คือเราไม่ใช่คนปฏิบัติเคร่งขรึมอะไรนะคะ แต่ว่าเราถูกสอนการนั่งสมาธิมาบ้างตอนเล็กๆ โตมาก็ไปปฏิบัติธรรมของท่านโกเอนก้าอยู่ 2 ครั้ง คืออยากไปอีก รู้ว่าวิปัสสนากรรมฐานปฏิบัติยากมาก แต่ก็อยากไป เหมือนใจเรียกร้อง ถึงกิเลสที่นอนนิ่งอยู่ในจิตใจเราเค้าไม่อยากให้เราไปเท่าไหร่ เพราะบางขณะจิตที่เราเหมือนขาดสติ เราก็จะฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด พาลไม่อยากปฏิบัติซะนี่ แต่คือเราศรัทธาในคำสอนของพระพุทธเจ้า และท่านโกเอนก้าอีก

แม่เราไม่ได้อยู่กับเราค่ะ ท่านแยกไปอยู่ของท่านเอง เราอยู่กะน้อง กะพ่อ แต่ทีนี้อยู่ดีๆแม่เราก็โผล่มาที่บ้านแล้วมาบรรยาายสรรพคุณของอาจารย์ท่านหนึ่งที่ลำพูน เกี่ยวกับคำสอนในด้านการพ้นทุกข์ เรากับน้องๆทั้ง 4 คนนั่งฟังแม่ไปด้วยความสนใจ แต่พอก็รู้สึกแหม่งๆบ้าง มีค้านบ้าง แต่ก็พากันฟัง สุดท้ายสะดุดกึก  "การฝึกสมาธิเป็นบาปมหันต์ เป็นที่สถิตของเปรต" อะไรแบบนี้มีด้วยหรอเนี่ยะ

เรานั่งสมาธิ เรารู้สึกจิตใจเราสงบ มีพลัง กลับทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้น เหมือนมนุษย์เรามัวแต่อยู่กับคนอื่น คิดถึงแต่คนอื่น แต่ไม่เคยฟังร่างกาย จิตใจเราเลยว่า เค้าเป็นอย่างไรบ้าง เราสงบมากๆ ไม่เคยคิดว่า การทำสมาธิ สวดมนต์ คือสิ่งไม่ดี แม่บอกว่า บาปมาก ถ้าอยากตกนรก ก็อย่าทำ แล้วให้ขึ้นไปลำพูน ไปฟังธรรมะกับอาจารย์ และท่อง กายไม่เที่ยงเกิดดับฯ แล้วจะพ้นทุกข์

เราเริ่มเครียดกันแล้วทั้งบ้านรวมถึงพ่อ ซึ่งพ่อเราเป็นเด็กวัดเก่า ลูกศิษย์หลวงปู่พระนักปฏิบัติมาก่อนเหมือนกัน พวกเราทั้งครอบครัว มองว่าแม่เหมือนฟังคำสอนมาผิดหรือเปล่า เอามาสอนพวกเราผิดมั้ง แต่เห็นแกก็ย้ำเรานักหนา เรื่องการขึ้นไปฟังธรรมะและท่องอะไรของแกนี่แหละค่ะ

คือ ..... ใครเป็นศิษย์อาจารย์ที่ลำพูนท่านนี้ ช่วยแนะนำทีว่า เท็จจริงยังไงบ้าง หรือจะสอนเราเรื่องธรรมะกับการนั่งสมาธิ และวิปัสสนากรรมฐานมาเลยก็ดีค่ะ จะยินดีรับฟัง พอดีวันก่อนแอบวีนแม่ด้วยความเหนื่อยจากการทำงานและเครียด ท่านก็มาตื้อให้นั่งรถทัวร์ขึ้นไป ทั้งๆที่เราก็มีวันหยุดแค่วันเดียวอ่ะค่ะ คือท่านอยากให้ทิ้งงานบ้าง ก็เข้าใจความหวังดี แต่ท่านพูดเยอะทางโทรศัพท์ วักเรื่องนู้นเรื่องนี้มาใส่ใจเรา พอเราขอวางสายก็พูดว่าเราจะไปเกิดในนรก คือเราบาปมากถ้าเรายังนั่งสมาธิ หรือจะไปบวชชี โอยยยย ปวดหัวจริงๆ