ผมเเต่งงานอยู่กินกับแฟนครับมา8ปีทำไห้เขาเสียใจมาตลอดเรื่องที่เขาเสียใจคือติดเพื่อนกินเหล้าชอบเถียงเขาทะเลาะกะเขาแต่ไม่มีเรื่องผู้หญิงนะครับเพราะผมก็รักเขามากแก้ไขได้แปปเดี่ยวคิดว่าเขาทนมาแล้วคงทนได้อีกต่อไปไม่คิดวันหนึ่งเทอจะไปจากผมด้วยซ้ำแต่วันหนึ่งเทอต้องกลับบ้านๆปเยี่ยมดูแลตาเขาที่ไม่สบายหนักก็เลยต้องอยู่ดูแลท่านแทนแม่ยายผมเพราะต้องไปขายของรถเล่บ้างเทอขอดูแลท่านก่อนหลังปีไหม่จะกลับก็โทรคุยกันปกติไม่ได้คิดอะไรจนพอไกล้ปีใหม่เพื่อนเขาที่ไปทำงานก็กลับบ้านวันฉลองปีไหม่ก็บอกผมนะจะไปกินเหลี้ยงบ้านเพื่อนในหมู่บ้านผมก็คิดว่าวันพิเศษกะจะเค้าดาวทางทาววีดีโอคลอทบทวนเรื่องผิดพลาดกันในปีนี้เริ่มต้นใหม่โทรไม่รับครับเลยโทรเบอร์ไปติดผมก็ถามทำไมไม่รับคลอบอกสันยานไม่ค่อยดีจะไม่ไห้ยุกับเพื่อนเลยใช่ไหม ผมบอกจะอยู่กับเพื่อนไม่ว่าแต่ต้องบอกผมไห้เข้าใจก่อนไม่ใช่ไม่รับสายพอเช้ามาผมโทรไปอีกเทอร้องให้แล้วบอกผมว่าไม่ขอกลับไปแล้วเทอก็ขุดเรื่องไม่ดีผมออกมาพูดว่าเทอหมดความอดทนกับผมแล้วจริงๆไม่ขอกลับไปแล้วให้ผู้ใหญ่คุยกันแล้วเทอก็บ๊อกทุกการติดต่อของผมไป ผมนี้ตัวชา ไม่คิดเลยว่าจะตัดใจกะทันหัน  แบบนี้ งงแต่ก็นะตัวเราทำไห้เขาคิดกับเราแบบนี้เอง จึงเอาบทเรียนนี้มาใช้กับคนที่ยังอยู่กับเราและยอมรับได้ทุกอย่างเช่นพ่อแม่คนในครอบครับเพราะผมเห็นภาพแล้วถ้าเรายังคงทำไห้ท่านเสียใจยังคงทำไห้ท่านหนักใจแล้ววันหนึ่งเราก็ต้องกลับมานั้งเสียใจแบบนี้ว่าทำไหมต้องจากเราไปตอนนี้ด้วยหว่ายังไม่เปลี่ยนตัวเองยังทำไห้ท่านเสียใจอยู่เลย เชื่อเถอะครับ เต็มที่ทุกเรื่องคิดไว้เสมอ ถ้าไม่อยากรุ้สึกแบบนี้อีก
ผมพูดเหมือนทำใจได้แล้วใช่ไหมไม่เลยเรื่องพึ่งเกิดปีใหม่65นิไม่ใช่ผมเสียดายที่เขาไปนะครับเพราะเครารพการตัดสินใจของเขาแต่ที่เสียใจคือตอนเขาอยู่ทำไหมไม่เปลี่ยนไห้เขาทำไหมไม่แคร์ความรุ้สึกเขาบ้างในเมื่อมีคนที่ดีเข้ามาในชีวิตแล้วทำไมไม่รักษาไว้ดีๆ สงสารแต่พ่อแม่รักแฟนผมเหมือนลูกคนหนึ่งท่านก็เสียใจแต่ท่านก็ไม่ซ้ำเติมว่าผมนะที่รักษาเขาไว้ไม่ได้ ขอบคุณครับ😭😭😓😰