เล่าต่อจากกระทู้ที่แล้วนะคะ

อาหารที่อร่อยมักไม่มีประโยชน์  ตรงข้ามอาหารที่มีประโยชน์มักไม่อร่อย

พฤติกรรมของฉันคือชอบของอร่อย และคิดเข้าข้างตัวเองว่า ฉันก็ทำอาหารเอง อาหารทั้งสดและสะอาด
มันต้องปลอดภัยแล้วซิ (คิดเข้าข้างตัวอีกแล้ว) แต่ทั้งวิธีการและกรรมวิธีก่อนจะมาถึงเรา มันสุดยอดของ
การอาบด้วยยาพิษ

ฉันด้อยความรู้และไม่เคยคิดจะหาความรู้เกี่ยวกับเรื่องโภชนาการอาหารเท่าไร ถึงแม้จะพอรับรู้ว่าอะไรเป็นโทษ
ก็ยังยาก ฉันจึงไม่โทษใครนอกจากฉันทำตัวเอง ฉันตั้งใจไว้ต่อไปนี้ทั้งฉันและคนรอบข้างที่ฉันรัก จะต้องห่างไกล
และหลีกเลี่ยงความเสียงทุกอย่าง เราจะใช้ชีวิตที่มีและที่เหลืออยู่อย่างระมัดระวัง ฉันพยามยามหันกลับไปใช้ชีวิต
เหมือนเมื่อสมัยเป็นเด็ก พยามปลูกผัก (แบบขึ้นบ้างไม่ขึ้นบ้างแล้วแต่อารมณ์ของผัก แต่ฉันจะพยายามปลูกต่อไป)
ถ้าผักมันไม่ยอมขึ้นจริงๆ ฉันใช้วิธีเลือกทานผักพื้นบ้าน (ข้อเสียของผักพื้นบ้านคือไม่ค่อยสะอาด แต่ข้อดีเลิศคือ
ปลอดสารพิษ ข้อสำคัญคือล้างหลายๆ น้ำให้สะอาด)

เคยถามคุณหมอใจดีว่า หลังจากให้ยาครบแล้วต้องควบคุมการทานอาหาร  คือทานแต่ปลา ผัก และผลไม้ได้เท่านั้นใช่ไหม
คำตอบคือ แล้วแต่คนไข้หมอไม่ได้ห้าม คนไข้ต้องดูแลสุขภาพตัวเอง สิ่งที่ต้องทำคือ หากพบความผิดปกติให้รีบมาพบ
หมอทันทีอย่าปล่อยทิ้งไว้

มีคุณหัวหน้าพยาบาลผู้เชี่ยวชาญและใจดีมากๆ (ไม่ได้ประชดนะพูดจากใจจริง)ด้านนี้ให้ข้อคิดว่า การที่บางคนทานแต่ชีวจิต
อย่างเดียวก็ไม่ใช่ว่าคุณมะจะไม่กลับมาเยี่ยมอีก บางคนทานทุกอย่างโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ก็ไม่ได้เสียชีวิตเพราะคุณมะ
แต่เสียชีวิตด้วยโรคอื่น คือเราต้องรู้ด้วยตัวของเราเองว่าสิ่งไหนดีหรือไม่ดีต่อตัวเรา)

และคำที่ฟังแล้วน่าชื่นใจอีกคำหนึ่งจากคุณหมอคือ เมื่อคุณได้รับรักษาคุณมะเรียบร้อยแล้ว ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่กลับมาเยี่ยมเราอีกนะ
ยิ่งคุณเฮอร์ทูบวกด้วยแล้วจะขยันมากกว่าใคร เป็นตัวที่ขี้เหงามาก เพราะเขาจะรีบแวะมาเยี่ยมเราเร็วกว่าตัวอื่นทุกๆ ตัว คงกลัว
ตัวอื่นมาแย่งที่ตัวเอง

ของแถมอีกอย่างคือ ยาที่ต้องทานทุกวันติดต่อกันเป็นเวลา 5 ปี อาจไปช่วยเติมเชื้อให้คุณมะไปโผล่ที่มดลูกได้  

แต่สำหรับฉันคอยไปเถอะ ฉันรู้ทันเธอแล้วนะคุณมะ คุณไม่มีสิทธิมาหาฉันอีก เพราะฉันเตรียมความพร้อมรับมือกับคุณเต็มที่
ฉันจะไม่ส่งเสริมคุณ (ด้วยการให้อาหารคุณอีก) และป้องกันเต็มที่ไม่ยอมให้คุณมาหาฉันอีกแล้ว

