ความเดิมตอนที่แล้ว
http://ppantip.com/topic/30489956
บทที่ 10
รักหรอก หรือ หลอกรัก
คำพูดปฏิเสธของย่า ทำให้สิ่งที่หวังนั้นพังทะลาย ดาวรีบวิ่งไปตื้อถามย่าถึงเหตุผล แต่ย่าก็ทำไม่สนใจและแกล้งหันไปคุยกับคนอื่นแทน เหตุผลที่ย่าไม่ไปน่าจะมาจากไม่กี่สาเหตุ หนึ่งในนั้นมันคงจะเป็นลักษณะนิสัยของคนแก่ที่เริ่มมีอาการห่วงบ้าน และไม่อยากไปไหนไกลๆ นอกจากนั้นย่าก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้าน้าจุ๋มสักเท่าไหร่ เพราะจริงๆแล้วน้าจุ๋มเป็นญาติห่างๆของยายม้วน ถ้าเกิดมีการเอาคณะลำตัดไปเล่นจริงๆ ยายม้วนอาจจะใช้อภิสิทธิ์ในการควบคุมทุกอย่าง ฉะนั้นย่าดาวก็คงไม่อยากให้ครอบครัวโดนยายม้วนกลั่นแกล้ง
พ่อรู้ดีว่าดาวอยากไป เลยเข้ามาตบไหล่เบาๆปลอบใจดาว
“ เอาน่ะ เดี๋ยวพ่อจะคุยให้เอง ”
“ จ้ะ ฉันก็หวังว่าย่าจะยอมนะ ”
“ เฮ้อ คงจะยากล่ะมั้ง สองคนนั้นยอมกันซะที่ไหน ”
แม่ดาวเดินเข้ามาพูดสมทบในวงสนทนาอีกคน
“ ฉันพอจะมีวิธีจ้ะแม่ขวัญ แต่ตอนนี้กลับบ้านกันดีกว่า ”
“ งั้นเดี๋ยวฉันไปตามแม่ก่อนนะจ๊ะพี่ เออดาว เอ็งไปตามพ่อฝรั่งสองคนนั้นมาด้วย ”
“ สงสัยอีกนานจ้ะแม่ ดูสิ คนรุมตอมหอมหึ่งซะขนาดนั้น ”
“ เอาเป็นว่าพวกข้ากลับก่อนละกัน ไปแม่ฉันง่วงแหละ ”
ทั้งเด็กสาวแรกรุ่นยันสาวแก่รุ่นแรกก็มะรุมมะตุ้มขอถ่ายรูปทอมกับจิมกันยกใหญ่ ดูเหมือนจิมจะเสน่ห์แรงมากที่สุด เพราะมีแต่คนเข้าไปหอมแก้มใสๆอันเกลี้ยงเกลาของเขา แก้มของเขาตอนนี้เลอะเต็มไปด้วยรอยลิปสติกจากป้าๆและรอยน้ำหมากจากปากยายๆ
“ ถ้าฉันไม่โกนหนวดให้นาย จะมีใครหอมแก้มนายไหมล่ะ ชิ!”
ดาวแอบบ่นพึมพำอยู่คนเดียว เธอไม่รู้เลยว่านี่เรียกว่าอาการหึงหวงแบบไม่รู้ตัว
“ เฮ้ยไอ้ดาว ปล่อยสองคนนั้นไปเถอะ เราไปหาอะไรกินงานวัดดีกว่า ฉันหิวว่ะแก ”
“ อืมๆก็ได้ หิวเหมือนกัน ”
ทันทีที่ดาวและสมใจเดินออกไป จิมก็รีบเดินฝ่าดงแม่ยกทั้งหลายเพื่อจะตามดาวไปให้ทัน
“ เฮ้จิม แกจะไปไหน ”
“ I’ll be back ”
+++++
มหรสพทุกอย่างเริ่มทยอยปิดไฟกันหมด เหลือเพียงชิงช้าม้าหมุนและร้านค้าบางร้านที่ยังเปิดอยู่ ดาวปล่อยให้สมใจไปกินหอยทอดที่ท้ายวัด ส่วนเธอก็มาเดินเล่นริมคลองแทน เสียงเพลงจากลูกทุ่งเชยๆเคล้าระคนกับเสียงพูดเหน่อๆของดีเจรถบั๊มยังคงเปิดดังกระหึ่มอยู่เรื่อยๆ ถึงแม้เสียงเพลงจะดังแค่ไหน มันก็ไม่ได้ทำลายบรรยากาศในค่ำคืนนี้ของดาวเลย เธอกับรู้สึกผ่อนคลายด้วยซ้ำที่กลับมาย้อนวันวานวัยเด็กอีกครั้ง เธอยังจำได้ดีกับการขึ้นชิงช้าสวรรค์ครั้งแรก ครั้งนั้นมีพี่เอกขึ้นมาเป็นเพื่อนเธอด้วย
