" แม่ ! ... แม่ครับ ! " เด็กชายตัวเล็กผวาตื่นขึ้นมากลางดึก
" โกโบริ เป็นอะไรไปจ๊ะ " ผู้เป็นแม่ละมือจากงานซ่อมผ้า ตรงเข้ามาหาบุตรชาย
โกโบริในวัยเด็ก รีบโผเข้ากอดผู้เป็นแม่ " แม่ ผมฝันร้าย "
เธอใช้สองมือปาดน้ำตาที่สองแก้มของบุตรชาย มองลึกเข้าไปยังดวงตาที่ชุ่มด้วยน้ำ
" ไหน คนเก่งของแม่ ฝันถึงเรื่องอะไร ใช่เรื่องกัปปะที่แม่เล่าเมื่อตอนกลางวันหรือเปล่า "
" เปล่าครับ " เด็กชายโกโบริยังไม่หยุดสะอื้น
" แล้วลูกฝันถึงเรื่องอะไรละจ๊ะ บอกแม่ได้มั้ย "
เด็กชายโกโบริ ก้มหน้าลง ยกมือปาดน้ำตา
" ผม ... ฝันว่ามีเลือดเต็มเสื้อผ้าไปหมดเลย มีผู้หญิงผมยาวๆมากอดผมไว้ด้วย "
" ใช่แม่หรือเปล่าที่กอดลูก "
เด็กชายโกโบริ เงยหน้าขึ้นมองมารดา เอื้อมมือเล็กๆ สัมผัสที่บริเวณเหนือริมฝีปากของผู้เป็นแม่
" ไม่ใช่ครับ "
" ทำไมถึงรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แม่ล่ะจ๊ะ โกโบริ "
" ผู้หญิงคนนั้นเค้ามีหนวด "
เธอยกมือปิดปาก ก้มหน้าขำเล็กน้อย กลั้นหัวเราะในความไร้เดียงสาของลูกชาย
" ไม่มีหรอกจ๊ะ ผู้หญิงมีหนวดแบบนั้น "
"แต่ ผมเห็นจริงๆ นะ ..." เด็กชายโกโบริ เสียงเบาลงคล้ายกับว่าเริ่มคล้อยตามคำปลอบของแม่
" โกโบริ ลูกแค่ฝัน ไม่ใช่เรื่องจริง นอนเถอะนะคนเก่ง เดี๋ยวแม่ซ่อมผ้าเสร็จแม่จะมานอนกับลูก "
เด็กชายโกโบริ ยอมล้มตัวลงนอน ผู้เป็นแม่ดึงผ้าขึ้นมาคลุมร่างเอาไว้ เนื่องจากยิ่งดึกอากาศเริ่มเย็น
" ผมแค่ฝันไปใช่มั้ยครับ "
" ใช่จ๊ะ "
เธอลูบศีรษะโกโบริเปิดเส้นผมที่ปิดหน้าผากออก บรรจงจูบลงเบาๆ ก่อนที่จะส่งยิ้มและลุกเดินออกไป
เด็กชายโกโบริ ตะแคงร่างหันไปฝั่งของระเบียงบ้าน ที่เปิดโล่งรับแสงจันทร์ " แม่ครับ "
" จ๊ะ " ผู้เป็นแม่หันมามองด้วยความสงสัย
" อะไรอยู่ตรงนั้นครับ " เด็กชายโกโบริชี้นิ้วไปยังวัตถุชิ้นเล็กๆชิ้นหนึ่ง
แสงจากดวงจันทร์ที่สาดส่องลงมากระทบทำให้เห็นว่า วัตถุปริศนาชิ้นนั้นกำลังหมุน ... ช้าลง
