สวัสดีค่ะเราคบกันแฟนเราได้สักพักแล้วเราเริ่มต้นจากาารเป็นเพื่อนกันก่อนค่ะ เราเริ่มสนิทสนมจนเริ่มกลายเป็นแฟนกันก่อนจะเป็นแฟนกันเราเป็นเพื่อนกันที่มากกว่าเพื่อนไม่ไช่แฟน เขาบอกว่าเขาแคร์ความรุ้สึกเรามากนะ แต่เหมือนเขายังไม่พร้อมจะคบใครอยู่ด้วยแล้วโคตรมีความสุข จนวันนึงเราทั้งสองก็คบกันด้วยเหตุใดเราก็ไม่แน่ใจ  เราสองคนแคร์ความรุ้สึกกันมาก เราเป็นคนแรกของเขาแต่เขาไม่ได้เป็นคนแรกของเขาแต่เนื่องจากสถาการทำให้เราต้องห่างไกลกัน อยู่คนละที่ ไม่ได้เจอกัน นานมากกว่าจะได้เจอ เวลาว่างจะติดต่อน้อยลง บางครั้งต่างฝ่ายต่างคิดมาก จนมันสะสมหลายๆเรื่อง บวกกับเราทั้งสองคิดมากและงอลกัน จนทำให้ถึงจุดเหมือนเราไม่เข้าใจกันเลย ทำให้ทุกอย่างมันแย่ เราพยายามปรับแต่ก็ดันคิดมากกันอีก เรามาถึงจุดนี้ได้อย่างไร จุดที่เรารักกันมากเกินไปหรือมีใครรักน้อยลงหรือป่าว จนถึงจุดนี้ จุดที่เราสองคนเริ่มถามกันว่าเราถอยก่อนดีไหม ก่อนที่จะเสียใจไปมากกว่านี้ แต่ในใจเราทั้งสองให้เลิกกันเราเสียใจมากอ่ะ เราเลือกเขาแล้ว เราตั้งใจจะรักกันไปนานๆ เราให้เขาเลือกว่าจะเป็นอย่างไรต่อเขาเลือกที่จะไปเพื่อไม่อยากให้อะไรแย่ไปกว่านี้ เราบอกกับเขาว่าไม่ไปได้หรือป่าว เราไม่อยากให้เขาไป เขาบอกว่าเขาต้องเจอเรื่องแย่หลายเร่องมากๆ ยิ่งความรักของเรามาเป็นแบบนี้อีก แต่เขาเงียบไปพักนึงคล้ายเสียงร้องไห้เบาๆ สะอื้นเล็กน้อย และพูดขึ้นมาว่าเขาไม่ได้รักเราแล้ว ที่ผ่านมาเขาหลอกตัวเองว่าเขารัก เขามีคนที่เขารุ้สึกดี เราก็ถามต่อว่า ใครบอกได้ไหม นานหรือยังเขาก็กลับไม่ตอบอีก และบอกว่าด้วยน้ำเสียงที่ใส่อารมบอกว่าไม่รักไง เราเสียใจมากได้ยิน เราถามถึงเหตุผลทุกอย่างว่ามันเกิดอะไรขึ้น เราคิดอะไรไม่ออกจริงๆตอนนั้น เราพยายามร้องไห้ไห้เงียบที่สุด แต่เราก็ทำไม่ได้เราร้องแบบสะอื้นหนักด้วยความเสียใจ เรารุ้สึกพังหมดทุกอย่างไม่มีแรงจะทำอะไรเลย และเราขอให้เขาฟังในสิ่งที่เราพูดต่อไปนี้คือสิ่งที่อยู่ในใจเราทุกอย่าง เราบอกว่าทุกครั้งที่เหมือนเราไม่เข้าใจ แต่ในใจเราก้รุ้ยุว่าเหตุผลมันคืออะไร เรายอมรับเราชอบใช้อารมเหนือเหตุผล เราไม่สบายใจไม่ต่างกับเทอนะนอนไม่หลับไม่ต่างเช่นกันเมื่อยามทะเลาะ เราขอบคุณเทอนะที่ยุข้างๆเราตลอด ที่ผ่านมาเวลานานขนาดนั้นเทอลืมมันได้ยังไงเทอไม่ได้มีความสุขหรอ หรือเธอแค่มีความสุขไม่ได้รักเรา เธอไม่เคยเห็นคนๆนี้มีค่าเลยไช่มั้ย เราให้ทุกอย่างกับคนๆนี้หวังจะอยู่กับคนๆนี้ไปนานๆ ไม่เคยนอกใจ มีระแวงบ้าง ไม่เคยมีคนอื่น แต่ทุกอย่างมันคงพัง เราห่างกันเรามีคิดมากแต่แสดงออกไปเหมือนไม่ได้คิดอะไรมาก แต่เราคอยถามไถ่นิสัยของเขาจากคนไกล้ตัวเขา แม่เขา ทุกคนบอกให้เราเชื่อใจเธอเป็นคนซื่อสัตย์ไม่เคยทำอะไรนอกลู่นอกทาง เราเชื่อในตัวเขามาก แม้เราจะระแวงไปบ้างมันทำร้ายความรุ้สึกกันบ้าง แต่ให้เราไปเริ่มไหม่เราทำไม่ได้อีกแล้วเราเลือกแล้ว เมื่อเราเล่าเสร็จเขาก็รับฟังทุกอย่างจากเรา และบอกว่าเข้าใจแล้ว แต่เขาบอกให้ลืมมันไปเถอะ เราก็บอกว่าจะให้เราลืมได้ไงทั้งๆใจเรามีแค่เขาเคยรุ้ไหม เรารักเขาขนาดไหน พูดเสร็จเขาก็เงียบ แล้วเขาก็เงียบต่อ เราบอกเขาว่าอย่าเพิ่งลำคาญคนๆนี้เลยนะมันอาจจะเป็นครั้งเดียวหรือครั้งสุดท้ายที่เราได้พูดทุกอย่างไปหมดโดยไม่รุ้จะได้พูดมันอีกต่อไปหรือป่าว เราก็ยินดีรับฟัง เราขอโอกาสเขาอีกครั้งให้เรากลับมารักกัน แม้ตอนนี้เราเสียใจกันจนความรุ้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่เหมือนเขาจะใจแข็งไม่ยอมรับคำขอร้องเรา จู่ๆก็ได้ยินน้ำเสียงนึงพูดว่า หากวันนึง เราให้โอกาสเทอแล้ว มันจะเป็นแบบนี้อีกหรือป่าว เทอจะยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นหรือป่าว เทอจะทำไงต่อไป  ถ้าวันนึ้งคำตอบทุกอย่างมันไม่ได้จบด้วยคำว่าเรายังรักกัน เทอจะเสียใจไหม มันจะเป็นการทำร้ายใจเทอต่อไปอีกไหม เราก้ร้องไห้ค่ะ แล้วก็พูดต่อไปว่า ที่ผ่านมาหลายๆวันหลายๆเดือน ตอนยังไม่ได้เปนแฟนกันเราก้คล้ายจุดนี้แหละ จุดที่เรารักเทอมากแต่ไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากเทอเรย เราเลยคิดว่าเราขอทำทุกอย่างให้มีความสุขที่สุดอย่างน้อยเราทำมันเต็มที่แล้วนะ แม้จะเสียใจก็ไม่เป็นไรหรอก จนเราได้ยินคำว่ารักจากคนอย่างเทอได้แต่วันนี้มันกลับกลายเป็นไม่รักแล้วก้ตาม เขารับฟังเราเสร็จนะคะเขาก็บอกว่า เทอจะโอเครึป่าว เราบอกว่าเราโอเคนะแค่เราขอเวลาอีกครั้งนึง เราก็ถามเขากลับว่า หากวันนี้เราไม่มีโอกาสนั้นแล้ว เราก็ไม่มีแรงจะเดินต่อ เรารุ้ว่าเราควรรักตัวเอง แต่จุดนนี้มันคงไม่ไหว มันเร็วไปไหมกับสิ่งที่เกิดขึ้น เราแย่มากเลยตอนนี้ เรารุ้สึกเหมือนตัวเองไม่มีค่าเลย หากเราเป็นอะไรไป เทอจะเปนอะไรรึป่าว เทอจะรุ้สึกอย่างไร .......... ร้องไห้หนักมากน้ำตาเปื้อนเสื้อและหมอน เขาบอกว่า ........"