“ ไม่อาวววววว ดาวไม่ขึ้นนนน พี่เอกกก ดาวไม่ขึ้น! ดาวกลัวความสูง! ”
“ น่าน้องดาวคนดี มาขึ้นกับพี่หน่อยนะ ชิงช้าไม่เห็นจะสูง ”
“ โหยยสูงเกือบยอดต้นหูกวางขนาดนั้น ดาวขอลาค่ะ ”
“ นะดาวขึ้นเถอะ สองรอบพอแล้วลงเลย โอเค๊? ”
ดาวเอามือเกาะบันไดทางขึ้นชิงช้าสวรรค์ไว้แน่นเป็นตุ๊กแก พี่เอกก็เลยให้เด็กขายตั๋วช่วยกันแกะมือดาวและลากเข้ากระเช้าไปได้ในที่สุด พอชิงช้าเริ่มเคลื่อนตัว เธอก็เอาแต่เอามือปิดตาไม่กล้ามองอะไรเลย พี่เอกพยายามพูดให้เธอสบายใจขึ้น แต่ตอนนี้หูก็อื้อไปหมดเพราะว่าความกลัว โดยปกติชิงช้าสวรรค์จะเปิดเพลงไปด้วยในขณะที่เคลื่อนที่ แต่ครั้งนี้มันกลับเงียบผิดปกติ ดาวเริ่มรู้สึกว่ากระเช้าชิงช้าของเธอเคลื่อนมาหยุดอยู่ตรงยอด
“ พี่เอก ทำไมชิงช้ามันหยุดอ่ะคะ? ”
“ จุ๊จุ๊ เงียบเงียบ ตั้งใจฟังนะ ”
“ ตึ๋งตึงตึ่งตึงตึ๋งตึง ตึ่งตึงตึ๋งตึง..ฮ้าาาา...”
เสียงกีตาร์อินโทรหนึ่งดังขึ้นพร้อมเสียงฮัม ดาวรู้สึกคุ้นกับเพลงนี้มาก
“ ฮ้าฮาฮ่าฮาฮ่าฮ้า ฮ่าฮาฮ้าฮาาาาา..”
เสียงฮัมเพลงที่ดังมาจากลำโพงชิงช้าสวรรค์มันคือเสียงของพี่เอก ดาวเอามือที่ปืดตาออก และมองหน้าพี่เอกด้วยความสงสัย พี่เอกเอาแต่ยิ้มไม่พูดอะไร
“ ยากจะบอกเหตุลให้เธอเข้าใจ ว่าทำไมต้องรักเธอเสียมากมาย ไม่มองตัวเองว่าเธอไม่แคร์..”
เสียงเพลงของพี่เอกดังขึ้นมาถึงจุดยอดของกระเช้าด้านบน ถึงแม้จะฟังดูซ่าๆไปบ้าง แต่สายลมที่พัดเพลงขึ้นมา มันช่วยโอบอุ้มให้เพลงนั้นดูนุ่มละมุน
“ นี่มันอะไรกันคะพี่เอก? ”
ดาวถามพี่เอกด้วยความสงสัย แต่เธอก็ยิ้มกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะมันแสนจะโรแมนติคเหลือเกิน
“ ฟังเพลงให้จบก่อนดาว จุ๊จุ๊”
พี่เอกยิ้มแบบมีเลศนัย แววตาเจ้าเล่ห์ของพี่เอกบวกกับรอยยิ้ม มันทำให้ดาวเคลิ้มเหมือนต้องมนต์
“....แค่แอบมีเธออยู่ในใจก็พอ ไม่ขอให้เธอมารักและเห็นใจฉัน
แค่ปล่อยให้คนคนนึง ฝันไปก็แล้วกัน อย่าสนใจเลย..อย่าสนใจ ”
“ เป็นไงดาว เพราะไหม? นี่พี่อัดใส่เทปหลายรอบจนเทปแทบยุ่ยเลยนะ ”
“ เพราะมากค่ะ แต่ว่าทำแบบนี้ก็เขินแย่สิคะ ”
“ เขินจริงเหรอดาว? ”
พี่เอกทำสีหน้าตื่นเต้นเมื่อดาวทำอาการเขินออกมา
“ ค่ะ ”
ดาวตอบสั้นแล้วก้มหน้าลงด้วยความขวยเขิน
“ ขอบใจมากนะดาว สารภาพรักกับกิ่งด้วยเพลงแบบเนี้ยก่อนที่จะจบม.6 เค้าต้องชอบแน่เลย เลือกเพลงตั้งนาน พี่ว่าเพลงเก่าลิฟท์กับออยเพลงเนี้ยเพราะสุด ”
“ กิ่ง? กิ่งไหนคะ”
“ พี่กิ่งหัวหน้าหรีดสีเราไง พี่ไม่กล้าไปบอกรักเค้าหรอก พี่กะจะลองแบบนี้ดู พี่ไม่อยากพลาดเลยซ้อมก่อน ดาวว่าพี่กิ่งจะเซอร์ไพร้ส์ไหม๊? ”
“.......”
