เนื่องจากมีคนสงส้ยกับเรื่องนี้  กำเนิดของโยอิจิ ว่ามีสงครามระหว่างพ่อกับแม่กี่ครั้งกันแน่?????อิอิ


         บางคนก็สงสัยว่า  กำเนิดของโยอิจิ  คือคืนน้ำตาลเมา  แค่ครั้งเดียว....หรือว่ามีหลายครั้งต่อจากนั้นอีก.....
แต่จากการที่เราอ่านในหนังสือ มีการบรรยายว่าก่อนจะมีเรื่องราวสลดใจนั้น  โกโบริและอังศุมาลินได้ใช้ชีวิต
ร่วมกันหลายเดือนทีเดียว  เช่น...
  
        ตลอดระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมานี้  เขาได้ทุ่มเททุกอย่างเพื่อเธอเพียงคนเดียว ไม่ว่าจะเป็นความรัก
ความเอื้ออาทร  หรือความทะนุถนอมน้ำใจอย่างยากจะหาผู้ใดเปรียบ  หญิงสาวกำมือแน่น  เล็บจิกลงบนเนื้อจนรู้สึกเจ็บ
พลางถอนใจยาว.....เขาผู้นั้นเป็นฝ่ายให้เธออย่างไม่มีที่สิ้นสุด  ให้โดยไม่พะวงว่าอีกฝ่ายหนึ่งจะรู้สึกอย่างไร
เขาพึงใจต่อการที่จะให้เธอเช่นนั้นตลอดมา   โดยเฉพาะหลังๆ นี้ดูเขาทอดภาระในเรื่องส่วนตัวใว้ในกำมือเธอเสียทุกอย่าง
        ตอนแรกความไม่เคยชินต่อการที่จะต้องดูแลเอาใจใส่ในธุระของคนอื่น  ทำให้หญิงสาวลืมสำรวจภาวะการเงินของเขาเสียสิ้น
ครั้นหน้าที่แม่บ้านบังคับ  ให้จำต้องผลัดเปลี่ยนฟอร์มทหารออกซัก  อัศุมาลินจึงเห็นว่าในซองธนบัตรนั้นไม่มีเงินเลยแม้แต่บาทเดียว
หญิงสาวใจหายวูบ  เพราะเพิ่งนึกออกว่า  ทุกต้นเดือน  โกโบริจะวางซองยาวสีน้ำตาลหนาหนักใว้ให้เธอที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
โดยไม่ปริปากพูดถึง   ฝ่ายรับก็ไม่เคยเปิดออกมานับนอกจากใส่ตู้เสื้อผ้ารวมๆกันใว้เป็นประจำ  และไม่เคยนึกถึงอีก
        ดูเขาช่างห่วงใยแต่ความรู้สึกของเธอแต่ฝ่ายเดียวเท่านั้น  เพราะเหตุนี้  ต่อมา  อังศุมาลินจึงต้องรับภาระดูแลเรื่องส่วนตัว
ของเขาโดยสิ้นเชิง  นั่นเองที่ก่อให้เกิดความใกล้ชิดกันขึ้นทีละน้อย  และโกโบริก็ดูจะไม่สนใจกับตัวของตัวเองมากขึ้น
หญิงสาวจึงไม่ทันรู้ตัว  ถึงสิ่งที่เขาค่อยๆ  ผ่อนให้เธออย่างฉลาด  จนท้ายสุดอังศุมาลินจึงรู้สึกเสมือนว่า  เขาเป็นคนของเธออย่างใกล้ชิด
ทั้งในด้านความเป็นอยู่  และความเคยชินในการปรนนิบัติ
        หลายครั้งที่สัญญาณเตือนภัยดังขึ้น  หากมีเขาอยู่บ้าน  ทุกคนดูพร้อมที่จะให้เขาเป็นผู้ตัดสินใจ  เกี่ยวกับความปลอดภัยแต่โดยดี
และดูเหมือนว่าจะมีความอบอุ่นมั่นใจเสียด้วยซ้ำ  หากวันใดที่เขาผู้นั้นไม่อยู่  ก็แทบจะทำอะไรไม่ถูกเอาเลยทีเดียว
อังศุมาลินก็เริ่มชักพะวักพะวง  ทั้งห่วงใยทางบ้าน และห่วงใยเขาผู้นั้น  ซึ่งไม่แน่ใจว่าจะปฏิบัติงานอยู่ ณ ที่แห่งใด
ท่ามกลางเสียงระเบิดอันกึกก้อง  ครั้นพอสิ้นเสียงสัญญาณปลอดภัย  ทุกคนในบ้านก็จะตั้งตาคอยเขาอยู่อย่างใจจดใจจ่อ
จนกว่าจะได้เห็นว่าเขากลับมาถึงบ้านในสภาพที่เป็นปกติ  ความรู้สึกอันนั้นจึงเบาบางหายไป  โกโบริจึงถูก
รับเข้ามาเป็นสมาชิกของบ้านโดยที่ทุกคนแทบจะไม่รู้ตัว

        และมีคำพูดของโกโบริประโยคหนึ่งคือ "ขอบคุณสำหรับความสุขในระยะหลายเดือนที่ผ่านมานี้  จนผมเกือบลืมที่เราพูดกันใว้
กรูณาให้ผมได้เห็นหน้าลูกเสียก่อน  ผมจะเลี้ยงของผมเอง  ถ้าคุณไม่ต้องการเขา  เพราะถึงยังไงๆ เขาก็เป็นลูกที่ผมคงจะรักมากที่สุด
เนื่องจากผมรักแม่ของเขามากที่สุดในชีวิต"

        มีตัวอย่างมาแค่นี้ก่อนนะคะ  ความจริงในหนังสือได้เขียนบรรยายใว้เยอะกว่านี้ค่ะ   เช่นว่ามีการขยับที่นอนมาวางเคียงกันแล้ว
โดยไม่มีม่านกั้นเหมือนตอนแรกๆที่แต่งงานใหม่ๆ   โกโบริและอังศุมาลินได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุขด้วยกันนานพอสมควร
ทีนี้....คนที่สงสัย  และไม่ได้อ่านในหนังสือคงจะพอจิตนาการได้นะคะ  ว่าไม่ได้มีแค่คืนน้ำตาลเมาแค่คืนเดียว  แล้วเกิดอุบัติเหตุ
เป็นเจ้า  โยอิจิขึ้นมา    

        ที่เขียนขึ้นมาทั้งหมด  ก็เพราะคิดถึงโกโบริและอังศุมาลินมาก   อยากให้พวกเรามาช่วยกัน  ร่วมรำลึกถึงโกโบริกันค่ะ