พุทธศาสนาสอนให้ละเว้นความชั่ว ทำความดี ทำจิตให้ผ่องใสบริสุทธิ์
พุทธศาสนาไม่ได้ผูกขาดให้คนละเว้นความชั่วและทำความดี
ไม่ใช่ว่าจะต้องนับถือศาสนาพุทธเท่านั้นจึงจะเป็นคนดีได้
การละเว้นกรรมชั่ว คือการละอกุศลกรรมบท 10
ทางกาย 3 คือ เว้นจากการฆ่าสัตว์เบียดเบียนสัตว์ เว้นจากการลักโขมย เว้นจากการผิดลูกผิดเมียผู้อื่น
ทางวาจา 4 คือ เว้นจากการพูดปด เว้นจากการพูดคำหยาบ เว้นจากการพูดส่อเสียด เว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ
ทางใจ 3 คือเว้นจากการพยาบาท เว้นจากการอยากได้ของที่ตนไม่สมควรได้ เว้นจากการเห็นผิดในเรื่องกรรม
จะนับถือศาสนาพุทธหรือไม่ก็สามารถเว้นจากการทำชั่วได้ แต่อาจไม่ได้เว้นจากการเห็นผิดในเรื่องกรรมได้
การทำความดี คือ บุญกิริยาวัตถุ 10
1ทาน 2 ศีล 3 ภาวนา 4 เคารพบุคคลที่ควรเคารพ 5 ขวนขวายในกิจที่ชอบ 6 อุทิศบุญกุศล 7 อนุโมทนากุศล 8 ฟังธรรม
9 แสดงธรรม 10 ทำความเห็นให้ถูกต้อง
จะนับถือศาสนาพุทธหรือไม่ก็สามารถทำความดีในหลายๆข้อ เช่น ทาน ศีล ภาวนาเฉพาะส่วนที่เป็นรูปฌานและอรูปฌาน
ซึ่งก็นับว่าเป็นคนดีในสายตาคนทั่วไปได้
สิ่งต่างๆเหล่านี้แม้จะจัดอยู่ในศาสนาพุทธก็ตาม แต่อย่างที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า ทุกสิ่งมีอยู่แล้วตามธรรมชาติ
ตถาคตเป็นเพียงผู้ค้นพบ และนำมาบอกกล่าว ชี้ให้เห็น ซึ่งหลายๆสิ่งก็มีผู้ค้นพบมาก่อนแล้ว (ทุกสิ่งล้วนมีอยู่ก่อนแล้วตามเหตุและปัจจัย)
เพียงแต่ยังไม่ถึงที่สุดคือโลกุตรจิต ซึ่งสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นผู้ค้นพบ ซึ่งก็เกี่ยวเนื่องกับสิ่งที่มีผู้ค้นพบมาก่อน
เป็นเหตุเป็นปัจจัยเป็นทางเดินไปสู่โลกุตรจิต ถึงซึ่งความเป็นอริยบุคคล จนกระทั่งนิพพาน
ดังนั้นจึงไม่แปลกที่พุทธศาสนาจะมีสิ่งที่บางคนเรียกว่าเป็นของพราหมณ์ ถ้าเป็นสิ่งที่ถูกต้องก็จะนำมาทั้งหมดรวมอยู่ในศาสนาพุทธ
แต่ถ้าเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องตรงตามความเป็นจริง สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็จะแสดงให้เห็นว่าที่จริงเป็นเช่นไร
ซึ่งย่อมจะมีบางส่วนที่เรียกเหมือนกัน แต่รายละเอียดจะแตกต่างกัน
สิ่งที่มีในพุทธศาสนาซึ่งที่ไม่เคยมีลัทธิใดค้นพบมาก่อน
นั่นคือ ข้อปฏิบัติให้ถึงซึ่งการดับทุกข์อย่างแท้จริง ซึ่งก็คือพระนิพพาน ซึ่งหากไม่ศรัทธาในศาสนาพุทธ
ไม่นับถือศาสนาพุทธ ไม่มีความเห็นที่ถูกต้องแล้ว ย่อมไม่สามารถที่จะก้าวถึงได้
เพราะไม่ใช่เป็นเรื่องง่ายที่จะคิดขึ้นมาได้เอง ปฏิบัติเองโดยปราศจากการชี้แนะโดยบุคคล หรือ ตำรา
ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนไม่นับถือศาสนาพุทธจะละเว้นความชั่ว ทำความดี และได้วิบากที่ดีจากการกระทำ
เพียงแต่เป็นวิบากแบบโลกียสุข ซึ่งไม่สามารถก้าวเข้าสู่ความเป็นพระอริยบุคคลและพระนิพพานได้
