ผมเองมีความทรงจำที่ดีมากๆ เกี่ยวกับช่วงก่อนปี 40 ไม่รู้เป็นอะไร ทุกครั้งที่นึกถึงหรือเห็นภาพ และแม้กระทั่งได้ยินบทเพลงของยุคนั้น มันทำให้ผมมีความสุขเอามากๆ มันเป็นเหมือนยุคที่บ้านเมืองของเรามีอะไรฟุ้งออกมาเยอะแยะมากมาย มันเหมือนยุคสายลมแสงแดดของผมเลยแหล่ะ
เห็นผู้คนถือโทรศัพท์โมโตโรล่ารุ่นจัมโบ้ เห็นชนชั้นกลางเกิดใหม่ใส่สูทผูกเน็ทไทค์ พร้อมแว่นตาโตๆ ภาพในโฆษณาจะมาแบบแสงนวลๆเบลอๆ ฟังเพลงอาเต๋อ เรวัติ
ถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ เล็กๆ แต่ความทรงจำที่ยากจะหาเหมือนในยุคสมัยอื่น มันก็ทำให้ผมชื่นใจสบายอกได้ทุกครั้งที่นึกถึงมัน
ใครคิดว่าเอกลักษณ์ หรือ สัญลักษณ์ของยุคนี้มันน่าจะเป็นอะไรครับ ผมเองก็ได้แต่มองภาพกว้างๆ สรุปคือชอบหมดขอให้เป็นยุคนี้ก็พอ
มีความรู้สึกดีๆ คล้ายกันอยากร่วมแบ่งปันหน่อยครับ (ไม่รู้ว่าผมจะเพ้อไปคนเดียวรึเปล่า)
ย้อนวันวานนิดหนึ่ง อยากแชร์ความรู้สึกดีๆ ช่วงก่อนฟองสบู่แตก 40
เห็นผู้คนถือโทรศัพท์โมโตโรล่ารุ่นจัมโบ้ เห็นชนชั้นกลางเกิดใหม่ใส่สูทผูกเน็ทไทค์ พร้อมแว่นตาโตๆ ภาพในโฆษณาจะมาแบบแสงนวลๆเบลอๆ ฟังเพลงอาเต๋อ เรวัติ
ถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ เล็กๆ แต่ความทรงจำที่ยากจะหาเหมือนในยุคสมัยอื่น มันก็ทำให้ผมชื่นใจสบายอกได้ทุกครั้งที่นึกถึงมัน
ใครคิดว่าเอกลักษณ์ หรือ สัญลักษณ์ของยุคนี้มันน่าจะเป็นอะไรครับ ผมเองก็ได้แต่มองภาพกว้างๆ สรุปคือชอบหมดขอให้เป็นยุคนี้ก็พอ
มีความรู้สึกดีๆ คล้ายกันอยากร่วมแบ่งปันหน่อยครับ (ไม่รู้ว่าผมจะเพ้อไปคนเดียวรึเปล่า)