เคยเป็นคนอารมณ์ดี เฮฮา ชิว ๆ ไม่ค่อยเครียด
ทำงานตัวเองอิสระมีความสุขดี อยากมีลูก
พอมีสมใจเป็นลูกสาวก็แอบมีอาการวิตก เพราะรักลูกมาก
ตอนแรกคิดว่าเป็นซึมเศร้าแต่นี่ปาเข้าไป 3เดือนแล้วไม่หาย
วิตกเรื่องลูกไปหมดกลัวลูกเป็นโน่นนี่นั่น ฝากผู้ใหญ่เลี้ยงบางทีเวลาทำธุระ
ก็กลัวเค้าเลี้ยงไม่ถูกใจถูกต้องไปไหนไม่มีความสุข ห่วงลูกไปหมด
จำเป็นต้องฝากพี่สาวเลี้ยงก็กลัวติดหวัดติดไอจามจากลูก ๆ บ้านเค้าเครียดอีก
ทั้งที่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ออกมาทำงานตัวเองไปบ้านลูกค้า
ก็พาลูกมาเวลาไม่มีคนเลี้ยงให้ก็สงสารลูกอีกต้องออกกลางแจ้งกลัวลูกร้อนไม่สบาย
เลยทำงานไม่มีความสุข เป็นมากจนแฟนบอกว่าเราเลี้ยงลูกอย่าเอามาเป็นความเครียด
แต่มันอดไม่ได้ คนเป็นแม่มันห่วง คิดอยากให้ลูกโตเร็ว ๆ สักเจ็ดแปดเดิอนไม่ก็ขวบหนึ่งเร็ว ๆ
จะได้แข็งแรงพาไปไหนสะดวกไม่เล็ก ๆ แบบนี้คอยังไม่แข็งดีเราก็คอยห่วง
ใครเคยเป็นอาการนี้บ้างแก้ไขยังไง เครียดทุก ๆ วันเลยค่ะ
ขอคำแนะนำด้วยค่ะ อยากกลับมาเป็นคนไม่คิดมากอย่างเดิม
ตอนนี้ทำไม่ได้เลย กลัวจะวิตกจริตมากไปจนเสียสุขภาพจิตค่ะ
ขอบคุณทุกคำแนะนำไว้ล่วงหน้าด้วยค่ะ