มาดามดำตับเป็ด บทที่ 10 : รักหรอก หรือ หลอกรัก

กระทู้สนทนา
ความเดิมตอนที่แล้ว
http://ppantip.com/topic/30489956

บทที่ 10
รักหรอก หรือ หลอกรัก




                คำพูดปฏิเสธของย่า ทำให้สิ่งที่หวังนั้นพังทะลาย  ดาวรีบวิ่งไปตื้อถามย่าถึงเหตุผล  แต่ย่าก็ทำไม่สนใจและแกล้งหันไปคุยกับคนอื่นแทน  เหตุผลที่ย่าไม่ไปน่าจะมาจากไม่กี่สาเหตุ หนึ่งในนั้นมันคงจะเป็นลักษณะนิสัยของคนแก่ที่เริ่มมีอาการห่วงบ้าน และไม่อยากไปไหนไกลๆ นอกจากนั้นย่าก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้าน้าจุ๋มสักเท่าไหร่  เพราะจริงๆแล้วน้าจุ๋มเป็นญาติห่างๆของยายม้วน  ถ้าเกิดมีการเอาคณะลำตัดไปเล่นจริงๆ ยายม้วนอาจจะใช้อภิสิทธิ์ในการควบคุมทุกอย่าง ฉะนั้นย่าดาวก็คงไม่อยากให้ครอบครัวโดนยายม้วนกลั่นแกล้ง

พ่อรู้ดีว่าดาวอยากไป เลยเข้ามาตบไหล่เบาๆปลอบใจดาว
“ เอาน่ะ เดี๋ยวพ่อจะคุยให้เอง ”

“ จ้ะ ฉันก็หวังว่าย่าจะยอมนะ ”

“ เฮ้อ คงจะยากล่ะมั้ง สองคนนั้นยอมกันซะที่ไหน ”
แม่ดาวเดินเข้ามาพูดสมทบในวงสนทนาอีกคน

“ ฉันพอจะมีวิธีจ้ะแม่ขวัญ แต่ตอนนี้กลับบ้านกันดีกว่า ”

“ งั้นเดี๋ยวฉันไปตามแม่ก่อนนะจ๊ะพี่ เออดาว เอ็งไปตามพ่อฝรั่งสองคนนั้นมาด้วย ”

“ สงสัยอีกนานจ้ะแม่  ดูสิ คนรุมตอมหอมหึ่งซะขนาดนั้น ”

“ เอาเป็นว่าพวกข้ากลับก่อนละกัน ไปแม่ฉันง่วงแหละ ”

ทั้งเด็กสาวแรกรุ่นยันสาวแก่รุ่นแรกก็มะรุมมะตุ้มขอถ่ายรูปทอมกับจิมกันยกใหญ่   ดูเหมือนจิมจะเสน่ห์แรงมากที่สุด เพราะมีแต่คนเข้าไปหอมแก้มใสๆอันเกลี้ยงเกลาของเขา  แก้มของเขาตอนนี้เลอะเต็มไปด้วยรอยลิปสติกจากป้าๆและรอยน้ำหมากจากปากยายๆ  

“ ถ้าฉันไม่โกนหนวดให้นาย จะมีใครหอมแก้มนายไหมล่ะ ชิ!”
ดาวแอบบ่นพึมพำอยู่คนเดียว เธอไม่รู้เลยว่านี่เรียกว่าอาการหึงหวงแบบไม่รู้ตัว

“ เฮ้ยไอ้ดาว ปล่อยสองคนนั้นไปเถอะ เราไปหาอะไรกินงานวัดดีกว่า ฉันหิวว่ะแก ”

“ อืมๆก็ได้ หิวเหมือนกัน ”

ทันทีที่ดาวและสมใจเดินออกไป  จิมก็รีบเดินฝ่าดงแม่ยกทั้งหลายเพื่อจะตามดาวไปให้ทัน  
“ เฮ้จิม แกจะไปไหน ”

“ I’ll be back  ”

+++++



                   มหรสพทุกอย่างเริ่มทยอยปิดไฟกันหมด เหลือเพียงชิงช้าม้าหมุนและร้านค้าบางร้านที่ยังเปิดอยู่  ดาวปล่อยให้สมใจไปกินหอยทอดที่ท้ายวัด  ส่วนเธอก็มาเดินเล่นริมคลองแทน เสียงเพลงจากลูกทุ่งเชยๆเคล้าระคนกับเสียงพูดเหน่อๆของดีเจรถบั๊มยังคงเปิดดังกระหึ่มอยู่เรื่อยๆ  ถึงแม้เสียงเพลงจะดังแค่ไหน มันก็ไม่ได้ทำลายบรรยากาศในค่ำคืนนี้ของดาวเลย  เธอกับรู้สึกผ่อนคลายด้วยซ้ำที่กลับมาย้อนวันวานวัยเด็กอีกครั้ง  เธอยังจำได้ดีกับการขึ้นชิงช้าสวรรค์ครั้งแรก  ครั้งนั้นมีพี่เอกขึ้นมาเป็นเพื่อนเธอด้วย  

