ผมคนที่เคยตั้งกระตู้จะตัดญาติพี่น้อง ในห้องสีลม ตั้งเมื่ออาทิตย์ที่แล้วอะครับ
ผมหากระทู้นั้นไม่เจอแล้ว

อยากเล่าเรื่องนี้ครับ

ผมมีเพื่อนคนนึงเปืดร้านขายค็อกเทลอยู่ เป็นคนอุบล
มันชอบมาคุยกับผม ผมก็เป็นที่ปรึกษากลายๆ
แต่เวลาแนะนำไปไม่เคยทำได้ซักที
ล่าสุดมันถามผม เฮ้ยเมิงอะ ที่เมิงบอก ตัดญาติพี่น้อง เอาจริงๆเหรอวะ
ผมก็บอกใช่ ชอบมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตกุกุไม่ชอบ
ตอนนี้ญาติกุไม่เอาแล้ว กุเอาแค่พ่อกุคนเดียวพอ
มันยังพูดว่าผมว่า เมิงตัดญาติ หรือญาติตัดเมิงกันแน่
ผมบอกว่า จะเข้าใจยังไงก็แล้วแต่ แต่มีญาติที่ทำให้เรารู้สึกแย่ๆ
จะมีไปทำไม ผมก็แนะนำมันไปนะว่า เมิงก็วุ่นวายเพราะญาติพี่น้องมาตลอด เมิงก็ตัดไปเลย
มันยังด่าผมเลย ว่า เมิงอะมันบ้า ใครจะไปตัดญาติพี่น้อง บ้าป่าว
ก็เรื่องของมัน เพราะผมก็ถือว่าเตือนมันแล้ว

ผมอยากเล่าเรื่องเพื่อนคนนี้ให้ฟัง ผมคบมันมาตั้งแต่เรียนที่สวนดุสิตแล้ว
ผมชอบเอาแลทเชอร์มันไปซีรอกอ่าน เพราะผมไม่ชอบเข้าคลาส
เมื่อ 3-4 ปีก่อน มันตกงาน ผมก็แนะนำมาขายเหล้าปั่น ค็อกเทล
ปัจจุบันมันก็ยังขายอยู่ ตอนผมขายของดีๆ มันก็มายืมตังผมบ่อยๆ
ทีละ 100 -200 ไว้กินข้าว เพราะมันขายได้เท่าไหร่ มีเท่าไหร่ทางบ้านโทรมาขอหมด
แล้ว ผมเรียกมันว่า เต้ยญาติเยอะ เพราะญาติมันเยอะจริงๆ ใครต่อใคร โห บานตะไท
มันก็มาระบายให้ผมเรื่อยนะ
เช่น
พ่อมันเป็นหนี้นอกระบบ มาไถมันเรื่อยๆ ส่งดอกร้อยละ20 ทุกวันนี้ก็ยังเป็นหนี้อยู่หลายหมื่น
น้องมันก็แว้นไปแว้นมาไม่ทำอะไร บางทีก็มากรุงเทพอยู่ที่ห้องมัน มานอนไม่ทำอะไร
มันถือเป็นเสาหลักของบ้าน
พูดง่ายๆคือ ทุกคนพร้อมใจมาเกาะมัน และมันก็ยอมให้เขาเกาะ

อย่างสงกรานต์ที่ผ่านมา มันก็เล่าให้ฟัง กลับบ้านไปหมดไปร่วม4หมื่น (ไม่ร่วมค่าเดินทางนะ)
ผมถามมันค่าอะไรวะ มันบอกต้องให้ญาติพี่น้องทุกคน ให้เด็กที่บ้าน คนละ500 1000
ไม่ให้ก็ไม่ได้ ผมถามทำไมไม่ได้
ถ้าไม่ให้เขาจะว่าเรา ขี้งก ใจดำ (แปลกคำว่าขี้งก ใจดำ นี่มันแทงใจดำเพื่อนผมมากเลยนะ)
อีกเรื่องนึง ที่มันกำลังกลุ้ม มันอายุจะ30 คือเท่าๆผมแหละ
แต่มันยังไม่บวช แม่มันก็ถาม เมื่อไหร่จะบวชลูก
มันก็บอกเดี๋ยวไว้ปีหน้านะแม่นะ ที่ยังไม่บวช เพราะมันบอกว่า
ถ้าบวชของที่จังหวัดมัน ต้องเชิญคนทั้งตำบลมากิน ต้องล้มวัวล้มควาย
เลี้ยง7วัน7คืน
แม่ของเพื่อนผมอยากจัดหมอลำ หรือ ลูกทุ่งชื่อดัง พวกวงวาเลนไทน์ มาแสดงด้วย
บวชทีต้องมีเป็นแสน ซึ่งมันก็เก็บเงินอยู่มาเป็นสิบปีแล้ว(ทั้งที่มันขายดีทุกวันนะ)
ผมยังบอก ห้ะ เป็นแสนเลยเหรอ ตอนกุ 21 กุเข้าวัดโกนผม ญาติพี่น้องแห่นาค
อาหารก็ทำกินกันนิดๆหน่อยๆแค่นั้นเอง งานนั้น ยังแค่หมื่นกว่าบาท อะไรจะขนาดนั้น
มันบอก ต้องทำแบบนั้น เป็นหน้าเป็นตา ที่บ้านมันจัดกระจอกๆโดนนินทาทั้งหมู่บ้าน
แล้วผมถามเมิงอยู่กรุงเทพ เมิงแคร์อะไร มันบอกกุก็ไม่แคร์ แต่กุรำคาญแม่กุโทรมาบอกว่า
คนนั้นนินทา คนนี้นินทา
มันยังมาระบายกับผมบ่อยๆ เดี๋ยวคนนู้นโทรมายืม คนนี้โทรมาเดือดร้อน
มันบอกว่า คิดว่าคนทำงานในกรุงเทพต้องรวยเหรอ แต่ขายเหล้าปั่นข้างถนนเนี่ยนะ
ผมเห็นมันบ่น เบื่อๆๆ หลายครั้งบอก กุไม่เอาแล้ว ไม่ไหวแล้ว
แต่ใครโทรมา ไม่ใช่พ่อแม่อย่างเดียวนะ
พี่น้องญาติใครก็แล้วแต่ โทรมามันต้องวิ่งหาให้ด้วยสิ
ผมก็ งง กับมัน

มันเป็นอย่างงี้เยอะเหมือนกันนะ เหมือนครอบครัวคุณโก๊ะตี๋
ถ้าผมเป็นเหมือนโก๊ะตี๋ ผมไม่เลี้ยงสักคน เอาแค่แม่คนเดียวพอ
ข้าวมันไก่ก็เปิดให้ญาติพี่น้องใช่ป่ะ กี่สาขาอะนั่น ส่วนโก๊ะก็ได้เงินจากการแสดง
ผมเคยอ่านที่เขาบอกนะว่า เลี้ยงเอาไว้ให้ญาติให้หลานดูแลตอนแก่
อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ ถ้าเป็นผม ผมเอาเงินไปต่อทุน เงินต่อเงิน
ป่านนี้รวยกว่านี้ไม่รู้กี่เท่า ถ้าญาติพี่น้องบอกไม่เลี้ยง เพราะไม่ให้อะไรพวกกุ
ผมก็บอกช่างหัวเมิงสิ มีเงินขนาดนั้นแล้ว มีเงินผมเป็นโก๊ะ ตอนแก่ๆผมจ้างพ่อบ้านแม่บ้านที่รู้ใจ
คอยดูแลก็ได้
แต่ก็นั่นแหละ ความคิดคนเราไม่เหมือนกัน