พุทธศาสนาไม่ได้ผูกขาดการละเว้นทำชั่ว และการทำความดี
พุทธศาสนาไม่ได้ผูกขาดให้คนละเว้นความชั่วและทำความดี
ไม่ใช่ว่าจะต้องนับถือศาสนาพุทธเท่านั้นจึงจะเป็นคนดีได้
การละเว้นกรรมชั่ว คือการละอกุศลกรรมบท 10
ทางกาย 3 คือ เว้นจากการฆ่าสัตว์เบียดเบียนสัตว์ เว้นจากการลักโขมย เว้นจากการผิดลูกผิดเมียผู้อื่น
ทางวาจา 4 คือ เว้นจากการพูดปด เว้นจากการพูดคำหยาบ เว้นจากการพูดส่อเสียด เว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ
ทางใจ 3 คือเว้นจากการพยาบาท เว้นจากการอยากได้ของที่ตนไม่สมควรได้ เว้นจากการเห็นผิดในเรื่องกรรม
จะนับถือศาสนาพุทธหรือไม่ก็สามารถเว้นจากการทำชั่วได้ แต่อาจไม่ได้เว้นจากการเห็นผิดในเรื่องกรรมได้
การทำความดี คือ บุญกิริยาวัตถุ 10
1ทาน 2 ศีล 3 ภาวนา 4 เคารพบุคคลที่ควรเคารพ 5 ขวนขวายในกิจที่ชอบ 6 อุทิศบุญกุศล 7 อนุโมทนากุศล 8 ฟังธรรม
9 แสดงธรรม 10 ทำความเห็นให้ถูกต้อง
จะนับถือศาสนาพุทธหรือไม่ก็สามารถทำความดีในหลายๆข้อ เช่น ทาน ศีล ภาวนาเฉพาะส่วนที่เป็นรูปฌานและอรูปฌาน
ซึ่งก็นับว่าเป็นคนดีในสายตาคนทั่วไปได้
สิ่งต่างๆเหล่านี้แม้จะจัดอยู่ในศาสนาพุทธก็ตาม แต่อย่างที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า ทุกสิ่งมีอยู่แล้วตามธรรมชาติ
ตถาคตเป็นเพียงผู้ค้นพบ และนำมาบอกกล่าว ชี้ให้เห็น ซึ่งหลายๆสิ่งก็มีผู้ค้นพบมาก่อนแล้ว (ทุกสิ่งล้วนมีอยู่ก่อนแล้วตามเหตุและปัจจัย)
เพียงแต่ยังไม่ถึงที่สุดคือโลกุตรจิต ซึ่งสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นผู้ค้นพบ ซึ่งก็เกี่ยวเนื่องกับสิ่งที่มีผู้ค้นพบมาก่อน
เป็นเหตุเป็นปัจจัยเป็นทางเดินไปสู่โลกุตรจิต ถึงซึ่งความเป็นอริยบุคคล จนกระทั่งนิพพาน
ดังนั้นจึงไม่แปลกที่พุทธศาสนาจะมีสิ่งที่บางคนเรียกว่าเป็นของพราหมณ์ ถ้าเป็นสิ่งที่ถูกต้องก็จะนำมาทั้งหมดรวมอยู่ในศาสนาพุทธ
แต่ถ้าเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องตรงตามความเป็นจริง สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็จะแสดงให้เห็นว่าที่จริงเป็นเช่นไร
ซึ่งย่อมจะมีบางส่วนที่เรียกเหมือนกัน แต่รายละเอียดจะแตกต่างกัน
สิ่งที่มีในพุทธศาสนาซึ่งที่ไม่เคยมีลัทธิใดค้นพบมาก่อน
นั่นคือ ข้อปฏิบัติให้ถึงซึ่งการดับทุกข์อย่างแท้จริง ซึ่งก็คือพระนิพพาน ซึ่งหากไม่ศรัทธาในศาสนาพุทธ
ไม่นับถือศาสนาพุทธ ไม่มีความเห็นที่ถูกต้องแล้ว ย่อมไม่สามารถที่จะก้าวถึงได้
เพราะไม่ใช่เป็นเรื่องง่ายที่จะคิดขึ้นมาได้เอง ปฏิบัติเองโดยปราศจากการชี้แนะโดยบุคคล หรือ ตำรา
ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนไม่นับถือศาสนาพุทธจะละเว้นความชั่ว ทำความดี และได้วิบากที่ดีจากการกระทำ
เพียงแต่เป็นวิบากแบบโลกียสุข ซึ่งไม่สามารถก้าวเข้าสู่ความเป็นพระอริยบุคคลและพระนิพพานได้