คือการปั่นขึ้นดอยอินทนนท์ หลายท่านอาจจะเคยได้ยินหรือเคยร่วมงานแข่งประจำปีการปั่นจักรยานขึ้นอินทนนท์ของอำเภอจอมทอง เชียงใหม่ ทีจัดช่วงประมาณเดือนกพ.ของทุกปีกันมาบ้างนะครับ มีนักปั่นมากหน้าหลายตาจากทั่วประเทศมาร่วมงานนี้กันอย่างคับคั่ง ผมเองก็เคยร่วมมา 2 ครั้ง ก็ได้ความประทับใจทุกครั้ง ทั้งทีมงานที่คอยช่วยเหลือส่งน้ำส่งกล้วยให้กิน ทั้งเพื่อนๆชาวสองล้อที่ช่วยเหลือกัน ใครเจ็บใครเป็นตะคริว ก็ช่วยกันนวดช่วยกันทายา ช่วยกันปั่น ช่วยกันเข็น ให้กำลังใจกันจนถึงจุดหมายปลายทางไปได้ไม่ว่าเวลาจะช้าหรือเร็วก็ไม่สำคัญเท่ากับการที่ได้ชนะใจตัวเองเท่านี้ก็สุดยอดแล้ว
ก่อนอื่นขอเท้าความเกี่ยวกับตัวผมนิดหน่อยครับ ผมปั่นจักรยานมาครบ 2 ปีละครับ อยู่เชียงใหม่ มีรถอยู่คันแรกและคันเดียวคือ Merida Matte 40D ปี 2011 ที่ถอยมาเพราะต้องการจะใช้ปั่นไปทำงานและออกกำลังกายด้วย ก็ลองปั่นไปโน่นไปนี่มาบ้าง ออกกำลังบ้าง ออกทริปใกล้ไกล ขึ้นเขาเล็กบ้างใหญ่บ้าง ดอยสุเทพบ้าง จนมาถึงงานปั่นขึ้นอินทนนท์นี่แหละครับ
งานปั่นขึ้นอินทนนท์ ผมเคยร่วมมาแล้ว 2 ครั้ง เวลาทีใช้ก็ถือว่า "ชนะใจตัวเอง" ครับ อิอิ ครั้งแรกได้มา 5.53 ตะคริวกินแต่ไม่จูง ปั่น พัก สลับกันไป ก็ผ่านไปด้วยดี มาครั้งที่ 2 คราวนี้พยายามไม่ให้ตัวเองเป็นตะคริว แต่ก็ยังเป็นจนได้ เพราะฝืนไปเร่งตามคนอื่น แต่ที่แย่คือ ครั้งนี้ลองมาเดินจูงรถขึ้นด้วยแทนทีจะนั่งพักนวดขา ผลทีตามมาแย่กว่าเก่า คือยิ่งเดินตะคริวยิ่งเป็น ทำให้ยิ่งช้าลงอีก แทนที่เดินจูงแล้วจะช่วยย่นเวลาแต่ไม่ใช่เลย ยังดีที่มีพี่ๆทีมเมืองทองมาช่วยใส่ยาช่วยนวด และเติมเสบียงให้เพราะมีรถเซอร์วิชของเค้ามาด้วย เลยรอดมาได้ครั้งนั้น ต้องให้เครดิตและขอขอบคุณพี่ๆทีมเมืองทองอีกครั้งเป้นอย่างยิ่งด้วยครับ ครั้งนั้นใช้เวลาไป 7 ชั่วโมงกว่าๆเอง อิอิ ถือว่าเป็นประสบการณ์ และทำให้ได้เจอมิตรภาพดีๆชาวสองล้อด้วยที่หาเปรียบจากวงการยานพาหนะอื่นได้ยาก
ผมเคยตั้งเป้าหมายไว้หลายอย่างหลายระดับตั้งแต่เริ่มปั่นจักรยานมา เช่น อยากไปนั่นไปนี่ให้ได้ ขึ้นดอยสุเทพได้ ดอยปุยได้ วนลงมาห้วยตึงเฒ่า ปั่นวงกลมรอบสะเมิง อะไรประมาณนี้ครับ แต่อย่างหนึ่งทีผมตั้งใจจะทำให้ได้ และเพิ่งทำได้มาแล้ว ก็คือการปั่นขึ้นดอยอินทนนท์ที่ไมใช่การในงานแข่งด้วยตัวเอง ไม่มีทีมงาน ไม่มีรถเซอร์วิช แบกน้ำแบกขนมขึ้นไปเอง พึ่งตัวเอง เวลาไม่สน แต่เร็วได้ก็ดี 55
ในวันเสาร์ทีผ่านมา จึงเป็นวันทีเลือกที่จะทำเป้าหมายนี้ให้บรรลุสำเร็จให้ได้ครับ
ขออนุญาตนำภาพนี้มาประกอบนะครับ ไม่ทราบต้นฉบับหรือเจ้าของ แต่เป็นภาพที่ใช้ประจำในเวบ thaimtb ครับ
ปั่นเดี่ยวพิชิตอินทนนท์ ผมทำได้แล้วครับ ...
