ร่วมกันสรรเสริญคนดีค่ะ คุณลุงท่านนี้เก็บกระเป๋าเงินและโทรศัพท์ที่เราทำหล่นไว้บนรถเมล์ได้ และเอามาคืนให้ถึงออฟฟิศ ใจดีและเป็นคนดีมากๆๆ👍👍👍
...วันนี้(20/5/56) ตอนเช้าเราขึ้นรถเมล์สาย 195 มาทำงานแถวพระราม 3 (ปกติแฟนจะรับ-ส่งแต่วันนี้เค้าไปทำงาน ตจว.) พอขึ้นมาเจอรถแน่นด้วยความที่กลัวจะสายก็เลยยอมโหน ซึ่งปกติจะไม่ทำเพราะรูตัวว่าเป็นคนหน้ามืดเป็นลมง่าย แต่คิดว่าคงไม่เป็นไร
ยืนอยู่ประมาณ 30 นาที รถใกล้จะถึงป้ายก็เกิดหน้ามืด วูบมองอะไรไม่เห็นแล้วตอนนั้นถือยาดมอยู่ 1 อัน มีสติรางๆว่าจะถึงป้ายแล้วก็เลยฝืนเดินออกมา ได้ยินเสียงคนพูดข้างๆหูว่าคนจะเป็นลมๆ แต่เราก็เดินออกมาลงจากรถเมล์
พอรู้สึกตัวอีกที รถเมล์เคลื่อนไปแล้วเราพบว่าตัวเองยืนตัวเปล่า กระเป๋าถือของเราเป็นกระเป๋า Harrods ในนั้นมีกระเป๋าเงิน กระเป๋าเครื่องสำอางค์เล็กน้อย และ Iphone 5 อยู่ มันคงหล่นบนรถเมล์ตอนที่เราหน้ามืด ตกใจมากไม่รู้จะทำยังไง เลยฝืนตัวเองวิ่งไปที่ป้อมยามหน้าออฟฟิศที่อยู่ฝั่งตรงข้าม หวังจะให้เค้าช่วย ว. หาจราจรหรือขอยืมโทรศัพท์โทรหา ขสมก. แต่เค้าช่วยเราไม่ได้ โทรศัพท์เป็นสายภายในโทรออกไม่ได้ ตอนนั้นเหนื่อยจะขาดใจคิดว่าจะทำยังไงดี พอดีเจอเพื่อนกำลังลงจากรถมอเตอร์ไซค์วิน ก็เลยขอยืมโทรศัพท์กับเงินจำนวนหนึ่งไปเรียกพี่วินหวังจะตามรถเมล์ไป
ระหว่างนั้นก็โทรเข้า ขสมก. เค้ารับปากว่าจะช่วย ว. ให้แล้วจะโทรกลับมา และก็โทรเข้ามือถือตัวเอง มีคนรับสาย แต่ไม่พูด(เหมือนไม่รู้ตัวว่ากดรับ) เราล็อก password ไว้ที่เครื่องด้วย จนสุดท้ายมีคนรับสายและพูดค่ะ เป็นคุณลุงคนนึงเค้าบอกว่าผมเก็บไว้ให้แล้ว เอามาให้ที่หน้าออฟฟิศคุณนะ คุณทำงานที่...ใช่ไหม เราดีใจมากๆค่ะ คุณลุงบอกจะรออยู่หน้าออฟฟิศนะใส่เสื้อสีชมพู ชื่อปัญญา เรารีบบอกพี่วินให้วนกลับออฟฟิศเลย
มาถึงก็เจอคุณลุงนั่งรออยู่ค่ะ พร้อมกระเป๋า โทรศัพท์ และทรัพย์สินทุกอย่างครบ คุณลุงอายุประมาณ 60-70 ปี แกบอกว่าเห็นกระเป๋าวางอยู่ถามคนข้างๆก็บอกผู้หญิงเป็นลมลงจากไปแล้วลืมไว้ คุณลุงเลยลงจากรถป้ายถัดไปแล้วมาถามหาเราจากวินมอเตอร์ไซค์ตรงข้ามออฟฟิศ พอรู้ว่าเราไม่ได้นั่งวิน คุณลุงเลยเดินข้ามสะพานลอยมาถามยามหน้าออฟฟิศ ( คุณลุงไม่เปิดกระเป๋าเงินดูเลยค่ะ เพราะไม่อย่างนั้นจะเจอบัตรพนักงานเราจะรู้ทันทีว่าเราทำงานที่ไหน แต่ไม่แตะกระเป๋าเงินเลย เป็นคนดีมากจริงๆ) พอดีกับที่เราโทรเข้าไปแล้วแกกดผิดกดถูก รับสายได้พอดีถึงได้คืนของกัน
