บ่อยครั้งที่ใจเดินออกไปไม่มองข้างทาง
หยดน้ำตาอยู่กับการไม่มีค่า

ฉันเดินหลงทางอยู่กลางผู้คน อันสับสนวุ่นวาย
หันไปหาเธอไม่เจอผู้ใด เมื่อเธอมาจากฉันไป
            
ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย
ฤดูร้อนไม่มีเธอเหมือนก่อนเหมือนเก่าขาดเธอ
ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย
ฤดูร้อนไม่มีเธอเหมือนก่อนเหมือนเก่าขาดเธอ

หยุดทั้งหัวใจ เดินต่อไปไม่มีแสงดาว
โอบกอดน้ำตาโอบกอดหัวใจกับความเศร้า

ฉันเดินหลงทางอยู่กลางผู้คน อันสับสนวุ่นวาย
หันไปหาเธอไม่เจอผู้ใด เมื่อเธอมาจากฉันไป

ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย
ฤดูร้อนไม่มีเธอเหมือนก่อนเหมือนเก่าขาดเธอ
ยืนมองท้องฟ้าไม่เป็นเช่นเคย
ฤดูร้อนไม่มีเธอเหมือนก่อนเหมือนเก่าขาดเธอ

บ่อยครั้งที่ใจเปิดออกไปให้ลืมเรื่องราว
ฉากเก่าย้อนมาเปิดออกไปไม่เป็นเช่นเดิม...


_{ฤดูร้อน - Paradox}