ได้ยินคำนีี้เข้าไปเพื่อนหลายคนคงจะเคยรู้สึกแบบนี้กัยมาบ้างแล้วแหละ เชื่อได้ เหมือนที่เขากันว่า ตอนอยู่ไม่เห็นค่าเหมือนเงาตามตัว พอไปขึ้นมาเราเองที่จะต้องมานั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่า ก็จริงอยู่ทีเวลาเราเจอคนที่ดีๆแล้วเรามักจะไม่สนใจใยดี ปล่อยปะละเลย จนทำให้เขาคนนั้นต้องจากไป และเมื่อเขาจากไปกลับเป็นตัวเราเองที่ต้องมานั่งร้องไห้ว่าทำไมเราไม่ทำดีกับเขาตั้งแต่ตอนที่ยังคบกัน ! พอดีได้ไปเปิดเจอบทความดีเลยเอามาฝากเพื่อนๆกัน ^^




สิ่งใดที่จะสำคัญ อยู่ที่การให้ความสำคัญของคนคนนั้น…

          บางสิ่งอาจมีความหมายมากมายต่อเรา
แต่สำหรับบางคนแล้ว อาจไร้ความหมายได้เหมือนกัน
สิ่งใดก็ตามที่เราได้ให้ความสำคัญแล้ว เราควรดูแลรักษาอย่างดี อย่าได้ทำให้สูญเสียไป
ส่วนบางสิ่งที่ครั้งหนึ่ง เราอาจะมองว่าไม่เคยมีความสำคัญ
เมื่อถึงวันที่ต้องสูญเสียไป อาจทำให้เราเสียใจมากกว่าที่คิด

คนเรามักไม่รู้คุณค่าของสิ่งต่างๆ จนถึงวันที่เราต้องเสียมันไป…
อาจเป็นเพราะความเคยชิน จึงทำให้เรามองข้ามความสำคัญของมันไป
พอถึงวันใดที่เราต้องเสียมันไป เราจะเข้าใจความหมายของ “สิ่งสำคัญ” เหล่านั้นขึ้นมาทันที



การที่เราตีค่าของมันต่ำเกินไป อาจทำให้เราเสีย “สิ่งสำคัญ” ไปอย่างง่ายดาย
โดยไม่มีแม้แต่การคิดเหนี่ยวรั้งเอาไว้ หรือคิดจะทำก็สายเกินไป

           น่าเสียดาย ที่สิ่งเหล่านี้จะมีค่าเฉพาะตอนที่มันไม่ได้อยู่กับเราแล้ว
ถึงตอนนั้น เราคงได้แต่เสียใจ เสียดาย กับสิ่งที่ไม่อาจเรียกกลับคืนมาได้
หรือกลับมาได้ ก็ไม่อาจเหมือนเดิมอีกต่อไป

           แล้วแบบนี้ เราจะเสี่ยงรอเวลาให้สูญเสียสิ่งสำคัญไป จึงจะเห็นคุณค่ามันอย่างนั้นหรือ
ระหว่างที่ทุกสิ่งยังอยู่กับเรา เราควรใส่ใจให้มาก มองให้กว้าง และคิดให้ไกล
เพื่อที่จะได้ไม่ต้องสูญเสียมันไปโดยไม่ตั้งใจ

           และ… ทางที่ดี เราควรเก็บสิ่งนั้นเอาไว้กับตัว อย่าให้มันหายไปดีกว่า
เพราะสิ่งที่เราเผลอทำหายไป อาจเป็นหัวใจของเราเองก็ได้

เป็นยังไงกันบ้าง พอจะเข้าใจอะไรขึ้นบ้างแล้วนะ ใครที่เพิ่งรู้ตัวว่ามีรักดีๆอยู่ใกล้ตัวก็รักษาไว้ให้ดีนะจ๊ะ ^^

ขอบคุณที่มา FW mail