พอเราได้ของทุกอย่างคืนก็ดีใจมากๆไหว้ขอบคุณแกเป็นสิบครั้งแบบไม่รู้จะขอบคุณอย่างไรดี แกบอกว่าไม่เป็นไรผมเจอแบบนี้บ่อยๆ แล้วก็อวยพรขอให้โชคดี วันนี้ได้ของคืนแล้วก็ยินดีด้วยแกว่าอย่างนั้นนะคะ ^^
เราเลยถามชื่อ ถามบ้านที่อยู่เผื่อว่าเราอยากจะมีอะไรตอบแทนแกบ้าง คุณลุงก็บอกชื่อละแวกบ้าน แต่ก็บอกว่าไม่เป็นไรๆ ได้ของคืนผมก็ดีใจมากแล้ว
สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เราประทับใจคุณลุงมากเลยเอามาแชร์ค่ะ เราเชื่อว่าคนดีๆยังมีอยู่ในสังคมอยู่มากเพียงแต่เราจะเจอหรือไม่เท่านั้นเอง วันนี้เราโชคร้ายและโชคดีในเวลาเดียวกัน สัญญากับตัวเองว่าจะระวังให้มากขึ้น จะได้ไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนและคนอื่นๆต้องมาเหนื่อยกับเราด้วยค่ะ
แชร์เรื่องราวดีๆค่ะ : เป็นลมและทำกระเป๋า,มือถือหล่นบนรถเมล์ แต่มีคนเก็บมาให้ถึงออฟฟิศ
...วันนี้(20/5/56) ตอนเช้าเราขึ้นรถเมล์สาย 195 มาทำงานแถวพระราม 3 (ปกติแฟนจะรับ-ส่งแต่วันนี้เค้าไปทำงาน ตจว.) พอขึ้นมาเจอรถแน่นด้วยความที่กลัวจะสายก็เลยยอมโหน ซึ่งปกติจะไม่ทำเพราะรูตัวว่าเป็นคนหน้ามืดเป็นลมง่าย แต่คิดว่าคงไม่เป็นไร
ยืนอยู่ประมาณ 30 นาที รถใกล้จะถึงป้ายก็เกิดหน้ามืด วูบมองอะไรไม่เห็นแล้วตอนนั้นถือยาดมอยู่ 1 อัน มีสติรางๆว่าจะถึงป้ายแล้วก็เลยฝืนเดินออกมา ได้ยินเสียงคนพูดข้างๆหูว่าคนจะเป็นลมๆ แต่เราก็เดินออกมาลงจากรถเมล์
พอรู้สึกตัวอีกที รถเมล์เคลื่อนไปแล้วเราพบว่าตัวเองยืนตัวเปล่า กระเป๋าถือของเราเป็นกระเป๋า Harrods ในนั้นมีกระเป๋าเงิน กระเป๋าเครื่องสำอางค์เล็กน้อย และ Iphone 5 อยู่ มันคงหล่นบนรถเมล์ตอนที่เราหน้ามืด ตกใจมากไม่รู้จะทำยังไง เลยฝืนตัวเองวิ่งไปที่ป้อมยามหน้าออฟฟิศที่อยู่ฝั่งตรงข้าม หวังจะให้เค้าช่วย ว. หาจราจรหรือขอยืมโทรศัพท์โทรหา ขสมก. แต่เค้าช่วยเราไม่ได้ โทรศัพท์เป็นสายภายในโทรออกไม่ได้ ตอนนั้นเหนื่อยจะขาดใจคิดว่าจะทำยังไงดี พอดีเจอเพื่อนกำลังลงจากรถมอเตอร์ไซค์วิน ก็เลยขอยืมโทรศัพท์กับเงินจำนวนหนึ่งไปเรียกพี่วินหวังจะตามรถเมล์ไป
