ดอกเบี้ยตราสารหนี้มันคงที่ตามที่ประกาศไว้ที่หน้าตั๋วครับ เช่น ผมมีพันธบัตร 100,000 บาท จ่ายดอกเบี้ย 6% หมดอายุปี 2560  อาจจะมีคนมาขอซื้อ 105,000 บาท เพราะเขาคิดว่าดีกว่าเอาไปฝากธนาคาร  ส่วนผมอาจจะขาย เพราะได้กำไรวันนี้ทันที 5000 บาท

ถ้า กนง. ลดดอกเบี้ย  คนที่มาซื้อก็ยิ่งอยากถอนเงินจากธนาคาร เพราะดอกเบี้ยเงินฝากลดลง แต่พันธบัตรของผมยังจ่ายดอกเบี้ย 6% ถึงปี 2560 เหมือนเดิม  ดังนั้นผมเห็นว่าคนอยากซื้อมาก ผมก็จะขึ้นราคาเป็น 109,000 บาท  ส่วนคนซื้อก็คิดว่า เอาวะ แพงขึ้น 4000 แต่ก็ยังดีกว่า เพราะดอกเบี้ยลดลงไปมากกว่า 4000 บาทใน 5 ปีอีก

ดังนั้นตราสารหนี้ที่มีอยู่ก่อน จึงมีราคาสูงขึ้น  ส่วนตราสารหนี้ที่ออกใหม่ ก็จะอิงกับอัตราดอกเบี้ยใหม่  ซึ่งตราสารหนี้ระยะสั้นจะหมดอายุเร็ว ทำให้ลดความเสี่ยง เพราะมันจะอิงกับอัตราดอกเบี้ย

ดังนั้นต้องแยกประเด็นครับ
1. ดอกเบี้ยขึ้น ตราสารระยะกลาง ยาว ที่ออกมาก่อน จะลดมูลค่าลง  จึงควรขายทิ้ง แล้วหันมาถือระยะสั้นเพื่อลดความเสี่ยง  คนแรกจึงพูดถูกต้อง
2. ดอกเบี้ยลง ตราสารระยะกลาง ยาว ที่ออกมาที่หลัง จะอิงกับดอกเบี้ยใหม่ซึ่งต่ำลง  การถือตราสารนี้จึงมีความเสี่ยงเพราะหากอนาคต ดอกเบี้ยขึ้น ตราสารพวกนี้ไม่ขึ้นด้วย มูลค่าจึงลดลง จึงควรถือตราสารระยะสั้นเพื่อลดความเสี่ยง   คนที่ 2 ก็พูดถูกอีก

ดังนั้น พูดถูกทั้ง 2 คน แต่พูดกันคนละมุมครับ