ดาวนิ่งไปชั่วครู่ เพราะสิ่งทั้งหมดทั้งมวลที่พี่เอกทำให้ มันไม่ได้มีไว้ให้เธอ แต่มันเป็นการซ้อมทำก่อนที่จะทำจริงๆกับพี่กิ่ง เธอแค่ตัวซ้อมทดลองของพี่เอกเท่านั้น
“ ค่ะ เซอร์ไพร้ส์ม๊ากมากค่ะ ”
ดาวตอบด้วยน้ำเสียงสูงและยิ้มแหยๆใส่พี่เอก ความรู้สึกผิดหวังมันทำเธอลืมการกลัวความสูงไปทันที
“ ดาวดูนี่สิ”
พี่เอกยื่นเพจเจอร์มาให้ดาวดู
“ อุ้ย! นี่มันเพจรุ่นใหม่ล่าสุดเลยนี่คะ เอ็ดดี้แอนด์เดอะแก๊งค์ โหลายหมาหน้าย่นด้วย”
“ พี่ให้ ”
“ ให้ดาวเหรอคะ? ”
“ ใช่ พี่ให้ดาว เอาไว้เพจหากันตอนพี่ไปเรียนกรุงเทพ ”
“ แต่ราคาต้องหลายพันนะคะ ”
“ เอาน่าถือว่าเป็นของขวัญที่ช่วยพี่มาตลอด พี่ซื้อเครื่องให้ แต่ไปจ่ายรายเดือนเองนะ เดือนละ280 ”
“ ขอบคุณค่ะพี่เอก ดาวอยากได้มานานแล้วนะคะ ใครไม่มีตอนเนี้ยเสี่ยวแย่เลย ”
“ ส่วนนี้เพจของพี่ลายเอ็ดดี้ เพจหาพี่ได้เสมอนะ 1188เรียก 6306969 ”
“ แหมพี่เอกอ่ะ ได้เบอร์เพจจ๊าบจังเลยค่ะ ถ้าดาวเพจหาทุกวันก็อย่าเบื่อนะคะ ”
หลังจากวันนั้นดาวก็ได้ข่าวว่าพี่เอกจีบพี่กิ่งสำเร็จ แถมพี่เอกก็ซื้อเพจเอ็ดดี้แอนด์เดอะแก็งค์ให้พี่กิ่งเหมือนกัน แต่ซื้อลายพุดเดิ้ลให้ ในช่วงแรกๆ พี่เอกมักส่งข้อความมาผิดเครื่อง เนื่องจากเบอร์เพจดาวกับพี่กิ่งคล้ายกัน ดาวก็พยายามหลอกตัวเองว่าข้อความเหล่านั้นส่งถึงเธอ
“ เฮ้ดาว นั่งยิ้มอะไรอยู่คนเดียว thinking of me? ”
เสียงจิมดังแทรกเข้ามาดับภวังค์เรื่องราวดาวในอดีต
“ เปล่าไม่มีอะไร กำลังจะไปแหล่ะ”
“ จะไปไหน? ไปขึ้นสวรรค์กัน ”
“ ห๊ะ? อะไรนะ ”
“ ก็นั่งไง Ferris Wheel เห็นเด็กคนนั้นบอกว่าขึ้นสวรรค์ไหมพี่ ”
จิมชี้ไปที่ชิงช้าสวรรค์
“ เรียกขึ้นชิงช้าเฉยๆก็พอมั้ง ฉันไม่ขึ้น”
“ นะ ขึ้นหน่อย”
“ ฉันกลัวความสูง”
“ อ้าวเหรอ งั้นไม่ขึ้นก็ได้ งั้นไปยิงปืนกัน ”
“ ถ้าฉันไม่ยิง นายก็จะชวนฉันนั่งรถบั๊มหรือม้าหมุนแทนใช่มะ ตื้อจริงๆเลยนายเนี้ย ”
“ พรุ่งนี้ผมกลับแล้วนะ ผมแค่อยากมีเวลาส่วนตัวกับคุณนานๆ ”