“ ไม่อาวววววว ดาวไม่ขึ้นนนน  พี่เอกกก ดาวไม่ขึ้น! ดาวกลัวความสูง! ”

“ น่าน้องดาวคนดี  มาขึ้นกับพี่หน่อยนะ ชิงช้าไม่เห็นจะสูง ”

“ โหยยสูงเกือบยอดต้นหูกวางขนาดนั้น ดาวขอลาค่ะ ”

“ นะดาวขึ้นเถอะ สองรอบพอแล้วลงเลย โอเค๊? ”

                ดาวเอามือเกาะบันไดทางขึ้นชิงช้าสวรรค์ไว้แน่นเป็นตุ๊กแก  พี่เอกก็เลยให้เด็กขายตั๋วช่วยกันแกะมือดาวและลากเข้ากระเช้าไปได้ในที่สุด  พอชิงช้าเริ่มเคลื่อนตัว เธอก็เอาแต่เอามือปิดตาไม่กล้ามองอะไรเลย พี่เอกพยายามพูดให้เธอสบายใจขึ้น แต่ตอนนี้หูก็อื้อไปหมดเพราะว่าความกลัว  โดยปกติชิงช้าสวรรค์จะเปิดเพลงไปด้วยในขณะที่เคลื่อนที่   แต่ครั้งนี้มันกลับเงียบผิดปกติ  ดาวเริ่มรู้สึกว่ากระเช้าชิงช้าของเธอเคลื่อนมาหยุดอยู่ตรงยอด  

“ พี่เอก ทำไมชิงช้ามันหยุดอ่ะคะ? ”

“ จุ๊จุ๊ เงียบเงียบ ตั้งใจฟังนะ ”

“ ตึ๋งตึงตึ่งตึงตึ๋งตึง ตึ่งตึงตึ๋งตึง..ฮ้าาาา...”
เสียงกีตาร์อินโทรหนึ่งดังขึ้นพร้อมเสียงฮัม  ดาวรู้สึกคุ้นกับเพลงนี้มาก

“ ฮ้าฮาฮ่าฮาฮ่าฮ้า ฮ่าฮาฮ้าฮาาาาา..”
เสียงฮัมเพลงที่ดังมาจากลำโพงชิงช้าสวรรค์มันคือเสียงของพี่เอก ดาวเอามือที่ปืดตาออก และมองหน้าพี่เอกด้วยความสงสัย พี่เอกเอาแต่ยิ้มไม่พูดอะไร

“ ยากจะบอกเหตุลให้เธอเข้าใจ ว่าทำไมต้องรักเธอเสียมากมาย ไม่มองตัวเองว่าเธอไม่แคร์..”
เสียงเพลงของพี่เอกดังขึ้นมาถึงจุดยอดของกระเช้าด้านบน ถึงแม้จะฟังดูซ่าๆไปบ้าง แต่สายลมที่พัดเพลงขึ้นมา มันช่วยโอบอุ้มให้เพลงนั้นดูนุ่มละมุน

“ นี่มันอะไรกันคะพี่เอก? ”
ดาวถามพี่เอกด้วยความสงสัย แต่เธอก็ยิ้มกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะมันแสนจะโรแมนติคเหลือเกิน

“ ฟังเพลงให้จบก่อนดาว จุ๊จุ๊”
พี่เอกยิ้มแบบมีเลศนัย  แววตาเจ้าเล่ห์ของพี่เอกบวกกับรอยยิ้ม มันทำให้ดาวเคลิ้มเหมือนต้องมนต์

“....แค่แอบมีเธออยู่ในใจก็พอ     ไม่ขอให้เธอมารักและเห็นใจฉัน
แค่ปล่อยให้คนคนนึง ฝันไปก็แล้วกัน อย่าสนใจเลย..อย่าสนใจ  ”

“ เป็นไงดาว เพราะไหม? นี่พี่อัดใส่เทปหลายรอบจนเทปแทบยุ่ยเลยนะ ”

“ เพราะมากค่ะ แต่ว่าทำแบบนี้ก็เขินแย่สิคะ ”