<< ถามไถ่กันว่าอยากเห็นโกโบริไม่ตาย เจ้าของกระทู้ เลยขอทดลองแต่งเรื่องราวของโกโบริฉบับแหกกกฎดูบ้าง ไม่ขอเรียกว่าคู่กรรม เกรงใจบทประพันธ์ของคุณทมยันตีและแฟนหนังสือ ซึ่งยังไงซะ สุดท้ายนายเรือหนุ่มขวัญใจแม่ยกชาวไทยที่ชื่อว่าโกโบริก็ต้องตาย นี่คือเส้นทางของเจ้าของบทประพันธ์ขีดชะตาชีวิตให้โกโบริไว้แล้ว ... จากกระทู้เดิมที่เคยแต่ง เจ้าของกระทู้เห็นว่ายังมีช่องว่างเล็กๆระหว่างบรรทัดที่พอจะดิ้นได้ และด้วยมีบางความเห็นอยากให้แต่งต่อ เจ้าของกระทู้ชั่งใจอยู่นาน พลอตแรกจะแต่งเรื่องที่ โกโบริ มาอำลา ผู้เป็นมารดา แต่กลัวไม่อินเพราะเคยแต่งตอนที่โกโบริอำลาอังศุมาลินไปแล้ว เดี๋ยวมุกจะซ้ำ เลยเปลี่ยนใหม่หันมาหาพลอตนี้บ้าง เป็นพลอตที่แต่งเอามัน-ไม่เอาซึ้ง มันก็เลยออกมาแบบที่เห็น บางท่านอาจจะไม่เก็ทว่า วัตถุที่เด็กชายโกโบริเห็นตอนสุดท้ายคืออะไร อธิบายสั้นๆมันคือ วัตถุพยานที่ใช้แยกแยะระหว่างความจริงและความฝัน มีที่มาจากภาพยนตร์เรื่อง Inception ... ไม่มีใครรู้ว่า ลูกข่างลูกนั้นจะหยุดหมุนหรือไม่ บทละครบรรยายแค่เพียงว่า มันหมุนช้าลง หลังจากนั้นเป็นหน้าที่ของท่านผู้อ่าน บทละครอาจจะจบลงคล้ายภาพยนตร์ที่ภาพบนจอค่อยๆมืดลง จนกระทั่งมองไม่เห็นสิ่งใด ยกเว้นเสียง "กิ๊ก" >>>
กระทู้เดิม :
http://ppantip.com/topic/30371222
Kobori must die ...
" แม่ ! ... แม่ครับ ! " เด็กชายตัวเล็กผวาตื่นขึ้นมากลางดึก
" โกโบริ เป็นอะไรไปจ๊ะ " ผู้เป็นแม่ละมือจากงานซ่อมผ้า ตรงเข้ามาหาบุตรชาย
โกโบริในวัยเด็ก รีบโผเข้ากอดผู้เป็นแม่ " แม่ ผมฝันร้าย "
เธอใช้สองมือปาดน้ำตาที่สองแก้มของบุตรชาย มองลึกเข้าไปยังดวงตาที่ชุ่มด้วยน้ำ
" ไหน คนเก่งของแม่ ฝันถึงเรื่องอะไร ใช่เรื่องกัปปะที่แม่เล่าเมื่อตอนกลางวันหรือเปล่า "
" เปล่าครับ " เด็กชายโกโบริยังไม่หยุดสะอื้น
" แล้วลูกฝันถึงเรื่องอะไรละจ๊ะ บอกแม่ได้มั้ย "
เด็กชายโกโบริ ก้มหน้าลง ยกมือปาดน้ำตา
" ผม ... ฝันว่ามีเลือดเต็มเสื้อผ้าไปหมดเลย มีผู้หญิงผมยาวๆมากอดผมไว้ด้วย "
" ใช่แม่หรือเปล่าที่กอดลูก "
เด็กชายโกโบริ เงยหน้าขึ้นมองมารดา เอื้อมมือเล็กๆ สัมผัสที่บริเวณเหนือริมฝีปากของผู้เป็นแม่
" ไม่ใช่ครับ "
" ทำไมถึงรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แม่ล่ะจ๊ะ โกโบริ "
" ผู้หญิงคนนั้นเค้ามีหนวด "
เธอยกมือปิดปาก ก้มหน้าขำเล็กน้อย กลั้นหัวเราะในความไร้เดียงสาของลูกชาย
" ไม่มีหรอกจ๊ะ ผู้หญิงมีหนวดแบบนั้น "