คำพูดนี้ของจิมทำให้ดาวใจอ่อนลงมาทันที คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายของเธอและเขา ถ้าเธอปล่อยให้เวลามันเดินหายไปกับอารมณ์ไร้สาระ เธออาจจะต้องเสียดายทีหลังก็ได้
“ ฉันยิงไม่เก่งนะ ไปช่วยเชียร์นายล่ะกัน ”
จิมเหมากระสุนปืนจุกน้ำปลาจนเกือบหมดร้าน เขาพยายามยิงเท่าไหร่ก็ไม่โดนอะไรสักอย่าง ดาวก็ได้แต่ขำกับอาการโก๊ะกังของจิมที่เล็งปืน
“ นี่นายจิม จะโดนสักอันไหม ”
จิมหันปืนมาทางดาว เขาไม่ได้ใส่กระสุนที่ปลายปืน แต่กดไกปืนยิงออกมาที่ด้านหน้าดาว
“ นี่ไง Bang! ”
“ นี่ ถึงจะมีแต่ลมฉันก็เจ็บนะ! ”
“ อ้าวเจ็บหลังเหรอ? ”
“ อีฝรั่งบ้า”
ดาวเอามือปิดหน้าอกเพราะรู้ว่าจิมกำลังแซวดาวเรื่องหน้าอกอันแบนราบ
“ ดูช้าๆนะ ”
จิมใช้มือขวาทาบที่หน้าอกของเขาด้านซ้าย แล้วทำท่าเหมือนกับกำบางอย่าง เสร็จแล้วเขาก็เอาสิ่งว่างเปล่าที่เขากำไปใส่ที่ปลายปืน แล้วเขาก็เล็งมาที่มาที่ด้านซ้ายของดาวเช่นกัน
“ Bang! ถึงพรุ่งนี้ตัวผมไม่อยู่แล้ว แต่ใจผมอยู่ตรงนั้นกับคุณแล้วนะดาว จะให้ผมยิงอีกนัดก็คงไม่มีแล้วล่ะ เพราะกระสุนมันครบสี่ห้องหัวใจแล่ะ ”
“ ใครสอนนายยะ เรื่องสีห้องหัวใจ ลิเก๊ลิเก”
“ พ่อคุณสอน ”
“ เออ ตกลงพ่อฉันไปคุยกับนายอีท่าไหน นายถึงยอมขึ้นไปเล่นลำตัด ”
“ Secret! Shuuuu!!”
“ มีความลับอะไรกันเนี้ย ถ้าไม่บอกพรุ่งนี้ฉันไม่ไปส่งที่สนามบินนะยะ ”
“ ดีแล้ว ไม่ต้องไปหรอก ผมไม่อยากร้องไห้ตอนไปจากคุณน่ะ”
ในใจจิมจริงๆแล้ว เขาไม่อยากจะเห็นดาวร้องไห้ตอนที่มาส่งที่สนามบิน เพราะมันจะยิ่งทำให้เขาไม่อยากกลับอเมริกา และใจดาวจริงๆแล้วก็ไม่อยากไปส่งจิมเหมือนกันเพราะเธอก็ไม่อยากร้องไห้อาลัยอาวรณ์จิมให้เป็นที่น่าสงสัยกับคนอื่น เธอยังไม่อยากแสดงออกให้ใครรู้มาก โดยเฉพาะจิม เธอยังอยากรู้จักจิมให้มากกว่านี้
“ นายนี่มันผู้ชายขี้แยจริงๆเลยนะ ไม่ส่งก็ไม่ส่ง ฉันก็จะได้ไม่ต้องตื่นเช้า ชิ!”
