แม่ผมชอบหยิบทิชชู่ในร้านอาหาร หยิบช้อนโยเกิร์ต หยิบโน่นหยิบนี่ไปใช้เองเยอะๆน่ะครับ พอหยิบเสร็จก็เก็บในตู้เย็น
ผมเพิ่งทราบมาว่าการทำแบบนี้มันบาป ผมก็เลยบอกแม่ว่า "ไม่ให้หยิบแล้ว มีเต็มบ้านแล้ว"
แม่ก็เลยเถียงไปว่า "ทีลูกห้ามแม่ไม่ให้ทำอะไร อกตัญญูต่อแม่ บาปหนักกว่าไหม"

พอวันต่อมา แม่พาผมไปร้านตัดผมตัดทรงหล่อๆ(สำหรับแม่) พอดีโรงเรียนไม่ได้บังคับเรื่องทรงผม
พอตัดเสร็จ ก็บอกแม่ว่าไม่ได้ชอบทรงนี้เลย แม่ก็เลยด่าว่า "ทรงนี้ดีแล้ว แม่ชอบ แล้วจะทำไม ทรงเดิมดูไม่ดีเลย"
เสร็จแล้วแม่ก็พาไปห้าง ประมาณ 4-5 ชม. ผมก็อารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่ แม่ก็ด่าว่า "อารมณ์เสียทำไม กลับบ้านไปเลย ไม่ต้องตามมา" ผมก็ยังไม่กลับ เดินต่อไปเรื่อยๆ เพราะไม่ได้อยากกลับเอง

พอวันต่อมา ผมไม่ได้ไปไหน ผมยังไม่หายอารมณ์เสีย แม่เห็นก็เลยอาละวาดหนักเลย ด่าว่า "ทรงผมนี้ดูดีแล้ว ทำไมไม่ชอบตาม" คราวนี้ผมร้องไห้ออกมา แล้วบอกไปว่า "ทำไมจะต้องบังคับด้วยล่ะ ก็ทรงผมอยู่บนหัวผมเอง ไม่ได้อยู่บนแม่นิ" คราวนี้แม่เริ่มด่าหยาบๆเลยว่า "ก็แม่ไม่ชอบ แล้วทำไม ก็อยากให้ตัดทรงหล่อๆ อุตส่าห์หาร้านแพงๆตัด ทำไมถึงไม่สำนึกอีกว่าทำให้เสียตังค์ไปเท่าไหร่แล้ว รู้ตัวไหม" พอหลังจากนี้ แม่ก็เริ่มด่าเรื่องอื่นไปเรื่อยๆ จนผมเสียสติไปหมด

สิ่งที่แม่พูดออกมาแล้วผมเสียใจมากๆ คือ แม่ไม่อยากมีลูกแบบนี้
ทั้งๆที่แม่เพื่อนคนอื่นๆ อยากให้ลูกท่านเอง เป็นเหมือนผม
ผมเรียนเก่ง ได้เกือบท๊อปห้องทุกครั้ง เพื่อนบางคนมาขอให้ผมสอนเลย
ที่ไม่เก่งคือกีฬา แม่ก็รู้อยู่แล้วว่าผมไม่เก่ง

ตอนนี้แม่ผมโกรธมากๆแล้ว ไม่ยอมฟังผมแม้แต่นิดเดียวเลยครับ เอาแต่อาละวาดทั้งวัน ผมจะต้องทำอย่างไรดีครับ