หากเทอเป็นอะไรโปรดรุ้ไว้นะว่าจะมีคนนึงที่เสียใจไม่ต่างกับเทอเลย" เราถามกลับไปว่า ผญ คนนั้นคือคนไหม่หรอ แต่เขาก็กลับพูดว่า ที่ผ่านมาเธอเป็นอะไรเราเป็นห่วงเทอตลอดนะ เราถามกลับ แต่เทอไม่ได้รักไม่ไช่หรอเทออาจจะแค่แคร์คนคนนึงหรือเทอแค่สงสารก็ได้ เราบอกว่าเมื่อก่อนเขาคิดแค่ว่าหากเรา2คนไม่ได้คบกันตัวเราเองนั้นคงเสียใจ เขาเรยคบเรา แต่ตอนนี้ เขาไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้วเข้าใจแล้ว และรุ้ไว้นะหากเราเป็นอะไรไปหรือเสียใจมากแค่ไหนคนนึงที่เสียใจไม่ต่างกันนั้นคือตัวเขาเอง และเราก็เลยพูดต่อไปว่า ยังไง เขาบอกว่า ฟังเขานะ เขาไม่ได้มีคนอื่น ไม่ได้มีไคหรือรุ้สึกกับใครเลย เขาแค่เหนื่อยกับเรื่องรอบข้างหนักมากและมาเจอเรื่องรักของเราอีกเราเรยอยากให้เป็นเพื่อนกันเผื่อจะเข้าใจกันมากกว่านี้ เราเรยรุ้สึกไม่พร้อมที่จะรักใคร เขาถามว่าเขาเห็นแก่ตัวไหม เราก็บอกไม่หรอกทุกคนก้รักตัวเองทั้งนั้น เราบอกต่อว่า หลังจากนี้เราเริ่มนับ1ไหม่ได้ไหม เขาบอกว่า อืมโอเค แต่เรายังแคร์เราคือเขาเราว่าเรื่องวันนี้เขาทำมันร้ายแรงจนทำให้เราเสียใจไปตลอดรึป่าว เราบอกช่างมันนะ เริ่มนับ1ไหม่ แต่เขาก็ตอบว่า หากมันยังไม่ดีขึ้นหรือคำตอบตรงปลายทางคือรักกันไม่ได้แล้ว จะทำไงต่อไป เราก็บอกว่าเราขอทำทุกวันนี้อีกครั้งได้ไหม แม้มันจะไม่ดีพอแต่ขอให้ทำอีกครั้งได้ลองทำมันอีกครั้งดีหรือร้ายจะผ่านไปด้วยกันสิ่ ปรับตัวกันสิ่ เราขอโทดนะ และเขาก็ขอโทดเรื่องวันนี้กับเราเหมือนกันเขาบอกเทอโอเคนะ โอเคแล้วนะ เราบอกแค่เท่านี้โอกาสนี้โอเคก็คือโอเค  เขาก็บอกไม่ไช่แค่ไห้โอกาสเทอนะแต่เขายังไห้โอกาสตัวเองอีกครั้งนึงและนี่คือ จุดนับ1ไหม่ของความรักของเรา เราอยากขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆ เราหมดกำลังใจในการเดินต่อเราไม่มีที่ปรึกษาเลยค่ะ เราแค่อยากรุ้ว่าเขายังรักเราอยู่ไช่มั้ยหรือเค้าแค่เหนื่อย  เราคิดนะคะเราจะเข้าใจไห้เหมือนตอนที่เราเป็นเพื่อนเขาสิ่เนอะ อย่าลืมความเป็นเพื่อนและเป็นแฟนที่เคยผ่านด้วยกันมา เราควรรักษาความรักครั้งนี้ไว้อย่างไร แม้เราจะอยู่ไกลกัน