“ ดาว ดาว ดาว”
สมใจวิ่งกระหืดกระหอบหน้าตาตื่นมาเหมือนมีเรื่องไม่สู้ดี
“ มีอะไรสมใจ? ”
“ พี่เอกของแกอ่ะ เมาอยู่ท้ายวัดไม่ยอมกลับบ้าน พอเจอฉันก็ถามหาแก ฉันเลยมาตามแกเนี้ย ”
“ เค้ามาอยู่ที่นี้ได้ยังไงอ่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่กรุงเทพนิ”
“ ไม่รู้เว้ย แกรีบไปดูเหอะ ”
มาดามดำตับเป็ด บทที่ 10 : รักหรอก หรือ หลอกรัก
http://ppantip.com/topic/30489956
บทที่ 10
รักหรอก หรือ หลอกรัก
คำพูดปฏิเสธของย่า ทำให้สิ่งที่หวังนั้นพังทะลาย ดาวรีบวิ่งไปตื้อถามย่าถึงเหตุผล แต่ย่าก็ทำไม่สนใจและแกล้งหันไปคุยกับคนอื่นแทน เหตุผลที่ย่าไม่ไปน่าจะมาจากไม่กี่สาเหตุ หนึ่งในนั้นมันคงจะเป็นลักษณะนิสัยของคนแก่ที่เริ่มมีอาการห่วงบ้าน และไม่อยากไปไหนไกลๆ นอกจากนั้นย่าก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้าน้าจุ๋มสักเท่าไหร่ เพราะจริงๆแล้วน้าจุ๋มเป็นญาติห่างๆของยายม้วน ถ้าเกิดมีการเอาคณะลำตัดไปเล่นจริงๆ ยายม้วนอาจจะใช้อภิสิทธิ์ในการควบคุมทุกอย่าง ฉะนั้นย่าดาวก็คงไม่อยากให้ครอบครัวโดนยายม้วนกลั่นแกล้ง
พ่อรู้ดีว่าดาวอยากไป เลยเข้ามาตบไหล่เบาๆปลอบใจดาว
“ เอาน่ะ เดี๋ยวพ่อจะคุยให้เอง ”
“ จ้ะ ฉันก็หวังว่าย่าจะยอมนะ ”
“ เฮ้อ คงจะยากล่ะมั้ง สองคนนั้นยอมกันซะที่ไหน ”
แม่ดาวเดินเข้ามาพูดสมทบในวงสนทนาอีกคน
“ ฉันพอจะมีวิธีจ้ะแม่ขวัญ แต่ตอนนี้กลับบ้านกันดีกว่า ”
“ งั้นเดี๋ยวฉันไปตามแม่ก่อนนะจ๊ะพี่ เออดาว เอ็งไปตามพ่อฝรั่งสองคนนั้นมาด้วย ”
“ สงสัยอีกนานจ้ะแม่ ดูสิ คนรุมตอมหอมหึ่งซะขนาดนั้น ”
“ เอาเป็นว่าพวกข้ากลับก่อนละกัน ไปแม่ฉันง่วงแหละ ”
ทั้งเด็กสาวแรกรุ่นยันสาวแก่รุ่นแรกก็มะรุมมะตุ้มขอถ่ายรูปทอมกับจิมกันยกใหญ่ ดูเหมือนจิมจะเสน่ห์แรงมากที่สุด เพราะมีแต่คนเข้าไปหอมแก้มใสๆอันเกลี้ยงเกลาของเขา แก้มของเขาตอนนี้เลอะเต็มไปด้วยรอยลิปสติกจากป้าๆและรอยน้ำหมากจากปากยายๆ
“ ถ้าฉันไม่โกนหนวดให้นาย จะมีใครหอมแก้มนายไหมล่ะ ชิ!”
ดาวแอบบ่นพึมพำอยู่คนเดียว เธอไม่รู้เลยว่านี่เรียกว่าอาการหึงหวงแบบไม่รู้ตัว
“ เฮ้ยไอ้ดาว ปล่อยสองคนนั้นไปเถอะ เราไปหาอะไรกินงานวัดดีกว่า ฉันหิวว่ะแก ”
“ อืมๆก็ได้ หิวเหมือนกัน ”
ทันทีที่ดาวและสมใจเดินออกไป จิมก็รีบเดินฝ่าดงแม่ยกทั้งหลายเพื่อจะตามดาวไปให้ทัน
“ เฮ้จิม แกจะไปไหน ”
“ I’ll be back ”
+++++
มหรสพทุกอย่างเริ่มทยอยปิดไฟกันหมด เหลือเพียงชิงช้าม้าหมุนและร้านค้าบางร้านที่ยังเปิดอยู่ ดาวปล่อยให้สมใจไปกินหอยทอดที่ท้ายวัด ส่วนเธอก็มาเดินเล่นริมคลองแทน เสียงเพลงจากลูกทุ่งเชยๆเคล้าระคนกับเสียงพูดเหน่อๆของดีเจรถบั๊มยังคงเปิดดังกระหึ่มอยู่เรื่อยๆ ถึงแม้เสียงเพลงจะดังแค่ไหน มันก็ไม่ได้ทำลายบรรยากาศในค่ำคืนนี้ของดาวเลย เธอกับรู้สึกผ่อนคลายด้วยซ้ำที่กลับมาย้อนวันวานวัยเด็กอีกครั้ง เธอยังจำได้ดีกับการขึ้นชิงช้าสวรรค์ครั้งแรก ครั้งนั้นมีพี่เอกขึ้นมาเป็นเพื่อนเธอด้วย