ก่อนอื่นขอเท้าความเกี่ยวกับตัวผมนิดหน่อยครับ ผมปั่นจักรยานมาครบ 2 ปีละครับ อยู่เชียงใหม่ มีรถอยู่คันแรกและคันเดียวคือ Merida Matte 40D ปี 2011 ที่ถอยมาเพราะต้องการจะใช้ปั่นไปทำงานและออกกำลังกายด้วย ก็ลองปั่นไปโน่นไปนี่มาบ้าง ออกกำลังบ้าง ออกทริปใกล้ไกล ขึ้นเขาเล็กบ้างใหญ่บ้าง ดอยสุเทพบ้าง จนมาถึงงานปั่นขึ้นอินทนนท์นี่แหละครับ
งานปั่นขึ้นอินทนนท์ ผมเคยร่วมมาแล้ว 2 ครั้ง เวลาทีใช้ก็ถือว่า "ชนะใจตัวเอง" ครับ อิอิ ครั้งแรกได้มา 5.53 ตะคริวกินแต่ไม่จูง ปั่น พัก สลับกันไป ก็ผ่านไปด้วยดี มาครั้งที่ 2 คราวนี้พยายามไม่ให้ตัวเองเป็นตะคริว แต่ก็ยังเป็นจนได้ เพราะฝืนไปเร่งตามคนอื่น แต่ที่แย่คือ ครั้งนี้ลองมาเดินจูงรถขึ้นด้วยแทนทีจะนั่งพักนวดขา ผลทีตามมาแย่กว่าเก่า คือยิ่งเดินตะคริวยิ่งเป็น ทำให้ยิ่งช้าลงอีก แทนที่เดินจูงแล้วจะช่วยย่นเวลาแต่ไม่ใช่เลย ยังดีที่มีพี่ๆทีมเมืองทองมาช่วยใส่ยาช่วยนวด และเติมเสบียงให้เพราะมีรถเซอร์วิชของเค้ามาด้วย เลยรอดมาได้ครั้งนั้น ต้องให้เครดิตและขอขอบคุณพี่ๆทีมเมืองทองอีกครั้งเป้นอย่างยิ่งด้วยครับ ครั้งนั้นใช้เวลาไป 7 ชั่วโมงกว่าๆเอง อิอิ ถือว่าเป็นประสบการณ์ และทำให้ได้เจอมิตรภาพดีๆชาวสองล้อด้วยที่หาเปรียบจากวงการยานพาหนะอื่นได้ยาก
ผมเคยตั้งเป้าหมายไว้หลายอย่างหลายระดับตั้งแต่เริ่มปั่นจักรยานมา เช่น อยากไปนั่นไปนี่ให้ได้ ขึ้นดอยสุเทพได้ ดอยปุยได้ วนลงมาห้วยตึงเฒ่า ปั่นวงกลมรอบสะเมิง อะไรประมาณนี้ครับ แต่อย่างหนึ่งทีผมตั้งใจจะทำให้ได้ และเพิ่งทำได้มาแล้ว ก็คือการปั่นขึ้นดอยอินทนนท์ที่ไมใช่การในงานแข่งด้วยตัวเอง ไม่มีทีมงาน ไม่มีรถเซอร์วิช แบกน้ำแบกขนมขึ้นไปเอง พึ่งตัวเอง เวลาไม่สน แต่เร็วได้ก็ดี 55
ในวันเสาร์ทีผ่านมา จึงเป็นวันทีเลือกที่จะทำเป้าหมายนี้ให้บรรลุสำเร็จให้ได้ครับ
ขออนุญาตนำภาพนี้มาประกอบนะครับ ไม่ทราบต้นฉบับหรือเจ้าของ แต่เป็นภาพที่ใช้ประจำในเวบ thaimtb ครับ