“ เขินจริงเหรอดาว? ”
พี่เอกทำสีหน้าตื่นเต้นเมื่อดาวทำอาการเขินออกมา

“ ค่ะ ”
ดาวตอบสั้นแล้วก้มหน้าลงด้วยความขวยเขิน

“ ขอบใจมากนะดาว สารภาพรักกับกิ่งด้วยเพลงแบบเนี้ยก่อนที่จะจบม.6  เค้าต้องชอบแน่เลย เลือกเพลงตั้งนาน พี่ว่าเพลงเก่าลิฟท์กับออยเพลงเนี้ยเพราะสุด ”

“ กิ่ง? กิ่งไหนคะ”

“ พี่กิ่งหัวหน้าหรีดสีเราไง พี่ไม่กล้าไปบอกรักเค้าหรอก พี่กะจะลองแบบนี้ดู พี่ไม่อยากพลาดเลยซ้อมก่อน ดาวว่าพี่กิ่งจะเซอร์ไพร้ส์ไหม๊? ”

“.......”
ดาวนิ่งไปชั่วครู่ เพราะสิ่งทั้งหมดทั้งมวลที่พี่เอกทำให้ มันไม่ได้มีไว้ให้เธอ แต่มันเป็นการซ้อมทำก่อนที่จะทำจริงๆกับพี่กิ่ง  เธอแค่ตัวซ้อมทดลองของพี่เอกเท่านั้น

“ ค่ะ เซอร์ไพร้ส์ม๊ากมากค่ะ ”
ดาวตอบด้วยน้ำเสียงสูงและยิ้มแหยๆใส่พี่เอก  ความรู้สึกผิดหวังมันทำเธอลืมการกลัวความสูงไปทันที

“ ดาวดูนี่สิ”
พี่เอกยื่นเพจเจอร์มาให้ดาวดู

“ อุ้ย! นี่มันเพจรุ่นใหม่ล่าสุดเลยนี่คะ  เอ็ดดี้แอนด์เดอะแก๊งค์ โหลายหมาหน้าย่นด้วย”

“ พี่ให้ ”

“ ให้ดาวเหรอคะ? ”

“ ใช่ พี่ให้ดาว เอาไว้เพจหากันตอนพี่ไปเรียนกรุงเทพ ”

“ แต่ราคาต้องหลายพันนะคะ ”

“ เอาน่าถือว่าเป็นของขวัญที่ช่วยพี่มาตลอด  พี่ซื้อเครื่องให้ แต่ไปจ่ายรายเดือนเองนะ เดือนละ280 ”

“ ขอบคุณค่ะพี่เอก ดาวอยากได้มานานแล้วนะคะ ใครไม่มีตอนเนี้ยเสี่ยวแย่เลย ”

“ ส่วนนี้เพจของพี่ลายเอ็ดดี้ เพจหาพี่ได้เสมอนะ 1188เรียก 6306969 ”

“ แหมพี่เอกอ่ะ  ได้เบอร์เพจจ๊าบจังเลยค่ะ ถ้าดาวเพจหาทุกวันก็อย่าเบื่อนะคะ ”

               หลังจากวันนั้นดาวก็ได้ข่าวว่าพี่เอกจีบพี่กิ่งสำเร็จ  แถมพี่เอกก็ซื้อเพจเอ็ดดี้แอนด์เดอะแก็งค์ให้พี่กิ่งเหมือนกัน แต่ซื้อลายพุดเดิ้ลให้   ในช่วงแรกๆ พี่เอกมักส่งข้อความมาผิดเครื่อง เนื่องจากเบอร์เพจดาวกับพี่กิ่งคล้ายกัน  ดาวก็พยายามหลอกตัวเองว่าข้อความเหล่านั้นส่งถึงเธอ

“ เฮ้ดาว นั่งยิ้มอะไรอยู่คนเดียว thinking of me? ”
เสียงจิมดังแทรกเข้ามาดับภวังค์เรื่องราวดาวในอดีต

“ เปล่าไม่มีอะไร กำลังจะไปแหล่ะ”

“ จะไปไหน? ไปขึ้นสวรรค์กัน ”

“ ห๊ะ? อะไรนะ ”

“ ก็นั่งไง Ferris Wheel เห็นเด็กคนนั้นบอกว่าขึ้นสวรรค์ไหมพี่ ”
จิมชี้ไปที่ชิงช้าสวรรค์

“ เรียกขึ้นชิงช้าเฉยๆก็พอมั้ง ฉันไม่ขึ้น”

“ นะ ขึ้นหน่อย”

“ ฉันกลัวความสูง”

“ อ้าวเหรอ งั้นไม่ขึ้นก็ได้ งั้นไปยิงปืนกัน ”

