เป็นเพื่อนร่วมงานแผนกเดียวกันกับเรา คนที่มีปัญหากัน คือคนเก่า และเด็กใหม่
คนเก่า ทำงานมา10 ปี ทำงานเก่ง ว่องไว แต่ไม่ค่อยชอบทำ ขี้เกียจ และชอบพูดเอาดีเข้าตัว เช่น บ่นว่างานเยอะ
ทำงานอยู่คนดียว เพื่อนร่วมงานไม่มีใครชอบเลย ชอบบ่นเด็กใหม่มาก็ช่วยแต่คนอื่น ไม่ช่วยเขาเลย...
***แต่ความจริงคือ งานเขาไม่เยอะเลย แต่ชอบดองงาน เพราะเธอชอบเข้าเนท อ่านนิยาย อ่านดารา พองานเยอะเข้า
จึงบ่น และรมณ์เลย
แรกๆคนอื่นก็ฟังเธอ แต่พอนานเข้า คนอื่นก็เห็นเอง เดินผ่านโต๊ะเธอทีไร อ่านแต่นิยายไม่ทำงาน เสียงเงียบเพราะอ่านนิยาย
แต่ถ้าทำงานเมื่อไหร่มีเสียงทันที บ่นทันที...จนเพื่อนแผนกเดียวกันเบื่อมากกกกกก.......
เด็กใหม่ แรกๆตั้งใจทำงานดี เป็นลูกไล่ให้เธอ ทำให้ทุกอย่าง เธอใช้อะไรทำให้ทุกอย่าง แม้กระทั่งซื้อข้าวให้กิน.... ทำการบ้านให้ลูกเขา
ใช้จนเด็กใหม่เริ่มไม่ไหว
เริ่มตีตัวออกห่าง จนความสัมพันธ์แย่ลงมากมาก เหตุนี้ทำให้เธอไม่พอใจ ฟ้องเจ้าหน้าว่า เด็กใหม่ไม่ช่วยเธอ
แต่ในทางกลับกัน หัวหน้าไม่รู้พฤติกรรมของเธอ รับรู้แต่คำพูดของเธอข้างต้น ว่าเธองานเยอะ ทำให้เรียกเด็กใหม่ไปให้รับงานจากเธอ
เรียนรู้งานจากเธอออกมา เธอก็สอนนะ แต่สอนไม่หมดหรอก สอนแต่ละอย่าง สอนครั้งเดียวเอง มียักๆกักๆไว้ แต่พอดีว่าเด็กหัวไว เข้าใจเร็ว ...
แล้วเธอก็เอาแต่อ่านนิยายต่อไป อ่าน อ่าน แล้วก็อ่่าน ไม่สอนเด็ก เด็กก็ไม่กล้าถาม เพราะอารมณ์เธอน่ากลัวมาก เด็กมันกลัว
ก็เลยรอให้เธอเรียกไปสอน....รอให้เธอว่างจากการอ่่านนิยาย เราคิดว่าถ้าเธอว่างก็คงเรียกเด็กมาสอนเอง เพราะไงเด็กไม่กล้ารบกวนหล่อนอยู่แล้ว
แต่พอถึงเวลากลับไปบอกหัวหน้างานว่า เด็กไม่สนใจมาเรียน มาถาม....เราสงสารเด็กมาก เราจึงอยากหาคำพูดที่จะให้เด็กไปพูดกับ
หัวหน้างาน ว่าให้น้องพูดยังไงดี....
**** ปล.ช่วงหลังๆ หัวหน้างานพอรับรู้พฤติกรรมของเธอนะบ้างแล้วคะ
เพื่อนร่วมงานไม่ถูกกัน แต่ต้องเรียนรู้งานจากกัน ขอคำแนะนำทีคะ
คนเก่า ทำงานมา10 ปี ทำงานเก่ง ว่องไว แต่ไม่ค่อยชอบทำ ขี้เกียจ และชอบพูดเอาดีเข้าตัว เช่น บ่นว่างานเยอะ
ทำงานอยู่คนดียว เพื่อนร่วมงานไม่มีใครชอบเลย ชอบบ่นเด็กใหม่มาก็ช่วยแต่คนอื่น ไม่ช่วยเขาเลย...
***แต่ความจริงคือ งานเขาไม่เยอะเลย แต่ชอบดองงาน เพราะเธอชอบเข้าเนท อ่านนิยาย อ่านดารา พองานเยอะเข้า
จึงบ่น และรมณ์เลย
แรกๆคนอื่นก็ฟังเธอ แต่พอนานเข้า คนอื่นก็เห็นเอง เดินผ่านโต๊ะเธอทีไร อ่านแต่นิยายไม่ทำงาน เสียงเงียบเพราะอ่านนิยาย
แต่ถ้าทำงานเมื่อไหร่มีเสียงทันที บ่นทันที...จนเพื่อนแผนกเดียวกันเบื่อมากกกกกก.......
เด็กใหม่ แรกๆตั้งใจทำงานดี เป็นลูกไล่ให้เธอ ทำให้ทุกอย่าง เธอใช้อะไรทำให้ทุกอย่าง แม้กระทั่งซื้อข้าวให้กิน.... ทำการบ้านให้ลูกเขา
ใช้จนเด็กใหม่เริ่มไม่ไหว
เริ่มตีตัวออกห่าง จนความสัมพันธ์แย่ลงมากมาก เหตุนี้ทำให้เธอไม่พอใจ ฟ้องเจ้าหน้าว่า เด็กใหม่ไม่ช่วยเธอ
แต่ในทางกลับกัน หัวหน้าไม่รู้พฤติกรรมของเธอ รับรู้แต่คำพูดของเธอข้างต้น ว่าเธองานเยอะ ทำให้เรียกเด็กใหม่ไปให้รับงานจากเธอ
เรียนรู้งานจากเธอออกมา เธอก็สอนนะ แต่สอนไม่หมดหรอก สอนแต่ละอย่าง สอนครั้งเดียวเอง มียักๆกักๆไว้ แต่พอดีว่าเด็กหัวไว เข้าใจเร็ว ...
แล้วเธอก็เอาแต่อ่านนิยายต่อไป อ่าน อ่าน แล้วก็อ่่าน ไม่สอนเด็ก เด็กก็ไม่กล้าถาม เพราะอารมณ์เธอน่ากลัวมาก เด็กมันกลัว
ก็เลยรอให้เธอเรียกไปสอน....รอให้เธอว่างจากการอ่่านนิยาย เราคิดว่าถ้าเธอว่างก็คงเรียกเด็กมาสอนเอง เพราะไงเด็กไม่กล้ารบกวนหล่อนอยู่แล้ว
แต่พอถึงเวลากลับไปบอกหัวหน้างานว่า เด็กไม่สนใจมาเรียน มาถาม....เราสงสารเด็กมาก เราจึงอยากหาคำพูดที่จะให้เด็กไปพูดกับ
หัวหน้างาน ว่าให้น้องพูดยังไงดี....
**** ปล.ช่วงหลังๆ หัวหน้างานพอรับรู้พฤติกรรมของเธอนะบ้างแล้วคะ