วันนี้มีงานแต่งงานของคนที่เป็นหัวหน้าเราค่ะ เขาแต่งงานกับหัวหน้าสาวอีกคนต่างแผนก นี่คงไม่ใช่เรื่องแปลก ถ้าผู้ชายไม่ได้มีลูกมีเมียอยู่แล้ว!!

ผู้หญิงคนนี้เคยเป็นลูกน้องของผู้ชายคนนี้มาก่อน และรู้ดีว่าเขามีลูกเมียแล้ว แต่เธอก็อยากมีงานแต่ง อยากจดทะเบียนสมรส...เรื่องแต่งงานนั้นสำเร็จลงแล้ว แต่เรื่องทะเบียนคงจะผิดหวัง เพราะจดซ้อนไม่ได้

วันนี้ วันงาน เขาและเธอเชิญแขกในที่ทำงานเยอะมาก เราไม่เข้าใจเลย...เป็นเมียน้อยมันน่าอับอายไม่ใช่หรอ แต่เธอกลับอยากประกาศตัวดังๆ ว่าเขาคือสามี เธอไม่อายเพื่อนร่วมงาน ไม่อายลูกน้อง ไม่กลัวคำครหานินทาบ้างหรืออย่างไร และพ่อแม่ของเขาและเธอยินยอมได้อย่างไร (เราได้แต่สงสัยค่ะ)

ตั้งแต่เรามาทำงานที่นี่ มีเรื่องนอกใจเข้าหูตลอด ทั้งจากปากเจ้าตัว ที่พูดอย่าไม่อายให้คนอื่นฟัง และทั้งปากคนอื่น โดยเฉพาะหัวหน้าระดับสูงในที่ทำงาน ชี้หน้าเป็นใช่ จะให้ดีหน่อยก็คือ เหล่าเมียๆทราบดีว่ามีสามีร่วมกัน ผู้หญิงในที่ทำงานก็เป็นชู้กับผู้ชายที่ทำงานหลายคน...เฮ้อ (เรื่องนี้ฟังเขามา บ้างก็เห็นกับตา)

เราสาบานเลยว่าจะไม่เอาผู้ชายในที่ทำงานทำผัวเด็ดขาด (พี่ที่สนิทก็เตือนว่าอย่าสาบาน หลายคนที่เคยพูดแบบนี้ก็เข้าตัวไปหลายแล้ว) เราไม่ได้โลกสวยนะ แต่เรายังรู้จักความผิดชอบชั่วดีอยู่ มีความละอายใจต่อบาปอยู่ เวลาเห็นหน้าคนพวกนี้ เรื่องเหล่านี้ก็แวบเข้ามาในหัว แต่ก็ยังเคารพในฐานะหัวหน้างานไม่เปลี่ยน

คิดซ๊ะว่าเรามาแชร์เรื่องราวให้ฟังละกันนะคะ

ปล.หลายคนคงสงสัยว่าเล่าเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ เราได้ยินได้ฟังมาจากปากของหัวหน้าเราซึ่งเป็นเจ้าบ่าวเองกับหูค่ะ ไม่ได้เล่าให้เราฟังคนเดียวนะคะ แต่เล่าให้พวกลูกน้องฟังพร้อมๆกันค่ะ