สวัสดีครับ ผมอยากจะปรึกษาเพื่อนๆ ในห้องชานเรือนหน่อยครับ คือว่าผมแต่งงานมาจะสองปีแล้ว
เราก็รักกันดีครับ แต่หลังจากเรามีนางฟ้าน้อยๆ มาเพิ่มความสุขของเรา นับตั้งแต่รู้ว่าเรากำลังจะมีน้อง
เราก็หยุดทำการบ้าน กันเลย ซึ่งตรงนี้ผมก็เข้าใจครับ และผมก็อยากให้ลูกปลอดภัย และแข็งแรง
ซึ่งจริงๆ คุณหมอแนะนำว่า สามารถทำการบ้านได้ แต่ก็ให้ระมัดระวัง แต่ผมคุยกับภริยาว่า ไม่เป็นไร
เราอยากให้ ลูกเราออกมาแข็งแรง และปลอดภัย เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาสำคัญ...
หลังจากระยะเวลาเก้าเดือน ลูกก็คลอดออกมาแข็งแรงดี จนเวลาผ่านเลยมาตอนนี้ลูกผมจะครบรอบ 1 ขวบ
แล้ว แฟนก็ไม่มีทีท่าจะมีอารมณ์ ทำการบ้านเลย...
ตลอดระยะเวลา ตั้งแต่ตั้งท้อง จนคลอด
จนลูกจะครบ 1 ขวบ แฟนไม่ยอมทำการบ้านเลย แถมยังทำท่าที ไม่ชอบ และหงุดหงิด กับผมทุกครั้ง
ตอนแรกผมก็ลองหาอ่านในห้องชานเรือนนี้แระครับ เห็นเพื่อนๆ บอกว่า บางทีภริยาอาจจะเหนื่อยจากการเลี้ยงลูก
ซึ่งผมก็อืมม อาจจะจริง งั้นผมก็ไม่เร่งรีบแต่อย่างใด ก็ถ้าแฟนไม่โอเค ผมก็จะไม่บังคับจิตใจกัน (มันบังคับได้ด้วยเรอะ)
จนวันนี้ผมลองถามกับแฟนว่า "ตกลงคือเราจะไม่ทำการบ้านกันเลยใช่ไหม?" ซึ่งเค้าก็ตอบว่า "เค้าไม่มีอารมณ์"
คือ ไม่มีอารมณ์ผมก็ยังไม่ ซีเรียสเท่ากับ เค้าไม่ยอมให้ผม แม้กระทั่งกอด โดยพูดเพียงว่า "รำคาญ"
ผมได้ยินบอกตรงๆว่า "น้อยใจมากครับ" เพราะปกติผมเป็นคนไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ วันหยุดผมก็อยู่บ้าน
อาจจะนั่งเล่นเกมส์ ก็ทำงานบ้านบ้าง (กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างแอร์ ฯลฯ) ก็เล่นกับลูก แต่ลูกจะติดแม่เค้ามาก จะไม่ค่อยติดผม
เท่าไหร่ เพราะผมให้แฟนหยุดมาเลี้ยงลูกได้ จะปีนึงแล้ว เพราะไม่มีคนเลี้ยง (และไม่ไว้ใจใคร)
ทีนี้บอกตรงๆว่า ผมก็มีอารมณ์ตามประสาผู้ชาย แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ผมไม่เคยออกนอกลู่ นอกทางเลย
ซึ่งบางครั้ง ก็อยากจะไปเที่ยวกลางคืน แต่ก็ต้องข่มใจไว้ตลอดครับ...
เพราะผมก็นึกถึงแฟนว่า
ถ้าผมไปเที่ยว มันก็เหมือนผมเป็นคนเห็นแก่ตัวจนเกินไป แต่หลังจากที่แฟนผม พูดกับผมแบบนี้ ผมก็เริ่มคิดว่า
ถ้าเป็นอย่างงี้ต่อไป "ผมคงต้องออกไปเที่ยวข้างนอกซะแล้ว" ฟังดูเหมือนจะเป็นคำแก้ตัว ของผู้ชายเห็นแก่ตัว
แต่ผมก็อดทนจนที่สุดแล้วจริงๆ แต่ผมก็ยังไม่กล้าเที่ยวอยู่ดี เพราะผมรักภริยา กับ ลูกมากครับ ทุกวันนี้ผมทำงานคนเดียว
ภริยาเลี้ยงลูก (นั้นก็คืองานของเค้า) ต่างคนต่างเหนื่อยกันคนละแบบ
แต่เมื่อมีลูกแล้ว เรากลายเป็นพ่อแม่ ให้กับลูก แต่สถานการณ์ของ สามีภริยา เรากับหมดอายุ ไปซะอย่างงั้น
แค่คิดก็เศร้าแล้วครับ... เพื่อนๆ ช่วยแนะนำผมหน่อยว่า ผมควรจะทำอย่างไร ผมลองช่วยงานบ้าน ช่วยเลี้ยงลูก
บางทีทำถูกใจบ้าง ไม่ถูกใจบ้าง (ส่วนใหญ่ผมจะโดนแฟนดุประจำ) เพื่อที่จะลดภาระ ไม่ให้เธอเหนื่อย
แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่มีสัญญาณตอบกลับ เลย...ผมกลัวว่ามันจะเป็นปัญหาครอบครัวในอนาคตหรือเปล่า
ซึ่งนั้นเลวร้ายสำหรับผมจริงๆ
ปรึกษาหน่อยครับ ภริยาไม่ยอมทำการบ้านมาสองปี ผมควรจะต้องกังวลหรือเปล่าครับ
เราก็รักกันดีครับ แต่หลังจากเรามีนางฟ้าน้อยๆ มาเพิ่มความสุขของเรา นับตั้งแต่รู้ว่าเรากำลังจะมีน้อง
เราก็หยุดทำการบ้าน กันเลย ซึ่งตรงนี้ผมก็เข้าใจครับ และผมก็อยากให้ลูกปลอดภัย และแข็งแรง
ซึ่งจริงๆ คุณหมอแนะนำว่า สามารถทำการบ้านได้ แต่ก็ให้ระมัดระวัง แต่ผมคุยกับภริยาว่า ไม่เป็นไร
เราอยากให้ ลูกเราออกมาแข็งแรง และปลอดภัย เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาสำคัญ...