"แต่ ผมเห็นจริงๆ นะ ..." เด็กชายโกโบริ เสียงเบาลงคล้ายกับว่าเริ่มคล้อยตามคำปลอบของแม่
" โกโบริ ลูกแค่ฝัน ไม่ใช่เรื่องจริง นอนเถอะนะคนเก่ง เดี๋ยวแม่ซ่อมผ้าเสร็จแม่จะมานอนกับลูก "
เด็กชายโกโบริ ยอมล้มตัวลงนอน ผู้เป็นแม่ดึงผ้าขึ้นมาคลุมร่างเอาไว้ เนื่องจากยิ่งดึกอากาศเริ่มเย็น
" ผมแค่ฝันไปใช่มั้ยครับ "
" ใช่จ๊ะ "
เธอลูบศีรษะโกโบริเปิดเส้นผมที่ปิดหน้าผากออก บรรจงจูบลงเบาๆ ก่อนที่จะส่งยิ้มและลุกเดินออกไป
เด็กชายโกโบริ ตะแคงร่างหันไปฝั่งของระเบียงบ้าน ที่เปิดโล่งรับแสงจันทร์ " แม่ครับ "
" จ๊ะ " ผู้เป็นแม่หันมามองด้วยความสงสัย
" อะไรอยู่ตรงนั้นครับ " เด็กชายโกโบริชี้นิ้วไปยังวัตถุชิ้นเล็กๆชิ้นหนึ่ง
แสงจากดวงจันทร์ที่สาดส่องลงมากระทบทำให้เห็นว่า วัตถุปริศนาชิ้นนั้นกำลังหมุน ... ช้าลง
<< ถามไถ่กันว่าอยากเห็นโกโบริไม่ตาย เจ้าของกระทู้ เลยขอทดลองแต่งเรื่องราวของโกโบริฉบับแหกกกฎดูบ้าง ไม่ขอเรียกว่าคู่กรรม เกรงใจบทประพันธ์ของคุณทมยันตีและแฟนหนังสือ ซึ่งยังไงซะ สุดท้ายนายเรือหนุ่มขวัญใจแม่ยกชาวไทยที่ชื่อว่าโกโบริก็ต้องตาย นี่คือเส้นทางของเจ้าของบทประพันธ์ขีดชะตาชีวิตให้โกโบริไว้แล้ว ... จากกระทู้เดิมที่เคยแต่ง เจ้าของกระทู้เห็นว่ายังมีช่องว่างเล็กๆระหว่างบรรทัดที่พอจะดิ้นได้ และด้วยมีบางความเห็นอยากให้แต่งต่อ เจ้าของกระทู้ชั่งใจอยู่นาน พลอตแรกจะแต่งเรื่องที่ โกโบริ มาอำลา ผู้เป็นมารดา แต่กลัวไม่อินเพราะเคยแต่งตอนที่โกโบริอำลาอังศุมาลินไปแล้ว เดี๋ยวมุกจะซ้ำ เลยเปลี่ยนใหม่หันมาหาพลอตนี้บ้าง เป็นพลอตที่แต่งเอามัน-ไม่เอาซึ้ง มันก็เลยออกมาแบบที่เห็น บางท่านอาจจะไม่เก็ทว่า วัตถุที่เด็กชายโกโบริเห็นตอนสุดท้ายคืออะไร อธิบายสั้นๆมันคือ วัตถุพยานที่ใช้แยกแยะระหว่างความจริงและความฝัน มีที่มาจากภาพยนตร์เรื่อง Inception ... ไม่มีใครรู้ว่า ลูกข่างลูกนั้นจะหยุดหมุนหรือไม่ บทละครบรรยายแค่เพียงว่า มันหมุนช้าลง หลังจากนั้นเป็นหน้าที่ของท่านผู้อ่าน บทละครอาจจะจบลงคล้ายภาพยนตร์ที่ภาพบนจอค่อยๆมืดลง จนกระทั่งมองไม่เห็นสิ่งใด ยกเว้นเสียง "กิ๊ก" >>>
กระทู้เดิม : http://ppantip.com/topic/30371222