“ ไม่อาวววววว ดาวไม่ขึ้นนนน พี่เอกกก ดาวไม่ขึ้น! ดาวกลัวความสูง! ”
“ น่าน้องดาวคนดี มาขึ้นกับพี่หน่อยนะ ชิงช้าไม่เห็นจะสูง ”
“ โหยยสูงเกือบยอดต้นหูกวางขนาดนั้น ดาวขอลาค่ะ ”
“ นะดาวขึ้นเถอะ สองรอบพอแล้วลงเลย โอเค๊? ”
ดาวเอามือเกาะบันไดทางขึ้นชิงช้าสวรรค์ไว้แน่นเป็นตุ๊กแก พี่เอกก็เลยให้เด็กขายตั๋วช่วยกันแกะมือดาวและลากเข้ากระเช้าไปได้ในที่สุด พอชิงช้าเริ่มเคลื่อนตัว เธอก็เอาแต่เอามือปิดตาไม่กล้ามองอะไรเลย พี่เอกพยายามพูดให้เธอสบายใจขึ้น แต่ตอนนี้หูก็อื้อไปหมดเพราะว่าความกลัว โดยปกติชิงช้าสวรรค์จะเปิดเพลงไปด้วยในขณะที่เคลื่อนที่ แต่ครั้งนี้มันกลับเงียบผิดปกติ ดาวเริ่มรู้สึกว่ากระเช้าชิงช้าของเธอเคลื่อนมาหยุดอยู่ตรงยอด
“ พี่เอก ทำไมชิงช้ามันหยุดอ่ะคะ? ”
“ จุ๊จุ๊ เงียบเงียบ ตั้งใจฟังนะ ”
“ ตึ๋งตึงตึ่งตึงตึ๋งตึง ตึ่งตึงตึ๋งตึง..ฮ้าาาา...”
เสียงกีตาร์อินโทรหนึ่งดังขึ้นพร้อมเสียงฮัม ดาวรู้สึกคุ้นกับเพลงนี้มาก
“ ฮ้าฮาฮ่าฮาฮ่าฮ้า ฮ่าฮาฮ้าฮาาาาา..”
เสียงฮัมเพลงที่ดังมาจากลำโพงชิงช้าสวรรค์มันคือเสียงของพี่เอก ดาวเอามือที่ปืดตาออก และมองหน้าพี่เอกด้วยความสงสัย พี่เอกเอาแต่ยิ้มไม่พูดอะไร
“ ยากจะบอกเหตุลให้เธอเข้าใจ ว่าทำไมต้องรักเธอเสียมากมาย ไม่มองตัวเองว่าเธอไม่แคร์..”
เสียงเพลงของพี่เอกดังขึ้นมาถึงจุดยอดของกระเช้าด้านบน ถึงแม้จะฟังดูซ่าๆไปบ้าง แต่สายลมที่พัดเพลงขึ้นมา มันช่วยโอบอุ้มให้เพลงนั้นดูนุ่มละมุน
“ นี่มันอะไรกันคะพี่เอก? ”
ดาวถามพี่เอกด้วยความสงสัย แต่เธอก็ยิ้มกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะมันแสนจะโรแมนติคเหลือเกิน
“ ฟังเพลงให้จบก่อนดาว จุ๊จุ๊”
พี่เอกยิ้มแบบมีเลศนัย แววตาเจ้าเล่ห์ของพี่เอกบวกกับรอยยิ้ม มันทำให้ดาวเคลิ้มเหมือนต้องมนต์
“....แค่แอบมีเธออยู่ในใจก็พอ ไม่ขอให้เธอมารักและเห็นใจฉัน
แค่ปล่อยให้คนคนนึง ฝันไปก็แล้วกัน อย่าสนใจเลย..อย่าสนใจ ”
“ เป็นไงดาว เพราะไหม? นี่พี่อัดใส่เทปหลายรอบจนเทปแทบยุ่ยเลยนะ ”
“ เพราะมากค่ะ แต่ว่าทำแบบนี้ก็เขินแย่สิคะ ”
“ เขินจริงเหรอดาว? ”
พี่เอกทำสีหน้าตื่นเต้นเมื่อดาวทำอาการเขินออกมา
“ ค่ะ ”
ดาวตอบสั้นแล้วก้มหน้าลงด้วยความขวยเขิน
“ ขอบใจมากนะดาว สารภาพรักกับกิ่งด้วยเพลงแบบเนี้ยก่อนที่จะจบม.6 เค้าต้องชอบแน่เลย เลือกเพลงตั้งนาน พี่ว่าเพลงเก่าลิฟท์กับออยเพลงเนี้ยเพราะสุด ”
“ กิ่ง? กิ่งไหนคะ”
“ พี่กิ่งหัวหน้าหรีดสีเราไง พี่ไม่กล้าไปบอกรักเค้าหรอก พี่กะจะลองแบบนี้ดู พี่ไม่อยากพลาดเลยซ้อมก่อน ดาวว่าพี่กิ่งจะเซอร์ไพร้ส์ไหม๊? ”
“.......”