หลังจากระยะเวลาเก้าเดือน ลูกก็คลอดออกมาแข็งแรงดี จนเวลาผ่านเลยมาตอนนี้ลูกผมจะครบรอบ 1 ขวบ
แล้ว แฟนก็ไม่มีทีท่าจะมีอารมณ์ ทำการบ้านเลย... ตลอดระยะเวลา ตั้งแต่ตั้งท้อง จนคลอด
จนลูกจะครบ 1 ขวบ แฟนไม่ยอมทำการบ้านเลย แถมยังทำท่าที ไม่ชอบ และหงุดหงิด กับผมทุกครั้ง
ตอนแรกผมก็ลองหาอ่านในห้องชานเรือนนี้แระครับ เห็นเพื่อนๆ บอกว่า บางทีภริยาอาจจะเหนื่อยจากการเลี้ยงลูก
ซึ่งผมก็อืมม อาจจะจริง งั้นผมก็ไม่เร่งรีบแต่อย่างใด ก็ถ้าแฟนไม่โอเค ผมก็จะไม่บังคับจิตใจกัน (มันบังคับได้ด้วยเรอะ)
จนวันนี้ผมลองถามกับแฟนว่า "ตกลงคือเราจะไม่ทำการบ้านกันเลยใช่ไหม?" ซึ่งเค้าก็ตอบว่า "เค้าไม่มีอารมณ์"
คือ ไม่มีอารมณ์ผมก็ยังไม่ ซีเรียสเท่ากับ เค้าไม่ยอมให้ผม แม้กระทั่งกอด โดยพูดเพียงว่า "รำคาญ"
ผมได้ยินบอกตรงๆว่า "น้อยใจมากครับ" เพราะปกติผมเป็นคนไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ วันหยุดผมก็อยู่บ้าน
อาจจะนั่งเล่นเกมส์ ก็ทำงานบ้านบ้าง (กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างแอร์ ฯลฯ) ก็เล่นกับลูก แต่ลูกจะติดแม่เค้ามาก จะไม่ค่อยติดผม
เท่าไหร่ เพราะผมให้แฟนหยุดมาเลี้ยงลูกได้ จะปีนึงแล้ว เพราะไม่มีคนเลี้ยง (และไม่ไว้ใจใคร)
ทีนี้บอกตรงๆว่า ผมก็มีอารมณ์ตามประสาผู้ชาย แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ผมไม่เคยออกนอกลู่ นอกทางเลย
ซึ่งบางครั้ง ก็อยากจะไปเที่ยวกลางคืน แต่ก็ต้องข่มใจไว้ตลอดครับ...
เพราะผมก็นึกถึงแฟนว่า
ถ้าผมไปเที่ยว มันก็เหมือนผมเป็นคนเห็นแก่ตัวจนเกินไป แต่หลังจากที่แฟนผม พูดกับผมแบบนี้ ผมก็เริ่มคิดว่า
ถ้าเป็นอย่างงี้ต่อไป "ผมคงต้องออกไปเที่ยวข้างนอกซะแล้ว" ฟังดูเหมือนจะเป็นคำแก้ตัว ของผู้ชายเห็นแก่ตัว
แต่ผมก็อดทนจนที่สุดแล้วจริงๆ แต่ผมก็ยังไม่กล้าเที่ยวอยู่ดี เพราะผมรักภริยา กับ ลูกมากครับ ทุกวันนี้ผมทำงานคนเดียว
ภริยาเลี้ยงลูก (นั้นก็คืองานของเค้า) ต่างคนต่างเหนื่อยกันคนละแบบ
แต่เมื่อมีลูกแล้ว เรากลายเป็นพ่อแม่ ให้กับลูก แต่สถานการณ์ของ สามีภริยา เรากับหมดอายุ ไปซะอย่างงั้น
แค่คิดก็เศร้าแล้วครับ... เพื่อนๆ ช่วยแนะนำผมหน่อยว่า ผมควรจะทำอย่างไร ผมลองช่วยงานบ้าน ช่วยเลี้ยงลูก
บางทีทำถูกใจบ้าง ไม่ถูกใจบ้าง (ส่วนใหญ่ผมจะโดนแฟนดุประจำ) เพื่อที่จะลดภาระ ไม่ให้เธอเหนื่อย
แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่มีสัญญาณตอบกลับ เลย...ผมกลัวว่ามันจะเป็นปัญหาครอบครัวในอนาคตหรือเปล่า
ซึ่งนั้นเลวร้ายสำหรับผมจริงๆ