ของมีค่า ได้มา พึงถนอม
ไม่พึงยอมเสียไปอย่างง่ายง่าย
คนที่มีค่ายิ่งน่าเสียดาย
หากสุดท้ายจากไปไม่กลับคืน........

กลอนที่กรรมการแต่งข้างบนนี้ น่าจะเข้ากับบทกวีต่อไปนี้ได้ดี

จขถม. ให้ชื่อถุงมือมาว่า ถุงมือ "ประดับดิน"

แต่...ไม่ได้ตั้งชื่อบทกวี...ดังนั้น กรรมการจึงต้องอ่านและ Digest คั้นเอาชื่อที่เห็นว่า เหมาะที่สุด...

ถ้าท่านมีสิ่งของอะไรสักอย่าง ที่มีคุณค่า แต่ไม่ค่อยใส่ใจกับมัน

วันหนึ่ง ถ้ามันสูญหายไป คงยากนักจะได้กลับคืน

และถ้าเป็นบุคคลที่มีคุณค่า ก็จะหนักข้อยิ่งกว่านั้น

รู้จักกัน สัมพันธ์ต่อกัน อยู่ด้วยกัน แต่ไม่เห็น หรือไม่ใส่ใจคุณค่าในตัวเขา

กว่าจะรู้คุณค่า...บางที ก็อาจจะสายเกินไป.......