ดาวนิ่งไปชั่วครู่ เพราะสิ่งทั้งหมดทั้งมวลที่พี่เอกทำให้ มันไม่ได้มีไว้ให้เธอ แต่มันเป็นการซ้อมทำก่อนที่จะทำจริงๆกับพี่กิ่ง เธอแค่ตัวซ้อมทดลองของพี่เอกเท่านั้น
“ ค่ะ เซอร์ไพร้ส์ม๊ากมากค่ะ ”
ดาวตอบด้วยน้ำเสียงสูงและยิ้มแหยๆใส่พี่เอก ความรู้สึกผิดหวังมันทำเธอลืมการกลัวความสูงไปทันที
“ ดาวดูนี่สิ”
พี่เอกยื่นเพจเจอร์มาให้ดาวดู
“ อุ้ย! นี่มันเพจรุ่นใหม่ล่าสุดเลยนี่คะ เอ็ดดี้แอนด์เดอะแก๊งค์ โหลายหมาหน้าย่นด้วย”
“ พี่ให้ ”
“ ให้ดาวเหรอคะ? ”
“ ใช่ พี่ให้ดาว เอาไว้เพจหากันตอนพี่ไปเรียนกรุงเทพ ”
“ แต่ราคาต้องหลายพันนะคะ ”
“ เอาน่าถือว่าเป็นของขวัญที่ช่วยพี่มาตลอด พี่ซื้อเครื่องให้ แต่ไปจ่ายรายเดือนเองนะ เดือนละ280 ”
“ ขอบคุณค่ะพี่เอก ดาวอยากได้มานานแล้วนะคะ ใครไม่มีตอนเนี้ยเสี่ยวแย่เลย ”
“ ส่วนนี้เพจของพี่ลายเอ็ดดี้ เพจหาพี่ได้เสมอนะ 1188เรียก 6306969 ”
“ แหมพี่เอกอ่ะ ได้เบอร์เพจจ๊าบจังเลยค่ะ ถ้าดาวเพจหาทุกวันก็อย่าเบื่อนะคะ ”
หลังจากวันนั้นดาวก็ได้ข่าวว่าพี่เอกจีบพี่กิ่งสำเร็จ แถมพี่เอกก็ซื้อเพจเอ็ดดี้แอนด์เดอะแก็งค์ให้พี่กิ่งเหมือนกัน แต่ซื้อลายพุดเดิ้ลให้ ในช่วงแรกๆ พี่เอกมักส่งข้อความมาผิดเครื่อง เนื่องจากเบอร์เพจดาวกับพี่กิ่งคล้ายกัน ดาวก็พยายามหลอกตัวเองว่าข้อความเหล่านั้นส่งถึงเธอ
“ เฮ้ดาว นั่งยิ้มอะไรอยู่คนเดียว thinking of me? ”
เสียงจิมดังแทรกเข้ามาดับภวังค์เรื่องราวดาวในอดีต
“ เปล่าไม่มีอะไร กำลังจะไปแหล่ะ”
“ จะไปไหน? ไปขึ้นสวรรค์กัน ”
“ ห๊ะ? อะไรนะ ”
“ ก็นั่งไง Ferris Wheel เห็นเด็กคนนั้นบอกว่าขึ้นสวรรค์ไหมพี่ ”
จิมชี้ไปที่ชิงช้าสวรรค์
“ เรียกขึ้นชิงช้าเฉยๆก็พอมั้ง ฉันไม่ขึ้น”
“ นะ ขึ้นหน่อย”
“ ฉันกลัวความสูง”
“ อ้าวเหรอ งั้นไม่ขึ้นก็ได้ งั้นไปยิงปืนกัน ”
“ ถ้าฉันไม่ยิง นายก็จะชวนฉันนั่งรถบั๊มหรือม้าหมุนแทนใช่มะ ตื้อจริงๆเลยนายเนี้ย ”
“ พรุ่งนี้ผมกลับแล้วนะ ผมแค่อยากมีเวลาส่วนตัวกับคุณนานๆ ”
คำพูดนี้ของจิมทำให้ดาวใจอ่อนลงมาทันที คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายของเธอและเขา ถ้าเธอปล่อยให้เวลามันเดินหายไปกับอารมณ์ไร้สาระ เธออาจจะต้องเสียดายทีหลังก็ได้