หากฉันต้องเจอกับคุณมะอีก ฉันจะคิดว่าฉันเป็นแค่หวัดที่ต้องให้ยาแรงกว่าคนอื่นเท่านั้น คุณไม่สามารถทำอะไรฉันได้มาก
ไปกว่าที่เคยทำกับฉันอย่างนั้นอีกแล้ว

ถ้าเปรียบคุณมะเป็นเชื้อเห็ด มันคงเหมือนกับเม่ือเราเด็ดเห็ดที่งอกออกไป แต่มันคงยังมีเชื้อเห็ดเหลืออยู่(ที่ไหนสักแห่ง)
วันดีคืนดีที่มันได้ความชื้นและอุณหภูมิพอเหมาะ มันก็จะงอกงามออกมาให้เราต้องเด็ดมันอีก เมื่อเรารู้ทันมันแล้ว เราจะไม่ยอม
ให้มันมางอกงามได้อีก

การที่ฉันเป็นคุณมะทำให้ฉันจัดการและวางแผนชีวิตล่วงอย่างไม่ประมาทอีกแล้ว ยังนึกขอบคุณคุณมะที่ทำให้ฉันได้คิดและ
ได้ทำอะไรอีกหลายอย่าง ซึ่งหากฉันปกติดีความคิดเหล่านี้คงไม่มีวันอยู่ในหัวสมองอันน้อยนิดของฉันแน่นอน

ลูกสาวและสามีดีใจและเคยชมว่า ฉันเก่งที่สามารถคิดบวกกับคุณมะได้ ฉันตอบไปว่าถ้าคิดลบแล้วเราแย่ลงจะคิดไปทำไม
หากคิดบวกแล้วยังไม่พอฉันจะคิดคูณไปเลย ใหม่ๆ มันอาจจะยาก เมื่อทำได้มันดีต่อสุขภาพนะ

เมื่อไรที่ฉันเห็นหรือได้กลิ่นอาหารที่ฉันชอบ ฉันจะคิดว่า อ๋อ! ไอ้นี่เหรอ มันอร่อยมากนะฉันเคยทานมาแล้ว แต่มันมีโทษ
อย่างมหันต์ ไม่ผิดอะไรกับทานยาพิษเข้าไปในร่างกายเราอีก (เติมเชื้อ) เมื่อฉันเคยรู้รสชาติของมันแล้วก็ไม่จำเป็นต้อง
ไปอยากลองมันอีก เพราะฉันยังยากมีชีวิตที่ยืนยาวต่อไป

ชิวิตก็ไม่ได้เลวร้ายอยู่กับการต้องทนทานแต่ของไม่ชอบหรือไม่อร่อย มันอยู่ที่ใจ ถ้าใจเราคิดว่ามันไม่อร่อยมันก็ไม่อร่อย
เราไปติดยึดกับการปรุงแต่งรส (ขอเรียกว่ายาพิษแล้วกัน) จนลืมรสชาติเดิมๆ ของอาหารไป ฉันเองก็ยังมีกิเลสตัดไม่ขาดอยู่
คือไม่ทานของห้ามทานเลยก็จริง แต่ยังทานของควรเลี่ยง นานๆ ก็ทานครั้ง ซัก 2-3 คำ เพื่อเป็นรางวัลให้กับชีวิต จะได้ไม่
จืดชืดจนน่าเบื่อ (ขอนิดหนึ่งเถอะแต่ห้ามเยอะ)  

ขอโทษผู้รออ่านด้วยนะคะ คือเมื่อวานไปค้างที่ กทม. เพื่อตรวจสุขภาพประจำปี เพิ่งกลับถึงบ้านเมื่อตอนทุ่มครึ้่ง
ส่วนเรื่องเมนูไข่ ลงมือทำแล้วแต่เอาลงให้ดูไม่เป็น ต้องรอลูกสาวกลับเสาร์อาทิตย์ วันนี้เลยไม่ค่อยมีสาระเท่าไร ขอโทษด้วยนะคะ

อ่านกระทู้เก่าได้ที่...
ฉันรู้ทันเธอนะคุณมะ(เร็ง) ตอนที่ 1  >>http://ppantip.com/topic/30414596
ฉันรุ็ทันเธอนะคุณมะ(เร็ง) ตอนท่ี 2 >>http://ppantip.com/topic/30418215