“ ถ้าฉันไม่ยิง นายก็จะชวนฉันนั่งรถบั๊มหรือม้าหมุนแทนใช่มะ ตื้อจริงๆเลยนายเนี้ย ”

“ พรุ่งนี้ผมกลับแล้วนะ ผมแค่อยากมีเวลาส่วนตัวกับคุณนานๆ ”

คำพูดนี้ของจิมทำให้ดาวใจอ่อนลงมาทันที คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายของเธอและเขา ถ้าเธอปล่อยให้เวลามันเดินหายไปกับอารมณ์ไร้สาระ  เธออาจจะต้องเสียดายทีหลังก็ได้  

“ ฉันยิงไม่เก่งนะ ไปช่วยเชียร์นายล่ะกัน ”

จิมเหมากระสุนปืนจุกน้ำปลาจนเกือบหมดร้าน เขาพยายามยิงเท่าไหร่ก็ไม่โดนอะไรสักอย่าง ดาวก็ได้แต่ขำกับอาการโก๊ะกังของจิมที่เล็งปืน  
“ นี่นายจิม จะโดนสักอันไหม ”

จิมหันปืนมาทางดาว เขาไม่ได้ใส่กระสุนที่ปลายปืน แต่กดไกปืนยิงออกมาที่ด้านหน้าดาว
“ นี่ไง Bang! ”

“ นี่ ถึงจะมีแต่ลมฉันก็เจ็บนะ! ”

“ อ้าวเจ็บหลังเหรอ? ”

“ อีฝรั่งบ้า”
ดาวเอามือปิดหน้าอกเพราะรู้ว่าจิมกำลังแซวดาวเรื่องหน้าอกอันแบนราบ

“ ดูช้าๆนะ ”
จิมใช้มือขวาทาบที่หน้าอกของเขาด้านซ้าย แล้วทำท่าเหมือนกับกำบางอย่าง เสร็จแล้วเขาก็เอาสิ่งว่างเปล่าที่เขากำไปใส่ที่ปลายปืน แล้วเขาก็เล็งมาที่มาที่ด้านซ้ายของดาวเช่นกัน
“ Bang!  ถึงพรุ่งนี้ตัวผมไม่อยู่แล้ว แต่ใจผมอยู่ตรงนั้นกับคุณแล้วนะดาว จะให้ผมยิงอีกนัดก็คงไม่มีแล้วล่ะ เพราะกระสุนมันครบสี่ห้องหัวใจแล่ะ ”

“ ใครสอนนายยะ เรื่องสีห้องหัวใจ ลิเก๊ลิเก”

“ พ่อคุณสอน ”

“ เออ ตกลงพ่อฉันไปคุยกับนายอีท่าไหน นายถึงยอมขึ้นไปเล่นลำตัด ”

“  Secret! Shuuuu!!”

“ มีความลับอะไรกันเนี้ย ถ้าไม่บอกพรุ่งนี้ฉันไม่ไปส่งที่สนามบินนะยะ ”

“ ดีแล้ว ไม่ต้องไปหรอก ผมไม่อยากร้องไห้ตอนไปจากคุณน่ะ”

               ในใจจิมจริงๆแล้ว เขาไม่อยากจะเห็นดาวร้องไห้ตอนที่มาส่งที่สนามบิน เพราะมันจะยิ่งทำให้เขาไม่อยากกลับอเมริกา และใจดาวจริงๆแล้วก็ไม่อยากไปส่งจิมเหมือนกันเพราะเธอก็ไม่อยากร้องไห้อาลัยอาวรณ์จิมให้เป็นที่น่าสงสัยกับคนอื่น  เธอยังไม่อยากแสดงออกให้ใครรู้มาก โดยเฉพาะจิม เธอยังอยากรู้จักจิมให้มากกว่านี้  

“ นายนี่มันผู้ชายขี้แยจริงๆเลยนะ ไม่ส่งก็ไม่ส่ง ฉันก็จะได้ไม่ต้องตื่นเช้า ชิ!”

“  ดาว ดาว ดาว”
สมใจวิ่งกระหืดกระหอบหน้าตาตื่นมาเหมือนมีเรื่องไม่สู้ดี

“ มีอะไรสมใจ? ”

“ พี่เอกของแกอ่ะ เมาอยู่ท้ายวัดไม่ยอมกลับบ้าน พอเจอฉันก็ถามหาแก ฉันเลยมาตามแกเนี้ย ”

“ เค้ามาอยู่ที่นี้ได้ยังไงอ่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่กรุงเทพนิ”

“ ไม่รู้เว้ย แกรีบไปดูเหอะ ”
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่