“ ฉันยิงไม่เก่งนะ ไปช่วยเชียร์นายล่ะกัน ”
จิมเหมากระสุนปืนจุกน้ำปลาจนเกือบหมดร้าน เขาพยายามยิงเท่าไหร่ก็ไม่โดนอะไรสักอย่าง ดาวก็ได้แต่ขำกับอาการโก๊ะกังของจิมที่เล็งปืน
“ นี่นายจิม จะโดนสักอันไหม ”
จิมหันปืนมาทางดาว เขาไม่ได้ใส่กระสุนที่ปลายปืน แต่กดไกปืนยิงออกมาที่ด้านหน้าดาว
“ นี่ไง Bang! ”
“ นี่ ถึงจะมีแต่ลมฉันก็เจ็บนะ! ”
“ อ้าวเจ็บหลังเหรอ? ”
“ อีฝรั่งบ้า”
ดาวเอามือปิดหน้าอกเพราะรู้ว่าจิมกำลังแซวดาวเรื่องหน้าอกอันแบนราบ
“ ดูช้าๆนะ ”
จิมใช้มือขวาทาบที่หน้าอกของเขาด้านซ้าย แล้วทำท่าเหมือนกับกำบางอย่าง เสร็จแล้วเขาก็เอาสิ่งว่างเปล่าที่เขากำไปใส่ที่ปลายปืน แล้วเขาก็เล็งมาที่มาที่ด้านซ้ายของดาวเช่นกัน
“ Bang! ถึงพรุ่งนี้ตัวผมไม่อยู่แล้ว แต่ใจผมอยู่ตรงนั้นกับคุณแล้วนะดาว จะให้ผมยิงอีกนัดก็คงไม่มีแล้วล่ะ เพราะกระสุนมันครบสี่ห้องหัวใจแล่ะ ”
“ ใครสอนนายยะ เรื่องสีห้องหัวใจ ลิเก๊ลิเก”
“ พ่อคุณสอน ”
“ เออ ตกลงพ่อฉันไปคุยกับนายอีท่าไหน นายถึงยอมขึ้นไปเล่นลำตัด ”
“ Secret! Shuuuu!!”
“ มีความลับอะไรกันเนี้ย ถ้าไม่บอกพรุ่งนี้ฉันไม่ไปส่งที่สนามบินนะยะ ”
“ ดีแล้ว ไม่ต้องไปหรอก ผมไม่อยากร้องไห้ตอนไปจากคุณน่ะ”
ในใจจิมจริงๆแล้ว เขาไม่อยากจะเห็นดาวร้องไห้ตอนที่มาส่งที่สนามบิน เพราะมันจะยิ่งทำให้เขาไม่อยากกลับอเมริกา และใจดาวจริงๆแล้วก็ไม่อยากไปส่งจิมเหมือนกันเพราะเธอก็ไม่อยากร้องไห้อาลัยอาวรณ์จิมให้เป็นที่น่าสงสัยกับคนอื่น เธอยังไม่อยากแสดงออกให้ใครรู้มาก โดยเฉพาะจิม เธอยังอยากรู้จักจิมให้มากกว่านี้
“ นายนี่มันผู้ชายขี้แยจริงๆเลยนะ ไม่ส่งก็ไม่ส่ง ฉันก็จะได้ไม่ต้องตื่นเช้า ชิ!”
“ ดาว ดาว ดาว”
สมใจวิ่งกระหืดกระหอบหน้าตาตื่นมาเหมือนมีเรื่องไม่สู้ดี
“ มีอะไรสมใจ? ”
“ พี่เอกของแกอ่ะ เมาอยู่ท้ายวัดไม่ยอมกลับบ้าน พอเจอฉันก็ถามหาแก ฉันเลยมาตามแกเนี้ย ”
“ เค้ามาอยู่ที่นี้ได้ยังไงอ่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่กรุงเทพนิ”
“ ไม่รู้เว้ย แกรีบไปดูเหอะ ”