ก่อนจะเข้าสู่ประเด็นตอบ   ผมขออธิบายเป็นพื้นก่อนดังนี้

นักวิ่งมาราธอน   โดยเฉพาะนักวิ่งที่ยังมีประสบการณ์ไม่มากนัก   โดยเฉพาะอย่างยิ่งๆๆๆมือใหม่
ยังกะประมาณการณ์กำลังงานไม่ถูก

ความเป็นจริง  คือต้องวิ่งช้าตอนต้น  และทำให้ยังมีแรงวิ่งตอนท้าย

ถ้าคุณไปเร็วตอนต้น  ท้ายก็เอวัง

แต่มือใหม่หลายคนก็ว่าจะไปช้าอยู่แล้ว  แต่ก็หมดแรงจนได้  แปลว่าไปเร็วกว่าพื้นฐานตัวเองโดยไม่รู้ตัว
เพราะความยังไม่ชำนาญนั่นเอง

เข้ามาที่ตัวคำถามว่าว่าเป็นไปได้หรือไม่ที่จะวิ่ง(ช้า)ตลอด  ตอบว่าเป็นไปได้ครับ
แต่ผู้ร่างสูตร  และเขียนคำแนะนำนี้  เห็นว่า  แม้คุณจะวิ่งช้าเท่าที่ตัวเองคิดว่าช้าแล้วนั้น
ก็ยังช้าไม่พอ   หลายรายก็หมดแรงและชนกำแพงจนได้  มือใหม่คาดกำลังตัวเองผิดโดยง่าย

ตราบใดที่การเดิน ไม่ได้เป็นกฎห้ามทำ   และการเดินในมาราธอนแล้วไม่ฟาวล์
และการเดินถ้ามันช่วยได้   ก็น่าจะใช้การเดินให้เป็นประโยชน์

เปรียบเสมือน  ปืนสไนเปอร์  ถ้าเล็งด้วยตัวเองแม่นยำแล้ว  ลำกล้องส่องดูเหยื่อเป้าหมายก็ไม่มีความจำเป็น
ก็ถามว่า  แล้ว จขกท. แม่นแล้วเหรอ  คุณว่าคุณยิงปืนสไนเปอร์แม่นด้วยการใช้หรี่ตาก็พอเพียงแล้วใช่ไหม
กล้องจึงไม่ใช้ก็ได้

ตราบใดที่พลาดแล้วแก้ตัวล้างตาได้บ่อยๆ  ก็ทำ  ผิดเป้า  ก็ขึ้นไก ยิงใหม่  ยิงจนกว่าจะถูก
แต่ชีวิตจริงสนามมาราธอนราคาไม่ถูกเลย  ไม่เพียงแต่ราคาเม็ดเงินที่จ่ายกับค่าสมัครเท่านั้น
แต่ค่าเดินทาง , ค่าโรงแรม , ค่าฯลฯลฯล  รวมไปถึงค่าคาใจไปอีก 1 ปี  ปีหน้าลงใหม่  มันจะแพงมากเลย

ในเมื่อโลกมีการเดินให้เป็นเครื่องมือไว้ใช้   แต่คุณก็ไม่ใช้  คุณก็ต้องเสี่ยงกับภาวะเกลี่ยกำลังงานตัวเองไม่แม่นยำ
เตือนว่า...อะไรก็ตาม  ครั้งแรกอะไรก็ไม่ได้เรื่องเสมอ

จึงตอบว่าในทางทฤษฎี  วิ่งต่อเนื่องได้  แต่เสี่ยงผิดพลาดครับ

ผมวิจารณ์ว่าผู้วิ่ง จขกท. มีวิธีคิดเอาเองว่าเป็นความน่าละอายที่มาเดินในสนามวิ่ง
จึงปฏิเสธการเดิน   ผมแนะนำว่ากลับไปทำใจใหม่  และรับวิธีการที่เป็นประโยชน์ต่อหน้าใหม่
ยืนยันว่าไม่ฟาวล์   ยืนยันว่าการเดินสลับมันเอื้อให้ผู้วิ่งสงวนกลัยโคเจนได้มากแน่นอน
ดีกว่าวิ่งต่อเนื่อง   โดยเฉพาะในสนามครั้งแรกครับ

อย่าใช้สูตรคิดเอาเองครับ