ระหว่างนั้นก็โทรเข้า ขสมก. เค้ารับปากว่าจะช่วย ว. ให้แล้วจะโทรกลับมา และก็โทรเข้ามือถือตัวเอง มีคนรับสาย แต่ไม่พูด(เหมือนไม่รู้ตัวว่ากดรับ) เราล็อก password ไว้ที่เครื่องด้วย จนสุดท้ายมีคนรับสายและพูดค่ะ เป็นคุณลุงคนนึงเค้าบอกว่าผมเก็บไว้ให้แล้ว เอามาให้ที่หน้าออฟฟิศคุณนะ คุณทำงานที่...ใช่ไหม เราดีใจมากๆค่ะ คุณลุงบอกจะรออยู่หน้าออฟฟิศนะใส่เสื้อสีชมพู ชื่อปัญญา เรารีบบอกพี่วินให้วนกลับออฟฟิศเลย
มาถึงก็เจอคุณลุงนั่งรออยู่ค่ะ พร้อมกระเป๋า โทรศัพท์ และทรัพย์สินทุกอย่างครบ คุณลุงอายุประมาณ 60-70 ปี แกบอกว่าเห็นกระเป๋าวางอยู่ถามคนข้างๆก็บอกผู้หญิงเป็นลมลงจากไปแล้วลืมไว้ คุณลุงเลยลงจากรถป้ายถัดไปแล้วมาถามหาเราจากวินมอเตอร์ไซค์ตรงข้ามออฟฟิศ พอรู้ว่าเราไม่ได้นั่งวิน คุณลุงเลยเดินข้ามสะพานลอยมาถามยามหน้าออฟฟิศ ( คุณลุงไม่เปิดกระเป๋าเงินดูเลยค่ะ เพราะไม่อย่างนั้นจะเจอบัตรพนักงานเราจะรู้ทันทีว่าเราทำงานที่ไหน แต่ไม่แตะกระเป๋าเงินเลย เป็นคนดีมากจริงๆ) พอดีกับที่เราโทรเข้าไปแล้วแกกดผิดกดถูก รับสายได้พอดีถึงได้คืนของกัน
พอเราได้ของทุกอย่างคืนก็ดีใจมากๆไหว้ขอบคุณแกเป็นสิบครั้งแบบไม่รู้จะขอบคุณอย่างไรดี แกบอกว่าไม่เป็นไรผมเจอแบบนี้บ่อยๆ แล้วก็อวยพรขอให้โชคดี วันนี้ได้ของคืนแล้วก็ยินดีด้วยแกว่าอย่างนั้นนะคะ ^^
เราเลยถามชื่อ ถามบ้านที่อยู่เผื่อว่าเราอยากจะมีอะไรตอบแทนแกบ้าง คุณลุงก็บอกชื่อละแวกบ้าน แต่ก็บอกว่าไม่เป็นไรๆ ได้ของคืนผมก็ดีใจมากแล้ว
สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เราประทับใจคุณลุงมากเลยเอามาแชร์ค่ะ เราเชื่อว่าคนดีๆยังมีอยู่ในสังคมอยู่มากเพียงแต่เราจะเจอหรือไม่เท่านั้นเอง วันนี้เราโชคร้ายและโชคดีในเวลาเดียวกัน สัญญากับตัวเองว่าจะระวังให้มากขึ้น จะได้ไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนและคนอื่นๆต้องมาเหนื่อยกับเราด้วยค่ะ